-5-
Acıklı bir cümlede tutunuyor harflerim:

Ahlakı arıyoruz. 

Onu önce ailemizde bulmuştuk. Koltuğa oturuyordu ahlak, halıda bağdaş kuruyordu. Göz teması sağlanınca anne babanın sözleri biçim veriyordu ona. Her kelimede biraz daha düzeltiliyordu. Sonra sırt çantasını sırtına takıp sıralarda oturdu. Bu sefer bir öğretmen var karşısında. Gördün mü? O da ahlaka ders veriyor.

Ama artık ahlakı ne evde ne okulda görüyoruz. Ahlak kayıp. Onun kaybolduğunu görünce adalet de gitmiş. Muhtemelen her yerde ahlakı arıyor. "Adaletin olmadığı yerde ahlaktan bahsedilemez. "diyor çünkü Montaigne . En son onu delirip çölde bir oraya bir buraya koşuştururken görmüş bedeviler. Ve Diderot'a haber salmışlar.

Diderot bunun üzerine felsefenin ağzına bant takmış. Bu hale açıklama isteyenler olunca "Adaletin aklını kaybettiği yerde felsefe susar," diye yanıtlamış onları. Ve sonra o da susmuş.

Adaleti arıyoruz.

Çocuklara tecavüz ediyorlar, kadınları öldürüyorlar, küçük kızlara nikah kıyıyorlar. Dur, bekle! Ayrıntılar bu sefer senin zihninde. Paragrafın ilk cümlesine geri dön her virgüle kadar nefes almadan koş, virgüle varınca uzunca soluklan.

Yataktaki kanı, çocuğun parçalanmış iç organlarını, kadının duyuramadığı çığlıklarını,görmeyi unutma.

Gözyaşların artık hiçbirini iyileştiremeyecek!

Timsah dişleri tıslıyor, kürdan kuşu haykırıyor!

4 Mart 2018 00.41