"Can kırıkları mı batmış kanatlarına? Kimlerden düştün bu sefer? Uçtuğun yerler ıslak...

Çekip seni kendime sevsem sımsıkı... Isırır, incitirim sanır başkaları. Pişmanlıklarını ve hatalarını toprağa gömüp, bambulara anlatsam başardıklarını.... Dedikodunu yaptım diye kınarlar beni. Tahminlerimle çözüm getirsem bilmediğim sorunlarına... Olasılıksızlık tasma olup boynuma bağlanır. Bununla mı çözeceksin, diye alaya alınırım. Tüm herkesten koparıp alsam seni, senin gözlerinden de gizli, atıversem mutluluk çemberine... Umutsuzluğu sana hatırlatıp bozarlar sana kurduğum bu oyunu.

Oysa uzanıversem sana, sanki seni tutacak gibiyim, yine ve yeniden.

Ben de sana sözler biriktirdim. Önce içimde yünden bir yumak gibi özenle sardım, tane tane çoğalttım. Ne uzun ne kısa, tadında bıraktım. Giydiğinde duyguların, ısınasın, yarana yarasın diye.. Öyleyse kendine bir cümle seç. İstediğin yerinden kes ve yapıştır kırıklarına.

Olması gereken ve olan arasında med cezirlerin var. Galibiyet için diğerini bastıran iki kişilikten hangisi daha çok sensin? Savaş; sonucunda isteklerini kabul ettirmek için, kuvvet yoluyla çarpışma fiiliydi. Sen hangi isteklerini kendine kabul ettireceksin? Dikkat et kendinle çarpışırken enkaza dönmesin için. Başka yerlerde şiddetli çarpışmalar var zaten. Yeşilin coğrafyasını kızıla boyuyorlar. Mavi kahve ve yeşil yeterdi dünyaya.

Başkalarıyla da çarpışmaların var. Sözleri mermiden delici geldi. Kopup giden bir şeyler oldu yine. Ağlamadın ama acıttı. Göstermeseydin o savunmasız halini, hiç bilmeyeceklerdi kolunu kanadını kırmayı. Onlar senden bağımsız oldukları için değil seni hiç anlamadıkları için "başkaları". Ben senin için neyim peki?

Biliyorum. Yorgunsun. Uykusuzluktan değil mutsuzluktan. Küçük yüzün benden de çirkin olmuş. Gülümse. Artık seni incittiklerinde senin kulaklarını kapayıp engel olacağım o sözlere. 'Hayır sana değil,’ diyeceğim. 'Sana söylemiyorlar.' Nefesimi örüp örteceğim üzerine. Artık geceyi izlerken üşümeyeceksin."

21.04.2018 22.55