Çağatay: geldim güzelim ben çıkabilirsin

Çağatay: arabanın içinde seni bekliyorum

Miray: koşarak geliyorum

Çağatay: koşma güzelim kaçmıyorum bir yere ben:)

Miray: sen mi kaçacaksın zaten :)

Çağatay: beni tanıman güzell

Son mesajını gördüğümde kapıyı kapatıp apartmandan çıkmıştım. Kaldırım kenarında duran arabaya doğru ilerlememin ardından yolcu koltuğuna binmiştim. Kapıyı kapatarak yönümü ona çevirdiğimde, yüzünde naif bir huzur vardı.

Öylece durmayı bırakarak parmakları yüzümü buldu. Yanağımda usul usul izlerini bırakan parmakları ona karşı hissettiğimi özlemi gün yüzüne çıkarmıştı.

"Çok özledim."

Gülümseyerek "Ben de özledim." diye mırıldandım. Sesim kısık çıksa da duyduğunu biliyordum. Söylediklerimin ardından tatlı tatlı gülümsemeye başladı. O böyle olduğunda sanki içim gidiyormuş gibi hissediyordum. Beni etkisi altına alan bir gülüşü vardı.

Hiç iyi değilim dostlar.

"Gitmeyi düşünüyor muyuz?"

"Yoo, nereye gidiyorduk?"

Sırıttım. Öylece yüzüme dalmış olması kalbimin ritmini hızlandırdı. Onun yanındayken yavaş attığı da yoktu.

"Hadi gidelim artık acıktım ben. Vallahi aç olduğumda sinirli olurum ben."

"Ol yavrum. Her halini çekerim."

Kemerimi bağlarken arabayı harekete geçirdim.

"Hatırlatırım ben bunu."

"Hatırlatan sen ol."

Nereye gittiğimizi bilmiyordum ama aç olduğum için her şeye tamamdım. Bu yüzden sessizlik içerisinde yolculuğu geçirdim. Yol kenarında bir yere çektiğinde etrafa göz attım, yürüyeceğimizi de anlamış oldum.

Arabadan indikten sonra yanıma ulaşmış parmaklarını parmaklarıma geçirmişti. Birbirine geçmiş ellerimize baktığımda utanarak bakışlarımı onun gözlerine kaldırdım.

Halinden memnun bir şekilde ileriye bakmaya devam ediyordu. El ele tutuşmak farklı hissettiriyordu.

Beraber durum yapan bir dükkanın içerisine girmiş ve iki kişilik masaya yerleşmiştik. Siparişlerimizi verdikten sonra birkaç dakikada gelmiş ve yemeye başlamıştık.

"Hep böyle seni alıp bir yerlere götürsem ya."

Keşke...

"Hep olması zor ama canımız istediğinde çıkıp bir yerlere gitmek isterim. Şimdiki gibi."

"Benimle bir şeyler yapmak istediğinde çekinme olur mu? Ben seni zorlamak da istemiyorum ama sakın benden istediğin olduğunda söylemekten vazgeçme."

"Ailemle tanışsan daha rahat olurum aslında hem dışarıya çıkarken dert etmemiş olurum."

"Yani bu ne anlama geliyor?" dediğinde yemek yemeye ara vermiş ve bana meraklı gözlerle bakmaya başlamıştı. Emin olduğum şeyleri söylemem için dudaklarımı araladım. Çok fazla düşünmeye de gerek yoktu, ayrıntıya girersem hata gibi gelebilirdi.

Parmaklarımı masaya koyarak onunla göz göze geldim.

"Ailemle tanışmaya ne dersin?"

helüü