Birbirleri ile ilk tanıştıkları günün, ilk gecesi.

Milena: şey ben numaranı kaydetmiştim ama ay sen yanımda vardın zaten.

Milena: mesaj da atayım dedim.

Milena: teşekkür ve iyi geceler mesajı.

Milena: tabi bu saatte uyumuş olabilirsin ama şansımı denemek istedim.

Agâh: bu gece kolay kolay uyuyabileceğimi sanmıyorum.

Agâh: bu arada teşekkür etmesini gereken sadece sen değilsin.

Milena: sen neden teşekkür edecektin?

Agâh: sen neden edeceksen ben de o sebepten edecektim.

Agâh: yani bugün çok güzeldi, çok eğlendim. Uzun zaman sonra böyle bir ortam iyi geldi. Hep beraber anlaştık da, sardı.

Milena: evettt, bir de bana sor.

Milena: en güzel doğum günümdü. Arkadaşlarım ve siz hiç unutmayacağım bir an yaşattınız bana. Yeni birileriyle tanışmak ve o insanların epey eğlenceli olmaları sanırım hayattaki şansımdı.

Milena: teşekkür ederimm, iyi ki o gün oradaydınız.

Agâh: şans mı başka bir şey mi emin olamıyorum ama iyi ki doğmuşsun.

Milena: çok teşekkür ederim, arkadaşlarına da ilet lütfen tekrardan teşekkürümü. Orada ettim ama yine de et sen.

Agâh: olur ederim.

Milena: o zaman sana iyi geceler diyeceğim ama pek kolay uyuyabileceğimi sanmıyorum demiştin, bir sorun yoktur umarım.

Agâh: sorun denmeyecek kadar güzel bir şey bu gece beni uyutmayacak, hatta bir süre.

Milena: güzel bir neden olmasına sevindim.

Agâh: çok güzel... Yani çok güzel bir neden.

Agâh: sana iyi geceler diyelim o zaman.

Milena: pekiii

Milena: bana bugün çook iyi geceler gerçekten.

Agâh: sevindim, hep iyi olur umarım.

Milena: umarım, umarım senin de iyi olur.

Milena: ben yatıyorum o zaman, yarın erken kalkmam lazım.

Agâh: tamammm, sen uyu.

Milena: tekrardan iyi geceler.

Agâh: iyi geceler.

Şimdiki Zaman

Aniden salıncağı durdurdu. Bocaladım. Hızla arkama baktığımda dönmüş kalmış bedeniyle şaşırdım. Gözleri şaşkınlıkla bana bakıyordu. Dudakları titreyerek aralandı. "Sen, hatırladın."

Bir an ne yapacağımı ne diyeceğimi bilemedim. Kaşlarım onun gibi çatılmış, benden bir cevap bekleyen gözleri gibi içimi heyecan kaplamıştı. "Bunu bana sen anlatmamış mıydın?"

"Hayır." Dedi hızla. Emin misin? Diye sormadım bile çünkü onun bu konuda hataya düşeceğini sanmıyordum. "Eminim anlatmadın, birisi sana bunu anlattı mı? Arkadaşların falan?"

Başımı olumsuz anlamda salladım. "Anlatmadı. Zaten daha yeni kaynaşmaya başladık, böyle bir muhabbet geçmedi."

Aniden dudaklarında titrek bir gülümseme hakim oldu. "Sen gerçekten hatırladın, öyle güzel bir şeyi hatırladın ki devamı gelecek biliyorsun değil mi? Ben şimdi daha da inanıyorum."

İçim tekrardan umutla doldu. "Gelecek, sen yanımda olduğun sürece hep devamı gelecek."

"O zaman desene çorap söküğü gibi gelecek."

Başımı onaylar anlamda salladım. Derin bir nefes aldığında dudaklarını araladı. "Peki... Dövmen hala duruyor mu?" diye sorduğunda aslında cevabını biliyormuş da yine de sormak istiyormuş gibi duruyordu.

Duraksadım. "Duruyor." dedim. Hiç bir zaman sormaya cesaret edemediğim gözler onun gözleriymiş. Aslında onu hep göğsümde taşıyormuşum da haberim yokmuş. Daha bilmediğim onca şeyle nasıl başa çıkacaktım fikrim yoktu, uzun ve engebeli bir yolun beni beklediğini biliyordum. Zaten yolum hiç düzlüğe inmiş miydi ki?

Salıncaktan kalkarak yanına ilerlediğimde, mesafe kısa olduğu için tam önünde durmuştum. Gözlerim gözleriyle buluştu. "Korkakmışım. Bazı soruları sormayı hiç bir zaman cesaret edememişim. Ama bundan sonra böyle olmayacak, yeni bir başlangıç gibi düşünüyorum aslında. Bu yeni başlangıcı günlerdir düşünüyordum ama sayfayı çevirmeye cesaretim olmamıştı. Şimdi var, o sayfayı bizim üzerimize kurulu bir defterden ibaret yapmak istiyorum. Bir sürü anıdan bahsediyorum, bu sefer ben saklayacağım."

BÖLÜM SONU

dövmelerin orada olduğuna bir de gözünüzle görseniz...

bir sonraki bölüm zaman atlaması olacak.

sizleri seviyorum, yıldızlar kadar öpücük bitanelerim.