2 ay sonra...

En karanlık gecenin sonunda aydınlığa kavuşmak ne demek pek bilmezdim, ta ki tekrardan onunla kavuşana denk. Ben en karanlık gecenin sabahında yıllar önce itmiş, yıllar sonra yanıma çekmiştim. Kendime bu konuda ne kadar kızgın olsam da telafi etmeye başladığım için biraz da huzurlu hissediyordum. Onu benim mutlu etmem bana da mutluluk veriyordu. Her şey güzel gidiyordu. Bana dövmen hala duruyor mu? diye sormasından sonra tam iki ay geçmişti. Bu iki ayda İstanbul'daki doktorumdan daha iyi bir doktor bulmuştuk. Doktorla bir araya gelmemden itibaren her şey gerçekten de çorap söküğü gibi gelmeye başlamıştı. Doktor saatlerimi sabah saatlerinde seçmiştik. Buralara tam anlamıyla hakim olamadığım için onunla gidip geliyordum. Bir kere zaten burada konuşulan dili bilmiyordum, Agâh her şeyde olduğu gibi bunda da bana epey yardımcı oluyordu.

O eve gelen kadar evde vakit geçiriyor, bahçeye çıkıyor ve eğlenmeye çalışıyordum. Tabi çoğunlukla eğlendiğim saatler onun eve geldiği saatlerdi. Yakında burada işe başlamak istiyordum, ne iş yapardım bilmiyorum ama ne olursa yapmak istiyordum. Evet onun maaşı iyiydi, bize bakardı. Bu kelimeleri de kendisi bana bizzat söyledi ama onu reddettim. Bu evde beraber yaşıyorsak her şeyi de beraber yapacaktık. Hem ben de böylece zamanımı değerlendirmiş olacaktım.

Aynı evde farklı odalarda uyuyorduk. Geceleri bazen yanımda varlığını hissetsem de sabah kalktığımda yanımda olmuyordu. Ona alışmam için zamana ihtiyacım vardı ve ben bu iki ayda ona alışmaya başlamıştım. Birlikte zamanı değerlendirmeyi başarıyorduk. Film izliyor, aldığı oyunları oynuyor ve dışarı çıkıp sokakta geziyorduk. Hangisini daha çok sevdin derseniz bir cevabı asla olamayacak. Ona her gün çeşit çeşit yemek ve pastalar yapıyordum. Tabi her gün demek abartı oldu ama ağzını boş tutmuyordum. Kilo aldırmaya başlamıştım. Hatta bir gün böyle bir muhabbet geçmişti. O bana "Karizmamı mı çizmek istiyorsun?" diye sorduğunda gülmüştüm. Çünkü kendisi spora gidiyordu ve boşa gitmesini istemiyordu.

Hafta içi sürekli çalışıyor, hafta sonunun birazını spora ayırıyordu. Akşamları o yorgunluğuna rağmen arada beraber koşuyorduk.

Şimdi yine doktor randevumdan çıkmıştım. Bugün diğer günlerden farklı olarak acil bir işi çıktığı için beni alamayacağını söylemişti. Bu yüzden ona sürpriz yapmak için iş yerine gidecektim. Önce bana yakın olan kahve ve yanına bir şeyler alabileceğim bir pastane bulduğumda taksiye binmiş ve adresi söylemiştim. İş yerinin adresini de bildiğim için sıkıntı olmayacaktı. Pastane yakın olduğu için kısa sürede varmıştık, taksiciye beklemesini rica etmiştim.

Burada Almanca bilmesem de İngilizce konuşabiliyordum. Doktorla konuşmam da bu sayede ilerliyordu. Bu arada unutkanlık konusunda da iyi bir gelişme yaşıyordum. Hatırlamaya başlıyordum. Güvendiğim birisinden anıları dinlemek, sürekli onları hatırlamak ileri yol kat etmeme sebep oluyordu. En çok da bu yolda umut ve sevgi en önemli şeydi benim için. Ve ben bu ikisini de epey içimde hissediyordum. Agâh sayesinde.

Büyük bir binanın önüne geldiğimizde ücreti ödeyerek arabadan ayrılmıştım. Güvenlikten geçtiğimde sorup soruşturarak onun odasına ulaşabilmiştim. Sağ üstte yazan yazıya bakışlarım kaydığında gülümsedim.

Agâh Erden.

Kapıyı tıklattığımda kalın sesi kulaklarıma ulaştı. Kapıyı araladığımda gözüme ilk çarpan büyük masa olmuştu. Ardından sandalyede oturan kendisini gördüğümde o beni hala fark etmemişti. Kapıyı ardımdan kapatarak yanına doğru adımlarken en sonunda bakışları kısa süreli bana kaydı ardından uzaklaştı. Tekrardan baktığında göz bebekleri büyümüştü.

"Yavrum sen ne yapıyorsun burada?" diyerek şaşkınca sorduğunda elimdekileri sehpaya bırakmıştım. Karşılıklı dizilmiş ikili koltuğa oturdum ve dudaklarımı araladım. "Sürpriz yapmak istedim."

Ellerini masadan uzaklaştırarak kollarını esnettiğinde, üzerine giydiği beyaz gömlek bu sayede bütün bedenini sıkıca sarmıştı. Bakışlarımı oradan zorlukla çekerek gözlerine çevirdim. "Hiç beklemiyordum fakat hep beklerim haberin olsun." dediğinde yüzünde epey keyifli bir hal vardı.

"Olur. Benim için sıkıntı yok."

"Benim için de yok." dedi beklemeden. Gülümsedim. Kahvesinden bir yudum alırken odasını incelemeye başladım. Gayet geniş bir odaydı ve binanın 7. katındaydı onun odası. Odanın iç dizaynı epey güzeldi.

"Gelsene buraya." diye mırıldandı. Başımı anlamadığım için salladığımda gözleriyle önünü işaret etti. Karasız kalsam da kalktım ve gösterdiği dizlerinin üzerine oturdum. Bir nevi kucağına yerleşmiştim. Oturduğu koltuk da büyük olduğu için sıkışmamıştım. Öylece kımıldamadan kucağında kaldığımda, yanaklarımın kızardığını hissediyordum.

Kafası kesin yorgundu, bu yüzden böylece durmam değil hareket geçmem ve onu mutlu etmem gerekiyordu. Önceki günler yaptığım gibi. Şimdi de ellerimi hareket ettirerek donutlardan birisine uzanarak ağzına uzatırken kucağındaki bedenim hareket etmişti. Derin bir nefes aldığını işittim. Gözleri dudaklarıma kaydığında onun gibi dudaklarına bakmamak için kendimi zor tuttum.

"Çok hareket etme yavrum." dediğinde ilk başta anlamadım ama daha sonra aklıma gelenle put gibi kesildim. Güldüğünü işittiğimde, kahvemden yudum aldım. Boğazım kurumuş gibi hissediyordum ama aslında kuru değildi.

"Bugün nasıl geçti?"

"Her şey gün geçtikçe güzel gidiyor." dedim keyifle. İçim kıpır kıpırdı. Önceki hayatımdaki gibi karamsar değildim, umut doluydum. Onunla sanki denizin dalgasına kapılmış gidiyordum. Her şey çok fazla hızlı ilerlemese de ilerliyordum en azından. Tam dudaklarını aralayıp bir şey söyleyeceği vakitte çalan telefonla geri kapatmak zorunda kaldı. Masanın üzerinde duran telefonuna uzanarak aldığında kulağına götürdü.

"Alo? Efendim anne?" dediğinde dibinde olduğum için konuşmaları duyabiliyordum. Birkaç özlem dolu sözden sonra annesinin söylediği şeyle ikimiz aynı anda ne? diye mırıldandığımızda hemen ağzımı kapattım. Annesinin söylediği şey yarın buraya gelecekleri olmasıydı.

Agâh'ın ailesi yarın buraya geliyordu.

BÖLÜM SONU

Merhabaaaa

Agâh'ın ailesi geliyor, hadi bismillah.

Bölümü nasıl buldunuzzz?

Yorumlarınız benim için çok önemli, iyi kötü saçma düşündüğünüz ne varsa yazın. Her şekilde okuyorum, bir sürü gelince de mutlu oluyorum. 💖

Sonraki bölümde görüşürüz, yıldızlar kadar öpücük bitanelerim.