Ona en son yazdığım kelimeler; "Ağladığımda yanıma geldiğin yer" demiştim. Nereye gelmemi istiyorsun sorusunda verdiğim cevapla yazışmamızın sonlanmasının ardından bir iki dakikadır onu bekliyordum.

Gözlerim karanlık havaya rağmen biraz daha karardığında, gözlerimin üzerinde hissettiğim yumuşak dokuyla ağzımdan çıkan mırıltılar korktuğumu belli eder nitelikteydi. Başımı hareket ettirmeye kalktığımda saçlarımı okşayan parmaklar buna engel oldu. Yumuşak dokunuşların arasında duyduğum beni yatıştıran sesle onun gelmiş olduğunu anlamıştım.

Birkaç gün önceki gibi yanında duran bedenden gelen sigara kokusu aynı o günkü gibiydi. Saçlarımdan ayrılan parmaklar ayrılmasının ardından hafifçe kollarıma dokunmuş ve bedenimden uzaklaşmıştı. Soğuk betona oturduğum bedenimin yanına o da yerleşti. Gözlerimin kapalı olmasıyla kendimi garip bir durumun içerisinde hissederken aslında tam da öyleydi. Onu göremiyordum. Onun neler yaptığını bilemiyordum. Bazen sadece bana dokunduğunda hissedebiliyordum.

Ellerim aşağıya doğru sarkmış dizlerimin üzerinde dururken, belimde ve ensemde hissettiğim parmaklarla dola doğru eğildim. Kulaklarımın hemen üzerindeki saçlarımda hissettiğim dudaklarından dökülen kelimelerle dudak kıvrımlarım yukarıya doğru yükseldi. "Özledim."

Boğuk çıkan nefesine karşı bedenim bir ihtiyaç gibi iyice göğsüne sindi. Kollarım onun karnından sırtına doğru ilerledi ve sıkıca sarıldı. Harektlerimin sonucu bedenimdeki kollarımın sıklaşmasına neden oldu. Derin bir nefes aldım. Burada benim bir şey söylemem gerekiyor muydu?

Seni özledim diyemezdim.

Aklımdaki Onunla konuş kelimeleri dönüp dolaşıyordu. Benimle şuana kadar sesli bir şekilde konuşmamıştı. Az önce dilinden dökülen kelime ise boğuk olduğu için kendi sesini pek fazla yansıtmıyordu. Acaba sesini duyabilir miydim?

"Üstelik daha yeni yazışmıştık." dedim.

Bana belki cevap verir diye yüreğime yerleşen heyecanla titrek bir nefes aldım. Çünkü onun konuşacak olması ona dair bildiğim ikinci şey olacaktı. Birincisi erkek olmasıydı. Ama kısacık süren heyecanımı söndüren onun "Hıhım" mırıltısıydı.

İçimdeki düşünceler anında dilimden döküldüğünde, kısa bir an göğsü hareket etmeyi bırakmıştı.

"Ne zaman sesini duyacağım. En önemlisi seni ne zaman göreceğim."

Cevapsız kalacağını bildiğim halde sorduğum sorular bir ok gibi fırlamış ve ağaca çakılmıştı. Oku çıkarmak için de bu sorulara ihtiyacım vardı. Bunları sormak benim hakkımdı. Çünkü bu yaptığı hareketleri kim kabul edebilirdi ki? Kim görmediği birinin kendisine sarılmasına izin verebilirdi.

Ona nedensiz güven duygusu hissediyordum.

Onunla birkaç dakikadır görmemiş bir şekilde sarılacak kadar güven duygusu hissediyordum.

Ensemdeki parmaklar ayrılırken beni kendinden uzaklaştırdı. Ellerim sırtından ayrılırken geri tekrar aynı yerinde durdu. Ellerimle karnımın arasındaki mesafeye kağıt parçası gibi hafif bir şey bırakıldığında yanımdaki bedeninin hareket ettiğini anladım. Betona dediğinde ses çıkaran ayakkabılarıyla başım oraya doğru döndü ve dudaklarım aralandı.

"Gidiyor musun?"

Başımın üzerinde hissettiğim sıcak dudakların arasından çıkan kelimeyi anlayamazken, gözlerime bağlanmış örtü gözlerimden bollaştı. Sigara kokusu yanımdan uzaklaştığında göz kapaklarımı araladım. Arkama bakmadan önüme bırakılan şeye baktığında, gözlerim sonuna kadar açıldı.

Konser bileti. Hem de Duman.

6 Nisan

Yani bu hafta salı günüydü.

Son

Bölüm nasıldı sizce??

Sizce sonraki bölümde neler olacak?

Yağmur sizce Konsere gitmeyi kabul edecek mi?

Yağmur'a sorularınız buraya :)

Bilinmeyene sorularınız buraya :)

Ve duman konserine benim gibi GİDEMEYENLER buraya. 😔