Yüzümü yasladığım yer sıcak ve yumuşaktı. Bir kalbin ritmini kulaklarımda hissediyor, başım onun her nefes alışverişinde inip kalkan göğsüyle ahenk içinde hareket ediyordu.

Onu bir süre göğsümde uyutmuş, saçlarını okşamıştım. Onunla geçirdiğim anıları tekrar bakıp hatırlamak için fotoğraf çekiliyorduk. Uykusunda o kadar tatlı görünüyordu ki fotoğrafını çekmiştim.

Şimdi ise ben onun göğsünde yatıyordum. İkimizde memnun halimizden bir türlü sıyrılamıyorduk.

Acaba ben de uyurken onun gibi tatlı oluyor muydum? Çünkü çok huzurlu ve rahat bir uyku çekiyordum onunlayken. Benim gibi miydi yoksa o da?

Hep böyle kalsak ya Çakır. Huzuru ve rahatlığı her zaman bulamıyoruz. Bu ara bu sözlerimin tersi oluyor ama senin sayende. Bu kadar huzurlu olmak beni korkutuyor. Ya büyü bozulursa diye.

Saç diplerimi ele geçiren keskin nefesiyle, düşüncelerinden sıyrıldım.

"Seni sevdiğimi sürekli söylesem."

Sana eriyip bitmek için mi?

"Sen söylemesen de ben hissediyorum zaten,"

"Ya, öyle mi?"

"Öyle."

Sırıttı. Göğsünde olan başımı çeneme değdirdiği parmaklarıyla yukarı doğru kaldırıp ona bakmamı sağladı. Tebessüm ettim.

Omuzlarımı örten kıyafetime sıkışan saçlarımı kumaşın içinden çıkardığında, dudaklarını ıslattı. Hareleri saçlarımın üzerinde dolandı.

"Saçlarını seviyorum."

"Ben de, yumuşacıklar. Parmaklarımın saçlarında dolanmasını seviyorum."

"Hep dolansın o zaman."

"Hep dolansın parmakların saçlarımda."

"Hep öper, koklarım saçlarını Yağmur'um."

"Çakır, bana bir söz ver, hiçbir zaman saçlarımı acıyla kesmek zorunda kalmayayım. Buna sebep olma ne olur. Hep öp, kokla saçlarımı. Sev. Sen seversen eğer ben de severim. Kıyamam onlara"

"Senin her saç telini koklamak için küçük bir çocuk gibi kalbim çarpıyor. Ben seni severim, saçlarını severim. Öperim, koklarım. Kıyamam ben sana benim güzelim. Söz."

Bana bir söz verdin bugün, lütfen tut onu olur mu?