Yağmur: Hiç bir zaman hayatımda yaşayacağım şeylerin yani ömrümün geri kalanını nasıl devam edeceğim düşünmemiştim. Geceleri yatar sabah kalkar okula gider ve tekrardan eve gelirdim. Hayatımda bu 4 olayı sanki yaşadığım günün bir öncesiyle aynı olduğunu ve o günleri bir kez daha yaşadığımı hissederdim.

Yağmur: Ben Yağmur,

Sıradan bir insan, hedefleri olmayan, hayal kurmaktan korkan ve yaşamak için yaşayan bir insandım.

Yağmur: Yaşamak için yaşamak.

Yağmur: Oysa ben içinde olduğum bu dünyadaki beni daha yeni fark edebilmiştim.

Yağmur: 25 Mart tarihinde başladı konuşmamız.

Yağmur: Bana demiştin ki,

Yağmur: Beyaz tenin üşümüş, kumral saçların yağmur damlaları yüzünden alnını sarıp sarmalarken, saçların gibi üşüyen göğsünü sarıp sarmayalayacak bir şey yoktu. Dudakların bedeninin yerini eksik etmeden titriyordu. Gözyaşların yağmur damlası gibi bir bir yere düşerken onları umursayıp umursamadığını bilmiyorum. Aramızda çok değil on adım vardı. Düşün on adımla bütün ruhunun acısını silebilmek için on adım. Ansızın elinden kavrayıp göğsüme çekeceğim on adım. Gözlerin solgunca bakıyor, dudakların düz bir hal almıştı. Aramızda sessizlik var diyemem aramızda sessizlik yoktu. Aramızdaki kelimeler sessizliğimizi bozuyordu. Sen duymuyordun ama ben duyuyordum. Kelimeler bir bir döküldü dudaklarımdan ama sen duymadın.

Yagmur: Hayatımdaki sessizlik, umutsuzluk, korku aslında 25 mart tarihinde bana yapmasıyla silikleşmeye başlamıştı.

Yağmur: Mesajın geldiği gece düşünüp durmuştum. Nasıl hareket edeceğimi, ne yapmam gerektiğini.

Yağmur: Aslında yapmam gereken şey basitti. Engeli basmak, ve o mesajı bir tıkla silip atmak ve hiç olmamış gibi hayata devam etmek.

Yağmur: Ama o gece öyle olmadı. Seni herkes gibi sandım, korktum ilk başta. Bana hislerin olduğunu söyledin. Bu hisleri bana karşı kullanmandan korktum. Benimle olamayacağının o yolun çıkmaz bir sokak olduğunu söyledim.

Yagmur: Adını gerçekten bilmediğim bir duyguyla karşılaştım. Aslında bu yol, kendimi bulabilmek için attığım bir adımmış.

Yağmur: Çakır Karayaz

Yağmur: Senin gözlerine karşı ilk defa sevdiğimi 6 mayısta dile getirmiştim. Şimdi ise sana karşı değil ama en zoru olan, kendime itiraf ediyorum.

Yağmur: Seni seviyorum.

Yağmur: Gökyüzünün bu gece şahit olduğu sözlerime yemin ederim ki ben seni seviyorum.

Yağmur: Yumuşacık saçlarını okşayarak dizlerimde uyumanı. Özlediğin zaman sesimi duymakla yetinmeyip gecenin kaçı demeden yanıma geldiğinde sarılarak özledim demeni, sana sarılmayı, kokunu almayı, seninle yemek yemeyi, en çok da seni seviyorum.

Yağmur: Hani hep diyorsun ya:"Sen mutlu olursan ben de mutlu olurum."

Yağmur: Ben seninle öğrendiğim mutluluğu en çok seninle paylaşırım ve sen mutlu ol diye en çok sana gülerim.

Yağmur: Bir sana güleyim, bir seni seveyim.

Yağmur: Bana sarıldığında "Burdayım, çünkü burada olmak istiyorum" dediğinde susup kalmıştım. Çünkü o an içim kıpır kıpırdı ve ben senin söylediğin özel kelimeler karşısında hep sus pus oluyorum.

Yağmur: Ben cevap veremediğim için özür dilerim. Ama geç de olsa söylüyorum. İlk gördüğüm zaman boynunda ağladığım da beni alıştırma demiştim. Şimdi ise ben sana alıştım. Seninleyim, çünkü senin yanında olmak isyorum.

Yağmur: İyi ki seni seviyorum Sevgilim. ❤

Son