2 Ay sonra

Bugün evimizi tamamen yerleştirdiğimiz, ilk gecemizi odamızda uyuyarak geçirecektik. Bunu düşüncenin her aklıma geldiği zamanda kaburgalarımın arasında güm güm atarak belli ediyordu kendini kalbim.

Kendi yaşadığım evi satmış, değerli olan bütün eşyalarımı bu eve yerleştirmiştik. Zaten bu hayattaki değerli üç şeyim vardı.

Annem, babam ve Çakır.

Ailemden kalan fotoğraf albümleri, kıyafetlerim dışında bir şeyim yoktu zaten.

Banyodaki yansımama kayan bakışlarım, heyecanlı ve huzurlu bakıyordu. Siyah tokaya bağlı olan saçlarımı, tokadan ayırdıktan sonra birbirine çok fazla dolaşmamış olan saç tutamlarımı yine de taradım. Dişlerimi fırçaladıktan sonra, derin bir nefes verdim ve banyonun ışığını kapattım.

Koridoru aydınlatan tek ışık kalacağımız odanın lambasıydı. Yavaş yavaş odaya ilerlemeye devam ederken, odaya yaklaştığımda Çakır'ın çoktan nevresimin içine girmiş, yatak başlığına sırtını yaslamış telefona bakıyordu. Odaya girmemle, telefondaki bakışlarını bana doğru kaldırdı.

"Gel bakayım hatun."

Ha? 

"Instagrama attığın o gönderiden sonra dilinden hatun kelimesi düşmüyor bakıyorum da." Odanın ışığını söndürmemle yani başındaki komodinin üzerinde bulunan lambayı yakması bir oldu.

Yanına, yatağa bastırdığım dizlerimin üzerinde ilerleyerek ulaştığımda. Yatak başlığından sırtını kaydırdı ve başını yastığa yasladı. Başını bana doğru çevirerek "Gel," dedi.

Bir kolunu benim yastığının üzerine doğru attı. Tebessüm ettim tebessümüne karşı. Nevresimi iteliyerek, göğsüne yasladım başımı.

Huzuru hissettiğim yerin üzerindeyim.

"Çakır," diye fısıldadım. Minnet dolu hissettim kendimi ona karşı. "Teşekkür ederim."

Başının aşağıya doğru eğdiğini hissettiğimde, başımı ona doğru kaldırdım.

"Ne için teşekküre ediyorsun yine" dedi ufak tebessümüyle.

"Hayatımda olman büyük teşekkür."

"Seninde. İyi ki varsın sevgilim."

"Sen de iyi ki varsın. Sanırım bunu hep söyleyeceğim bıkmadan usanmadan. Bugün seninle evimizde ilk gecemiz. Ben çok huzurluyum böyle uykumda bile sırıtacak hale getirdin beni. Seviyorum seni. Hemde çok."

"Sana sarılarak uyumak istiyorum, aynı şekilde kalkmak. Bu gece benimle uyuyorsun. Bizim evimizde. Benim yani başımdasın. Kokunu doya doya içime çekerek soluklanacağım."

Başımı tekrardan göğsüne yasladığımda, lambayı söndürdü ve oda karanlığa boğuldu. Birkaç dakika sessizce böyle kaldık. Aramızdaki tek ses atan nabzımızdı.

"Çakır, hatırlıyor musun sana 'Ben de görür müyüm, seni gülerken?' Diye sormuştum."

"Bende 'Belki bir gün güldüğümü görebilirsin. Benim güldüğüm zaman, senin güldüğünü zamandır.' Demiştim."

"Evet, gülmem için her şeye yapmaya hazırdın."

"Çok seviyorum seni de ondan hep bu laflarım."

"Hmm, benim içimi kıpır kıpır ettiriyor bu lafların."

"Öyle mi hanımefendi, içiniz demek kıpır kıpır oluyor demek."

"İtiraf ettim bir kere."

"Ben de bir şey itiraf edeyim mi?"

"Edebilirsin."

"Seni bu gece ilk defa, evimizde bizim yatağımızdayken öpmek istiyorum."