5 yıl sonra..

Çakır Karayaz'ın ağzından.

Gözlerimi kısıkça araladığımda, her günün ayışında aynı hisle uyanmanın keyfiyle gülümsedim. Başımı sol tarafa yatırdığımda, sevdiğim kadının yanımda olması kadar iyi hissettiren hiçbir şey olmamıştı. Onun beyaz yastığa dağılan saçlarının arasındaki kokuyu biraz daha solumak için dirseklerimi yatağa bastırarak üzerine eğildim.

Onun kokusunda uyuya kalmak.

Onun kokusunda ayılmak.

"Gün aymış sana sevgilim." Dedi.

Uyanmıştı. Kesin bana o gülüşünü sunacak ve ben kendimi onun dudakları arasında bulacaktım.

"Sana aymadı mı yavrum?"

Dudakları arasından itiraz dolu bir nida döküldü. Gözleri yeni uyanmışlığından dolayı kısık kısık bakıyordu.

"Ayıltmaya ne dersin?"

Hım..

"Cevabını bildiğin soruları soruyorsun sevgilim. Ve ben bu soruların sonu nereye varıyor çok iyi biliyorum."

"Nereye varıyormuş?"

"Göstereyim güzelim."

Dudaklarını aralamasına izin vermeden, dudaklarımı dudaklarına yasladım. Gözlerimiz kapanmış, onu her öptüğümde ilk defa öpüyormuş gibi, onunla her öpüştümüzde çarpan kalbiyle birbirimizi tükettik.

Seviyordum. Öyle çok öyle son bulmayacakmış gibi.

Dudaklarımız birbirinden ayrıldığında göz kapaklarım aralandı, onun aksine. Bu haline gülümsedim.

"Yetmedi mi yoksa?"

Gözlerini usulca araladı.

"Hiçbir zaman yetmesin sevgilim. Hep daha fazla."

"Hep daha fazla."

... 

Bir otobüs durağında başladı hikayemiz. Beyaz tenin üşümüş, kumral saçların yağmur damlaları yüzünden alnını sarıp sarmalarken, saçların gibi üşüyen göğsünü sarıp sarmayalayacak bir şey yoktu o zaman.

Üşüyordum. Üşüyordun.

Zor olsa da yanında kalmak isterdim bu gece. Şu zamana kadar ne istediysem hiçbiri gerçek olmadı. Demiştim.

İstediğim oldu. 5 yıldır geceyi sabah ederken hep yanımdaydın.

Yanımdaki kadına baktığımda, gözleri kapalı olduğunu görmüştüm. Kulağında kulaklık vardı. Kulaklığın kablosu benim telefonuma bağlıydı. Ekranda çalan şarkıyı Otobüs Durağında ismindeki şarkıya basarak değiştirmiştim. Göz kapakları aralanmadı. Onun yerine gülümsedi. O bana hep gülümsedi.

Montumun cebindeki siyah kutuyu aldığımda, hayatımda onun adına aldığım kararlardan bir tanesini daha gerçekleştiriyordum.

Tam önünde dizlerimin üzerine çöktüğümde, kutunun kapağını araladım. Kulaklığın kablosunu telefondan ayırdığımda, şarkı artık aramızda çalmaya başlamıştı.

Sevgilimin ilk önce kaşları çatıldı. Kulaklık, kulaklarından çıktığında gözlerini araladı.

Dudakları aralandı, kapandı durdu

En sonunda kalbimi sımsıcak eden ses tonunu işittim. Sesi titredi sevgilimin.

"Sevgilim."

"Benim yuvam. Senin için aldığım her nefesi, senin için şükrettim ki seninle yaşayacağım zamanlar son bulmasın istedim. Sana bu yüzüğü vermek için çok uzun bir zaman bekledim. Yüzükteki simgeler, birbine iki aşık sevgiliyi anımsatıyor. Şem İle Pervane hikayesi; Güzelliğin bir mum olurken, aşkımda mumun etrafında dönen pervane."

"Benimle evlenir misin, Sevdiğim?"

Yanaklarına düşen yaşlarla çenesi titremeye devam etti.

"Evet," Başını hızlı hızlı aşağı yukarı sallamaya başladı. "Seninle evlenirim."

Yüzük parmağına yerleştiğinde, dudaklarımı avuç içini öptü. Dizlerimin üzerinde duran bedenimin kalkmasına izin vermeden, benimle aynı hizada dizlerinin üzerine çökerek durdu. Kolları boynuma dolandığına, dudaklarını enseme bastırdı.

"Teşekkür ederim, Çakır'ım. Seni benim karşıma çıkaran hayata ve beni seven kalbine çok teşekkür ederim."

Bir otobüs durağında başladı hikayemiz. Yine bir otobüs durağında devam ediyor.

Hiç son olmasın.

BİTTİ.

Bir hikaye bitti.

Nasıl buldunuz?

Düşüncelerinizi yorumlarda belirtmeyi unutmayın.

Diğer hikayelerimde görüşmek üzere..

Kendinize iyi bakınnn

Ve Çakır ve Yağmur.

🥺💓