Artık çiftimiz yakınlaşmaya başlayacak...

Küçük yıldıza basmayı unutmayın olur mu?

🤍🥺

Yine de kıyamam ki...

Utanıp, biten filmin ekranına bakmaya başladığımda bir anda bedenimi kendine doğru çekti. Bir anda ne olduğunu anlayamazken gözlerim sonuna kadar açılmıştı, ağzımdan belli belirsiz bir nida çıkmıştı.

"Ne yapıyorsun?" diye mırıldandım.

"Uzakta kaldın." dediğinde şakınca ona dönmeye çalıştım ama izin vermedi.

"Uzakta mı kaldım?" Aramızda çok azıcık birbmasefe vardı ve o bana uzakta kaldığımızı söylüyordu.

"Evet."

Sırtım göğsüne yaslanırken, ayaklarımı uzunca ileriye doğru uzatmıştım. Kollarını belimin iki yanında uzatmış karnımın üzerinde ellerini birleştirmişti. Ellerinin üzerine ellerimi koyduğumda, saçlarımın üzerinde baskı hissettim. Öptüğünü dudaklarından çıkan sesle anlamıştım.

"Böyle kalsak." diye kısık sesle mırıldandı.

"Okul olmasa böyle kalırdık." dedim ben de. Söylemiş olduğum laf utanmama sebep oldu. Onunla bu şekilde kalmak...

Yarın okul vardı ve erken saate bor tane ders koymuşlardı, sonra öğlene kadar ders yoktu. Saat ise epey ilerlemişti, o da artık bunu fark etmiş olacak ki istemeyerek de olsa benden uzaklaştı.

"Geç oldu, daha fazla yormayayım seni."

Yüzümü ona doğru döndürdüğümde, yorgun gözlerle bana baktığını gördüm. İkimiz de yorulmuştuk.

"Bu senin için de geçerli, o zaman buraları toplamaya yardım edeyim sonra giderim. "

Koltuktan kalktıktan sonra ardımdan o da kalktı. Kendisi toplayayacağını söyledi ama itiraz kabul etmediğimi söyleyerek mutfağa taşıdığım boş tabakları makineye yerleştirdim. Etrafı da toparladığımızda telefonu alarak dış kapıya yanaştık. Terliklerimi giydikten sonra eğildiğim yerden doğruldum ve ona baktım.

"Bugün için teşekkür ederim. Hemen yat dinlen olur mu? İyi geceler."

"Öyle yaparım, bugün çok güzeldi. Son olmasın, iyi geceler."

Gülümsedim ve arkamı dönerek eve girdim. Üzerimi değiştirdiğimde, bugün yaşadıklarımızla yatakta tepinerek uykuya daldım.