Aşağı indiğimde etrafta onu göremezken aniden belimde hissettiğim parmaklar irkilmeme sebep olurken bu irkilme duyduğum sesle kısa sürmüştü.

"Güzelim, korkuttum mu seni?"

Güzelim.

Onun dudaklarından dökülen kelimeler, bazen kalbimde amansız bir çarpıntıya sebep oluyordu. Nefesim hızlanıyor, ne yapacağımı bilemiyordum. Bunların hepsi ona çıkıyordu. Ara sıra onun varlığını sorguluyordum, çünkü hayal olması beni üzerdi. Alperenle mutluydum. Bu kısa sürede mümkün olabilmişti, birbirimize alışabilmiştik. Zaten onunla aramda bir şeyler olabileceğimi hissetmiştim. İlk gördüğüm anda kalbimdeki hareketlilikten anlamıştım.

Kalbim bu sefer farlı bir nedenden dolayı heyecanlanıyordu.

O sebep Alperendi.

Bakışlarımı karnımda birleştirdiği ellerine kaydırdığımda, avuçları arasında bir sürü papatya demeti tutuyordu. Kese kağıdına sarılmış, çok güzel görünüyordu.

"Bunlar bana mı?"

"Bunlar sana." diye kısık sesle mırıldandığında gülümsedim. Ellerini açtığında birbirimizden uzaklaşmadan ondan tarafa döndüm.

"Çok güzel görünüyorlar, teşekkür ederim."

"Rica ederim, içimden geldi. Ben de almak istedim."

Papatyaları ban doğru uzattığında beklemeden ellerimin arasına aldım. Yüzümde gülümsemeyle burnuma yaklaştırdım. Derin bir nefes aldıktan sonra dudaklarımı araladım.

"Çok güzel kokuyorlar."

Bana bir cevap vermezken, yüzünü yüzüme doğru yaklaştırdı. Gözünün odağı gözlerimden çekilirken heyecanlı soluğumu içime çekmeye çalıştım. Dudaklarını boynuma yanaştırdığında, yutkunduğumda hareket eden o çıkıntının yakında dudaklarını değdirdi. Sıcak dokunuşu altında, ayak uçlarımıza devrileceğimi sandım. Tam orada derin bir nefes aldığını duydum.

O nefes alırken, ben aldığım nefeste boğuluyordum.

"Sen daha güzel kokuyorsun."

Sen daha güzel kokuyorsun.

Gözlerimi kırpıştırdım. Çünkü böyle bir anda gözlerim kapanmak üzereydi. Neyse ki uzaklaştığında sıkıntılı bir soluk verdim. Gözleri gözlerime çıktığında, gülümsedi.

"Nefes al." dedikten sonra yanımdan geçip gitti. Yolcu kapısının yanında beklemeye başladığında bana bakıyordu. Daha fazla böyle saçma bir şekilde beklemek yerine kildi açtım ve arabaya yerleştik.

Okula doğru yol aldığımızda, camları açmak yerine klimayı açmıştım. Hava sıcaktı. Okulun parkına yaklaştığımda uzun süren sessizlik onunla sona ermişti.

"Kızlarla bir sıkıntı yok değil mi?"

Geri geri gelerek arabayı park ettiğimde, arabayı durdurdum.

"Yok yok, sabah gittik biraz alışveriş yaptık. Daha fazla vakit geçirirdik ama akşam dersim olduğu için bunu pek uygulayamadık."

Arabadan indikten sonra yürümeye başladık bu sıra da konuşmaya devam ettik.

"Yarın için bir planın var mı? Yani nasıl bir yere gidebiliriz. Ben pek buraları bilmiyorum biliyorsun."

"SYLT diye düşündüm. Plaja gidelim, bu sıcak havalarda değişiklik olur hem de orayı görmenizi istiyorum. Sen ne dersin."

"Seninle her yere tamamım, güzel düşünmüşsün."

Seninle her yere tamamım.

"Ama sizinkiler yol yorgunu olacak yarın yorgun bir şekilde gitmeleri uygun olmayabilir."

"O zaman ertesi gün gideriz."

"Tamam. Bunu ben bir kızlarla konuşurum. Sen de yarın arkadaşların geldiğinde onlara bahsedersin."

"Anlaştık."

Bundan sonra okulun içine girmiş sınıfa çıkmıştık. Dersi dinlerken, deniz için heyecanlanmaya başlamıştım. İçimden bir ses güzel geçeceğini söylüyordu.

BÖLÜM SONU

Nasılsınız?

Bölümler nasıl gidiyor? Kurguyu nasıl buluyorsunuz?

Hep birlikte buluşmalarına az kaldı, sizce eğlenirler mi?