Seviyorum sizii, iyi okumalar.

❤

Siz: Alperenn ben hazırım.

Alperen: Tamam sevgilim, biz yoldayız.

Siz: Biz?

Alperen: Arkadaşım bırakacak bizi

Siz: Hım tamam, bana geldiğinizde mesaj at ben çıkarım.

Alperen: Olur yavrum.

Çok uzun bir süre Türkiye'de kalmış, okul başlayacağı için de şimdi Almanya'ya geri dönüyorduk. Ailemizle bol özlem gidermiş ve bu süre içerisinde de Alperenle vakit geçirmiştik.

Alperen: Geldik.

Siz: Tamam.

Ailemle vedalaşarak evden ayrıldığımda, yine bir tane bavulla geri dönüyordum. Almanya'da eşyalarım olduğu kadar İstanbul'da da fazlaca eşyam vardı. Bu yüzden birden fazla bavul kullanmaya gerek duymamıştım.

Önümüze bekleyen arabanın arka koltuğuna bavulla bindiğimde, öndekilere "Günaydın." Dedim. Alperen ve arkadaşı öne oturduğu için ben de arka koltuktaydım. Sanırım bu yine geçenki dediği arkadaşıydı.

"Günaydın yenge." Adını bilmediğim oğlanın söyledikleri beni gülümsetirken, çoktan yola koyulmuştuk. Sabahın erken saatlerine yine uçak bileti bulmuş, bu yüzden erken kalkarak yola çıkmıştık.

Uçağın kalkmasına daha zamanımız vardı. Bu sebeple havaalanına kadar onlarla sohbet etmiş, zamanımızı değerlendirmiştik. Ara sıra onlar ikisi konuşurken ben de sosyal medyada dolanmıştım.

Alperen çoğu postlarımızda yorumları kapatıyordu ama kapatmadıklarında fotoğrafının altına yorum yapan kızları görmek beni delirtiyordu. Hayır yani biz sevgili olduğumuzu belli edemiyor muyduk? Hani bunu söylemem bile saçmaydı çünkü ikimizin de hesabından kendimizden çok çift fotoğraflarımız vardı.

Yani biz beraberiz diye bas bas bağırıyorduk.

Tabi anlayana.

Bak yine sinirlendim. Durduk yere.

Ama benimkinde de vardı bu tipler. Şimdi ikimiz de hesaplarımızı bir gözden geçirmesi gerekiyordu. Böyle insanların hesabımda barınmasına gerek yoktu.

Bunu bir zaman Alperenle konuşmak istiyordum. En kısa zamanda hem de.

Havaalanının önünde durduğumuzda Anıl'a veda etmiş ve arabadan inmiştik. İçeriye girip oturduğumuzda, uçağın kalkma saatini beklemeye başladık.

İlk önce aklımda kalan işi yaptım. Kendi hesabımı gözden geçirdikten sonra, başımı döndürüp ona baktığımda telefonuna bakıyordu.

"Şu telefonunu versene."

Bakışlarını telefondan çekerek bana baktığında suratındaki anlamsız bakışlar beni güldürmüştü.

"Al güzelim. Ne yapacaktın?"

"Gel beraber halledelim sevgilim."

"Neyi sevgilim." diyerek biraz daha yanıma yaklaştığında bakışları telefona kaymıştı. Uygulamaya girerken konuşmaya başladım.

"Bazı kızlar sevgili olmamıza rağmen saçma sapan yorumlar yapıyor da o kafama taktı."

"Ben pek umursamadım. Senden bir şey saklamak istemiyorum, önceden de böyle saçma sapan yorumlar yapıyorlardı. Belki senden sonra yapmazlar dedim ama öyle olmadı."

"Bende de böyle tipler vardı. Hallettim."

"Hımm, hallettin demek. Nasıl hallettin bakalım?"

Parmakları saçlarımı kenara çektiğinde, ılık nefesini yüzümde hissediyordum.

"Engelledim."

Dudaklarını yanağıma değdirerek, "Benimkinden de engelle o zaman." dedi.

"Şuan önemli bir işle uğraşıyorum. Dikkatimi dağıtma, lütfen."

Kızları takipten çıkarmak, önemli bir işti.

"Önemli işini yerim senin. Hallet hadi, birazdan uçağa bineceğiz."

"Sevgilim sen de beni yemek için bahane uyduruyorsun vallahi."

Boğuk sesi kulaklarıma ulaştığında, bedenimi bir ürperti aldı. Sanırım ben onun yanında heyecanlanmaktan vazgeçmeyecektim. İçimdeki bu heyecan duygusu hiç gitmesin istiyordum.

Hep ilk gibi.

Hep ilk gibi onu sevmek.

Hep ilk gibi onu öpmek.

Hep ilk, hep ilk...

Bölüm Sonu

merhabaaa

nasılsınızzz, nasıl gidiyor ve neler yapıyorsunuz?

ben birkaç gündür finali nasıl bitirsem diye düşünüyordum sonunda buldum.

Yani şuanda kaçıncı bölümde final yaparım bilmiyorum. Ben çoğu bölümleri kafamda kurup yazmıyorum. Her yeni bölüme geçtiğimde bugün nasıl bir şey yazabilirim diye düşünerekten başlıyorum

Kendinize iyi bakınnn 💗