-Gece uyurken sabah olacağını, güneşin doğacağını bilerek gözlerimi kapatıyordum. Ama o sabah uyandığımda odam kapkaranlıktı. Bir daha güneş doğmadı, odamın ışığı hiç açılmadı, kapım hiç çalınmadı...-
Bir kapının önünde, belki yanlış verilmiş bir kararla en güzel Kasım hikâyemi yazacağımı bilemezdim. Ve bilmediğim bir şey daha vardı: O kapının önünde doğru gibi görünen tek bir kararın, bir gün “Kasım Suçum” olacağını da bilemezdim.
Bilemedim.
O suç yalnızca senin değil, benim değil... Bu, bizim Kasım suçumuzdu.
