keyboard_arrow_left | 1. Bölüm |
@resulummeti
|
Hər sevgidə əvvəlcə səfa olmamış olmaz,
Ardıyca səfanın da cəfa olmamış olmaz. Yarın zəli hicrində könül qanə batıbsa Ol lalə yanağında dəva olmamış olmaz. Bir saniyəlik gül yüzünün seyrinə xatir Min bülbüli-şeydası fəda olmamış olmaz. Gəncdir və qara saçlı, qara gözlü gözəldir, Göz vurduğu bir bəxtiqara olmamış olmaz. Bir nəğmə təmənnasıdır əslində sükutu, Sevdalı ürəklərdə nəva olmamıṣ olmaz. O vaxtadək əl çəkmərəm ondan ki mənə ya Könlümdə yerin "var" deyə, ya "olmamış olmaz". Ey Ümməti, sus, hər gözəl İsanəfəs olmaz, Yarın demə, ləlində şəfa olmamış olmaz. Qəm aşiq idi göznə, olub qəmli gözlərin Yoxsa, sevincidirmi qəmin nəmli gözlərin Bu yaşlı gözlərim sənə qurban ola demə Dözməm itirsə nurunu zəmzəmli gözlərin Bəsdir bəbək misali məni gördün ağladın Hər yerdə görsənir qara pərçəmli gözlərin Bayram edər gülüm, səni görcək rəqiblər Ölsəm də olmasın daha matəmli gözlərin Ey cənnətim, könüldə çiçək açdırar, fəqət Od da ələr bu eşqə cəhənnəmli gözlərin Nərgiz xumarı ilə məni məst eyləyir Ey birdənəm, sənin iki aləmli gözlərin Bu Ümməti gözündə özündən də yüz kərə Heç şübhəsiz, dəyərlidir özləmli gözlərin. Bir gün vüsali-yari ki gördüm sərabtək Zövqüm də sonra oldu dərin iztirabtək Məstanələr kimi meyi-eşqi-nigarı mən Çəkdikcə hüzn başıma çəkdim şərabtək Məşriq zamanı Gündümü yaymış şəfəqlərin Yoxsa üzündü nur saçır Afitabtək Könlüm simin o qaşıkaman yarə bağlamam Çəkdirdi dəmbədəm mənə nalə rübabtək Ey mahru Günəş özü çıxsa hüzuruna Təzim edərdi nuruna alicənabtək Son ayrılıqdır sevginin ən son səhifəsi Təsvir olunsa xalqa əgər bir kitabtək Bir kimsə görməsin səni bu yarələr ilə Yaz, Ümməti, ki yarənə olsun hicabtək. Kim deyir ki, ayrıyıq, görüşürük biz hələ Su mavisi üfüqün alov şəfəqlərində. Göy üzündən enirik, gəzişirik əl-ələ Sevgi şeirlərində, kitab vərəqlərində. Hərə bir təkidlə əlimdən tutur, Köhnə arzular var bu yeni ilə. Bəs, indi mən necə bayram keçirim, Ümidimin qırxı çıxmayıb hələ Evdə necə deyim ki, üzülmürəm, Hər yanımda şənlik, ürəyimdə yas. Heç kimə dərdimi aça bilmirəm, Yenə köhnə hamam, yenə köhnə tas. Yenə üzüləcək doğmalar mənə, Yenə boş vədlərlə dolacaq şəhər, Bir oğlan bir qızı sevəcək yenə Molokan bağından metroya qədər. Şübhəyə düşmüşəm özüm-özümdən, Dönüş qapısının yoxmu açarı?... Yoxsa, hamı bilir, günahkaram mən, Kim görür, səsləyir qədəhə sarı. Təqvanı, paklığı vermişəm bir-bir, Amma inamımdan keçə bilmərəm. İçimdə ölü bir sevgiyə xatir "Fatihə" oxunur, içə bilmərəm. |