Selamlarrr

Bu benim yeni kurgum.

Umarım hoşunuza gider.

Keyifli okumalar dilerim😊😊

BU HİKAYEDE GEÇEN OLAY, YER, ZAMAN, KURUM VE KURULUŞ TAMAMEN HAYAL ÜRÜNÜDÜR

🎀🎀🎀

"Sonuçlar daha açıklanmadı mı?"

"Hayır baba açıklanmadı."

"Ne zaman açıklanır ki?" dedi merakla.

"Bilmiyorum ama bir iki güne açıklanır bence."

"Hadi bakalım. İnşallah tayinin güzel bir yere çıkar."

"İnşallah babacığım. Ama ben Hakkâri istiyorum."

"Ama ben istemiyorum." dedi isyankar bir şekilde.

"Ya baba ya! Ne yapayım? Seni çok özledim." dedim itiraz ederek.

"Kızım sana da bin kere buralar tehlikeli dedim."

"Sen albay değil misin? Korursun işte beni. Hem abim de var. O nanköre de söyle bir daha beni aramasın."

Babamın kahkaha attığını duydum. Onun kahkaha atmasıyla büyükçe gülümsedim.

"Siz hiç akıllanmazsınız. Neyse kızım bir şey diyor musun?"

"Yok, hayır baba." dedim babamın göremeyeceğini bilmeme rağmen kafamı iki yana sallayarak.

"Tamam. Bak sonuçlar açıklanır açıklanmaz bana mesaj at. Tamam mı?"

"Tamamdır komutanım." dedim gülümseyerek.

"Aferin asker." dedi ben kıkırdarken.

"Görüşürüz. Öptüm. Bay bay." dedim.

"Görüşürüz kızım, kendine iyi bak."

"Tamam baba sen de iyi bak." dedim elimdeki telefonu kulağımdan çekerek. Telefona baktığımda babamın çoktan kapattığını gördüm. Hafifçe gülümsedim ve telefonu yatağın üstüne attım.

Yatağımın üzerine baktığımda beni bekleyen bir yığın kıyafet olduğunu gördüm.

Acaba babama yalan söylemese miydim?" Ama ne yapayım? Sürpriz yapacağım.

Beni görünce çok sevinecek. Biliyorum.

Babam albay, abim yüzbaşı olduğu için ikisi Hakkari'de görev yapıyor. Onlar İstanbul'dan ayrılalı 3 yıl oldu. Yani onlarsız koca 3 yıl. Geçmek bilmeyen 3 yıl. Sınava girip kazanayım da tayinimin babamın yanına çıkmasını istediğim ve sabırla beklediğim 3 yıl. Bu sabrımın bana değdiğini hissediyorum. Çünkü sonunda beklediğim tayin olmuştu. Babamın ve abimin görev yaptığı şehir, Hakkâri çıkmıştı. Sonuçlara ilk baktığımda öyle çok sevinmiştim ki, hatta arkadaşlarımla beraber bunu kutlayıp eğlenmiştik bile.

Çabucak babamın ve abimin yanına gidip bu 3 yılın hasretini gidermek istiyorum. O yüzden hemen yatağın üzerindeki kıyafetlerimi teker teker valizlerime yerleştirdim.

Her şey şuana kadar çok güzel gitti, yalnız tek bir sorun var. Ben bu 4 valizi nasıl taşıyacağım?

Hayır anlamıyorum, babamlar buradan gitmeden önce bu kıyafetlerden 2 valiz bile zar zor çıkardı. Ne ara bu kadar çoğaldılar böyle?

Derin bir nefes aldım. Artık birisinden yardım isteyeceğim mecburen.

Tam böyle kara kara düşünüyorken ilk önce arabam aklıma geldi. Ondan sonra adam tuttuğum, adamın arabamı Hakkâri'ye götürdüğünü hatırladım. Bir anda aydınlanma yaşadık.

Ellerimi kafama götürüp başımı tutarak "Ne yapyorsun sen Süveyda? Zenginsin. Saçmalama." dedim kendi kendime söylenerek.

Gerçekten saçmalığın dibini vurdum.

Neyse diyerek valizlere döndüm ve valizleri sırayla kapının önüne çıkardım. Hemen bir taksi çağırdım ve taksinin gelmesini bekleyerek evde son kez bir şey eksik mi diye bakındım.

Her şey son derece kusursuz ve tamdı.

Gelen taksideki taksici valizlerimi sırayla yerleştirdi. Taksiye binerek uçağının kalkacağı havalimanını söyledim. Sonra kafamı pencereye çevirerek dışarıyı izledim.

Havalimanına geldiğimde taksiciden ricam ile valizlerimi kontrollere kadar götürdü. Taksici giderken bende kontrollerden geçtim. Uçağın bekleneceği alana doğru ilerledim ve ucagı bekledim. Yaklaşık yarım saat kadar beklemeyle anons edilen uçağa gittim ve bana ayrılan koltuğa oturdum. Rahatça nefes aldım.

Şuana kadar bir sorun çıkmadı bence sonrasında da çıkmazdı.

İnşallah...