Hayatında tüm zorluklara kendi başına göğüs germiş ,kanayan dizlerini tek başına saran bir KADIN; Zümra GÜMÜŞAY.
Sevmelerin en çok yakıştığı bir ADAM; Aslan HANCIOĞLU.
"Aşk hafızım, iki yüreğin birbirinde soluklanmasıdır."
“Kim seni bu cehenneme kapattı kendi isteğinle burada değil misin sen”
“Aç kapıyı”
“S-sana zorla mı yaptırıyorlar”
“Kapıyı aç!”
“Gitmeyi aklından çıkar seni bulmuşken bırakmam Tamay bırakamam “
“Aç kapıyı aç aç aç dedim sana ne buldun sen ne gördün sen kimi buldun ya bittim lan ben bak bana Tamay mı var senin karşında bittim oğlum ben bırakın artık beni bırak bırak” masanın üzerinde bulunan her şeyi yere fırlatırken çoktan geçmiştim o sınırdan . Ben yine sınırı geçmiş ve acıya mahkum olmuştum.
"Zihnimin karanlık kuytularına çekilerek izledim onu uzaktan. Sahi kaç kişi olmuştuk. Sayamıyordum artık delirmeye başlamış hatta çoktan kafayı bile sıyırmıştım. O kadar çok ben vardı ki benden başka artık onlar bile tanımıyordu birbirlerini."
