Elleri, iki göğüs oluğuma yaslı durdu. Kafasını, boynuma doğru indirdi ve omzuma kondurdu. Sıcak, solukları elbisemin üzerinden bile tenimi yakmaya devam ediyordu. Kor gibi yanan vücudum kendi ekseninde paralel bir şekilde dönüyordu. Onunla beraber bir bütün olmuştum. Sanki; herşey susmuş sadece onun sesi kulaklarımda dolanıyordu. O ses benim, bana ait olan tüm duygulara karşı koymamam için bağırıyordu. `Varsam sana var hatun, yoksam sana`

Mihrimah kitabında geçen yan karakterler olan Pınar ve Mahir için yazılmıştır. Karısının ölümünden sonra yanlızlığa savrulan bir adam düşünün. Kucağında bebeğiyle bir başına. Diğer tarafta ise Mahir`e çocukluğundan beri sevdalı bir kadın. Pınar, her şeye rağmen birbirine muhtaç iki insan. ** "Yeniden yaşamak değil. Sen hala ölmüş biriyle yaşayan birisin." derken gözyaşlarım yanaklarımın kenarından akıp gidiyordu. Onu böyle kabul etmiş olsa da dayanmak bana azap veriyordu. "Hayır" dediğin de başını kaldırdı ve havaya baktı. "Lanet olsun ki hayır" diyip gözlerini yumdu hemen. "Onunla değil seninle yaşıyorum." derken bile inanmak istedim lakin içim tutuyordu beni.

Eski İstanbul da geçen bir hikâye Leyla..." Adıma sağır olan dudaklarından geçen ismim vardı... "Ahu gözlü Leyla"