Feride`m..." dedi bu sefer ama benim kalbim üşüdü. "Başın mı ağrıyor?"
Hiddetle ona döndüğüm de kaşlarını çattı bir şeyleri anlamak ister gibi yüzümü incelerken yandığım o mavi gözlere acıyla baktım.
"Kim o kadın?"
Bunu kendime sorar gibiydim çalan telefonu ceketinin cebinden çıkarıp susturduktan sonra aynı yerine koydu ardından bana baktı.
"O... Hande."
Lafı gevelediğinde bir şeylerden emin olmuştum artık. Ne yapacağımı bilmiyordum ilk kez, her daim kararsızdım ama bu kez başkaydı... Anlamadığımı belirterek yüzüne baktım. Ne olur tahmin ettiğim şey olmasın Kerim... Ne olur, sana muhtacım!
"Yani? Sevgilin mi?"
"Sevgili muhabbetini sevmediğimi biliyorsun."
Derin bir nefes alıp karşılık verdim.
"Kim o zaman?"
"O..."
Sakallarını sıvazladı, başını pencereye çevirip ekledi.
"Biz onunla evleneceğiz."
Duyduğum tahmin ettiğimle aynıyken şimdi daha çok yakıyordu, canım çıkacak gibiydi ve belli etmemeye çalışmak ölümden beterdi... Dudaklarımı kemirip bakışlarımı yere sabitledim, onu yumruklamak, ağlamak ve ölmek istiyordum! Ama sadece sustum, her şeyi içine gömmek mezara girmekten beterdi belki, ama ne yapabilirdim ki? Yıkılmış hayallerimin üstüne bir de aciz mi görünseydim. Gözlerimi kocaman açıp yaşları itelemeye çalıştım.
"Neden?"
Hala yüzüne bakmıyordum ama bana döndüğünün farkındaydım. Uzun bir süre sustuktan sonra sesli bir nefes alıp pes edercesine omuzlarını düşürdü.
"Cemre`nin annesiz kalmasını istemiyorum."
Dedi bir şeyler hazmetmeye çalışır gibi, anlaşılan ben yetmiyordum.
"Ben yetmiyor muyum Cemre`ye? Bence bu bir bahane, sen onu seviyorsun."
Bunları söylemek cümleleri tek tek yutağıma düğümlese de sustum.
Sahi seviyor muydu?
"Cemre`nin gerçek bir aileye ihtiyacı var görmüyor musun Feride?"
Söylediklerine sinirle kahkaha attım. Aile? Biz olamamış mıydık sanki? Aile olmak evlilik demek değildi ki. Şaşkınlıkla bakan mavi gözlerine bakarken cevap verdim.
"Gerçek olan o mu? Onu sevdiğini itiraf et, ortada saklamanı gerektirecek bir durum yok Kerim!"
İlk kez sesimi yükseltmiştim ona, bir an donup kaldı ama çabuk toparlandı. Hızla gelip kolumu sımsıkı sarmaladı o kadar yakındık ki nefeslerimiz birbirine karışıyordu, öpseydi... Unuturdum her şeyi evreni, şu kabus dolu anları bile.
"Neyi söylettirmeye çalışıyorsun sen?"
"Gerçekleri."
Diye cevap verdim sesimi zor toparlarken.
"O zaman seni kaybederim Feride... Bu hayatta katlanamayacağım tek şey bu. Ve inan bana bunun için bir ömür gerçekleri saklamaya razıyım."
Bahar neredeyse çocuk gibi olduğu yerde tepinip, çığlık atacaktı. Zaten heyecandan ölüyordu, bir de adamla o yolu yan yana nasıl gidecekti? Sinan`ın aracın sürücü tarafına doğru yürüdüğünü görünce el mecbur, geçip ön koltuğa oturdu ve hırsla kemerini bağladı. Aslında kızgınlığı kızlara değil kendineydi. Kalbi maraton koşusuna çıkmış gibi atmasaydı şu koltuğa oturmak elbette kolay olurdu ama alçak kalbi her şeyi mahvediyordu.
Sinan da arabaya geçtiğinde kemerini bağlayıp kontağı çalıştırdı ve vitesi attı, Bahar ise o tarafa bakmamaya yemin etmiş gibi kafasını cama çevirmişti. Arkadan gelen kızların kıkırtısıyla iyice sinirlenen Bahar, piknik yerine vardıklarında ikisinde canına okuyacaktı. Araba hareket ettiğinde kafasını çevirdiği camdan adamın yansımasını görünce, ılık bir heyecan bedenini bir an için sersemletti, farkında olmadan ister istemez göz ucuyla bakışları adama bulmuştu bile. Adamın üzerine giydiği buz mavisi gömlek ona o kadar yakışmıştı ki, bir an için onu izlerken resmen nefes almayı unuttu. Kızların sesiyle, girdiği transtan çıkan Bahar onların isteği üzerine radyonun sesinin açmak için elini uzattığın da, adamla aynı hamle yapmanın şokunu yaşıyordu, çünkü şuan elinin üzerinde duran el Sinan`a aitti.
Sinan kızın kendisini izlediğini fark etmesiyle zaten mest olmuşken, şuan ki durumdan bir hayli memnundu. Bu kızlar bugün gerçekten onun lehine çalışıyorlardı. Bahar ateşe değmiş gibi elini çekince, yaşadığı o boşluk hissi ona bir an için tuhaf hissettirse de şimdilik bunu görmezden gelebilirdi. Ne de olsa beraber yaşayacak çok daha güzel anları olacaktı. Radyoya ses verdiğinde, keyifle şarkıya eşlik etmeye başladı aynı zamanda kızı gözleriyle süzmeyi de ihmal etmiyordu ama nazlı yari kafasını yine cama çevirmiş o güzel yüzünü ondan saklıyordu. Kurban olurdu be!
