GECE YARISI NİNNİSİ

Giriş

Masallar bir varmış bir yokmuş diye başlar.

Ayçelen.

Onun, Ayçelen'in, masalı bir kabusla bölünene dek hep vardı. Küçüklüğünden beridir masallar okurdu babası. Mutlu sonla biten masallar ile büyümüştü o. Bilemezdi. On sekiz yıllık masalına bir gece yarısı veda edeceğini...

O gece, saatler gece yarısını bulurken henüz yatağına girmiş odasının ahşaptan küçük penceresinden içeri sızan ay ışığı eşliğinde tavanı izliyordu. Her şey olağandı. Yeni yaşına gireli, on sekizine basmıştı, henüz yalnızca bir gün oluyordu. Tüm sevdikleri yanındaydı. Türkeli'nin küçük köylerinden birinde doğmuştu. Babasının göz bebeğiydi, ailesinin de tek kız çocuğu... Kalın ve bir o kadar da ağır yorganının altında sağına doğru dönerken bakışları penceresinden dışarısını bulmuştu, Ayçelen'in.

Ayçelen. Babasının biriciği. Gözlerini huzurla kapatırken derin bir iç çekti. Doğum gününde tüm gün mandırada olduklarından annesinin her yıl yaptığı o güzel vişneli piroqtan* bu sene yiyememiş, dilek de tutamamıştı. Hatta dilek dilemek aklından dahi çıkmıştı.

Hatırladığı şey ile, gözlerini aralamadan, derin bir nefes çekti içine ve geç kalmış da olsa dileğini diledi. Dilediğinin gerçek olması umuduyla kendisini uykuya bırakırken birkaç saat sonra yaşanacaklardan bi' haberdi elbette.

7 Ekim sabaha karşısı, takvim yapraklarının arasından sert bir rüzgarla savrulacak; beraberinde bir milletin acısının çığlığını yıllar boyu anımsatacaktı.

O gece, doğduğu ve büyüdüğü evde, son gecesiydi. Son yaşını vatanında kutlamıştı. Son kez döşeğinde yatmıştı.

7 Ekim 1955... Evinde uyuduğu, sonu büyük bir bilinmezliğe yol açacak, son geceydi. Çok değil bir gün önce, doğum gününde, mandırada çalışırken büyüdüğünü düşünmüştü. On sekiz yaş çok da büyük bir yaş sayılmazdı belki ama öyle hissediyordu. 7 Ekim sabahı ve sonrasında ise gerçekten büyüyecekti.

O gece son huzurlu uykusunu çekti, Ayçelen.

Sabaha karşı evlerinin ahşaptan kapısı güçlüce çarpılana dek...

-----------------------

*vişneli piroq: Türk mutfağına özgü bir çeşit tatlıdır.