Hayatımda değer verdiğim ve zaafım olan sadece üç şeyim vardı. Mesleğim, vatanım ve ailem... Ama artık bir kişi daha eklenmişti "o" evet, sadece "o". Değişmişti, artık Asya Öncü`nün zaafları değişmişti. Sahiden artık Asya Öncü`de değişmişti...

Beni yaralayarak pes ettiremezlerdi. Sadece içimdeki ateşi harlayabilirlerdi. Benden korkanlar varsa yanılmışlardı asıl korkmaları gereken vakit şimdiydi. Çünkü asena geri dönmüştü ve pes edeceği tek gün şehit olacağı gündü...

Bizim ülkemize olan bağlılığımız bizi onu canımız pahasına korumayı emrediyordu. Tüm vatanın güvenliği ve sıhhatinden biz sorumluyduk. 1 kişinin kılına bile zarar gelse vebali boynumuzaydı. Biz onları bu kadar önemserken onlar bizi ne kadar önemsiyordu? Bize olan sayvıları neydi? Ve hangi olayla değişecekti...