🤍 Genç kız gözlerini bile kırpmadan bastı silahın tetiğine,o gece o odadan iki el ateş sesi yükseldi kız yüzüne sıçrayan kanı umursamadan arkasını dönüp tam karşısındaki koltuğa attı kendini. Bitmişti yıllardır çektiği ızdırap o namlunun ucundan çıkan iki mermi ile son bulmuştu,topluma göre katil olmak demek vicdandan yoksun olan insanların bütün duygularından arınıp hissizleştiği evreydi ama kızda tam tersi işlemişti his yaratmıştı acıma,tiksinme hatta mutluluk bile hissetmişti o an, garipti ismi his olan bir kız ve ilk defa hissettiği duygular. 🤍 "kartal...sorun ne neyi saklıyosunuz?" kartal bana bakmamıştı bile elini elimden çekti sanki elim omuzuma kadar buz kesmişti "biz birbirimizden neyi saklamadık ki şimdiye kadar bunu anlatalım his" yine yapıyodu işte yine aramıza o mesafeyi sokuyodu tepki vermedim her zaman aynı şeylerdi alışmıştım. "haklısın,birbirimize güvenmedikten sonra neyimizi anlatalım ki kusura bakmayın ileri gittim hatamı mazur görün." sessiz kaldı yine... çıktım sadece bunu yapardım ben kaçar giderdim

"Sev..." dedi, gözlerinde gördüğüm acıya rağmen benden bir uzaklaşmayı başarmıştı. "Önce kendini, sonra başkasını.." "Bilirsin beni, denizden korkarım. Yüzemem. Ama bak.." dediğinde bakışlarını arkasında görünen denize çevirdi. "Şimdi ona geldim. Ne kadar garip değil mi?"" Başımı onu onaylarcasına salladığım zaman arkasını bana döndüğünde kafasını gökyüzüne doğru kaldırdı ve güldü. "Denizden korkan bir adam ölümü için denizin kucağına koşuyor."