Buğlem... Parmak uçlarına saklamıştı tüm anılarını,tuşlara her dokunuşunda o anları hissederdi,dokunmasa hatırlayamayacaktı o anıları...Sönüp kalacaktı şafak sökerken;herkes konuşacak o susacaktı... Alptuğ... Tanımadığı,kokusunda huzur gözlerinde mutluluk gördüğü kadının her bir hücresini ezberlemek istediğinde bir yara izinde takılı kalacaktı. O yara izinin hüküm sürdüğü geçmişe gideceklerdi. Duvarda asılı üniformayı görünce başlayacaktı tüm hikaye... Parmak uçlarından,daktilonun tuşlarına akan bir hikaye...