Kalbim yerinden çıkacak kadar ağrıyor,beynim olduğum yeri algılamıyor, şu an sadece boş askeriye tuvaletinde oturmuş ailem tarafından yaşadığım muameleye ağlıyorum Kendi cinsinden hoşlanmak suçtu onlara göre Ailem ise beni evlatlıktan reddetmişti , benden hiç hoşlanmayan baba tarafı kuzenim bir ara yakın arkadaşımla kendi cinsim hakkında hoslandığmı anlatıyordum hani nasıl geliştiğini nasıl olduğunu o ise beni anlayışla karşılamıştı,ama bu konuşmayı duyan tek arkadaşım değildi Bana düşman olan aynı kandan olan kuzenim bunu aileme söylemiş, şu an askerliğin birinci ayındayım ama ailem beni aradı ya bu hoşlantıdan vazgeçtim yada beni evlatlıktan reddedecekti Ailenin kararlarına karşı çıkması nasıl bir şeydi ,ama gerkirse beni evlatlıktan reddedecekti ,kararlarıma saygı duymayan kişinin hayatımda yeri yoktu , Beni evlatlıktan reddetmişti Ben tuvalette giren çıkanı düşünmeden ağlarken kapıdan aceleye giren biri vardı baktığımda komutan Dinçel torgutdu Aceleyle sanki bana gözünde endişeyle bakıyordu Ağzını açıp konuşurken bana ne olduğunu anlamaya çalışan gözleri üstümdeydi " Kayra ne oldu " dedi aynı zamanda ciddi bir ifadeyle Benim ağzımı açıp derdimi anlatacak kadar halim bile yoktu Şu an nedense en çok karşımdaki adamdan derdimi anlamasını ilgi bekliyordum Sanki kendimi anlatacak gibi gözlerine bakıyordum aynı zamanda gözümden süzülen yaşlarla Bana bir an baktı gözlerinden saf sevgi geçti Ben otururken bir anda eğilip beni aldı Ben ne olduğunu anlamdan o çoktan odasına götürmüştü bile Allah`tan bütün askeriye nöbetçiler dışında pazar iznindeydi Beni odasına götürürken kokusu dikkatimi çekti buynuna daha çok yaklaştım komutan Dinçel bir anda beni tek eliyle tutarken tam göğsünün üstüne yasladı Çoktan odasına gelmişti odanın kapısını nasıl açtı nasıl girdi aklımda bile yoktu şu an tek ilgimi çeken komutanın ferah barut ve deniz karışımı kokusu ile kalp atışlarıydı