Bi̇r Asi̇ Lades
“Aramızda bir oyun vardı… Lades…”
“Kim kazandı peki, ladesi yani?”
“Aramızda oynanan bütün ladesleri o kazandı”
“Nasıl oldu bu?”
“Onun gözlerini gördükten sonra bendeki ‘aklımda’ kelimesi anlamını yitirdi, onun gözlerini gördükten sonra nasıl aklımda diyebilirdim ki?”
Günümüzde bir ateş ve su hikayesiydi bu, geçmişin sırları da serpmişti üzerlerine.
Leyla Şamlıoğlu
Giray Kurtdereli
|
LADES
Kemiğin bir ucunu ben diğer ucunu o tuttuğunda,yüzünde zafer kazanmışcasına bir gülümseme belirdi.
"Ladesim, ladesin olsun mu?"
Tuttuğumuz kemiği de yavaş bir tempoda sallamaya başladık.
"Olsun." Dedim kendimden emin bir ses ile kazanacağıma emindim. Şu ana kadar ladesi hep kazanmışımdır. "Nesine?" Diye sorumu yönelttim. Bu oyun için fazlasıyla heyecanlı ve istekli olan oydu bu hakkında onda olduğunu düşünüyordum.
"Ruhuna!" Dedi. Bu çocuk ne dediğinin farkında mıydı? Ensemden aşağıya bir soğukluğun aktığını hissettiğimde titredim.
"Ne!" Diyebildim sadece elimi kemikten çekmeye çalışsam da yapışmıştı sanki elimi bir türlü kurtaramıyordum. İçim korku içindeyken gözlerimin dolduğunu hissettim.
"Kaybedersen ruhun benim!"
Ve sessizce ekledi. "Ebediyyen."
|
0% |