BOZKIRIN YEDİ YANKISI Bazı görevler emirle değil kırılmayla kurulur. Yüzbaşı Kağan, emirle yaşamayı öğrenmişti. Ama yalnızlık, emir tanımaz. Sevilmek için borca girdi, ihanetle ödedi. Bir çanta, bir kapı, bir sessizlik... Ve o sessizlik, onu Ankara`ya kadar taşıdı. Kazakistan`da ise Yüzbaşı Asena vardı. Ailesini kanlar içinde bulduğunda, sevmemeyi seçmedi-sevilmeyeceğini anladı. Oxford`u değil, harp okulunu seçti. Aşkı değil, görevi giydi. Şimdi Türk dünyasından yedi asker seçilecek. Yedi ülke. Yedi yalnızlık. Kağan, dosyaları gece boyunca inceledi. Her satırda bir yara, her isimde bir sessizlik. Ama Asena`nın dosyasında fotoğraf yoktu. Çünkü bazı insanlar görünmez. Sadece hissedilir. Bu bir görev değil. Bu bir intizar. Ve bu tim, emirle değil, kırılmayla kuruldu.

Ceren ve Burak`ın kalplerinin kapıları vakitsiz, aceleci bir şekilde hastane odasında çalındı. Burak otomobil çarpan Ceren`e yardım ederken kendi hayatını tamamladığını nereden bilecekti. Ceren`in telefonunu unutup evine getirmese hikâye burada bitecekti. Ama telefonda gördüğü ela gözlerdeki huzur hiç bir yerde yoktu. Aşk ümitsiz, boş bir anlarında gümbür gümbür girdi kalplerine. Burak, Suriye görevine giderken aklını, ruhunu, kalbini Ankara`da Ceren`e bırakıp gitti. Burak ve arkadaşlarının gizli görevleri, iki sevgilinin aşklarına gölge düşürmesin diye çok uğraştılar. Kalpler aşka gebeydi. Aşk engellere... Bir gün yeşiller giyer çimen olursun. Bir gün maviler giyer deniz olursun Bir gün de Beyazlar giyer benim olursun...