" Ayliz..." Diyen adamı duymazdan geldim. Vaktinde onun beni duymazdan geldiği gibi... " Mehpare`m." Dediğinde, öfkeyle ona döndüm. " Sakın bana bir daha öyle seslenme!" Diyerek bağırdığımda, yüreğimde büyük bir sancı vardı. Sevdiğimi zannettiğim adamın, bana, bizim parçamıza yaptıklarına inanamıyordum. " Dinle." Diyerek bana yaklaşmaya çalıştığında, gözümden düşen bir damla ile birlikte elimi kaldırdım durması için. " Sakın!" Dedim boğazımdaki yumruyla birlikte yutkunurken. " Sakın Mazhar." Bir damla daha gözlerimden düştüğünde, diğer elim istemsizce karnıma gitti. " Bir adım daha yaklaşma bana!" Dediğimde, aklımda olan tek şey bana, bize yaptığı ihanetti. " Yapma böyle Ayliz." Dediğinde öfkeyle üzerine yürüdüm ve onu göğsünden ittirdim. " Ne yapmayayım, ne!" Diyerek onu göğsünden ittirmeye devam ettiğimde, yüzüne tokadımı bastım. Onun kafası sola doğru kayarken, benim elim usulca yanıma düştü. Diğer elim tekrar karnımı bulduğunda, " Bebeğimi aldın benden." Dudaklarımın arasından bir hıçkırık koyverdiğinde, gözyaşlarımı durdurmadım. " Anneliğimi aldın benden!" Diyerek bağırdığımda, yüreğimde bir daha anne olamayacağımın sancısı vardı. Sevdiğim adam benden hem bebeğimi, hem de anneliğimi almıştı. Ben bir daha anne olamayacaktım... *** Yeni Kurgum Mehpare`ye şans vermeniz dileğiyle...