19. Bölüm

"ANNE"

Laçin'inin saçlarını okşarken karnındaki hareketlik yüzünü buruşturmuştu, içeri giren eşine güler yüzle baktı bu sırada.

" Elif'im nasılsın güzelim." diyerek mavi gözlü boncuk boncuk bakan kızının yanağından makas aldı. "İyiyim canım sen nasılsın? Aç mısın yemek hazırlayayım?" Eşinin yorgun olduğu herhalinden belliydi. Siyahlıkta griye dönen saçlarını avuçladı adam. " Pek aç değilim minik yaramaz napıyor?"

"İyi babası büyüyor." Eşi sıkıntılıydı bir derdi vardı yüzünden belliydi. Yokluk yaşıyorlardı ama Elif'in umrunda değildi. Laçin ayağa kalmış babasının kucağına oturmuştu 7 yaşında dünya tatlısı güzel bir kızdı. " Baba bana şeker alıcaktın." dedi dudaklarını büzerek. Adam yine nefes alamadı en son cebindeki para ile ekmek almıştı. " Evet güzel kızım." dedi saçını okşadı biri dokunsa hüngür hüngür ağlayacaktı ama güçlü kalmalıydı. Çok güzel bir eşi vardı açta olsa tokta olsa güler yüzlü karşılardı onu.. Dünyada ki cenneti Elif'ti.. " ama şeker alamadım bakkal amca son şekerlerini satmış yarın gelirken unutmam olur mu?" dediğinde dudağını büken güzel gözlü kız babasını öptü. "oluuuurrr." dedi sevinçle...

" Laçin şeker yemek dişleri çürütüyor babanı sürekli darlayıp durma." diye biraz sert çıkıştı. " Hanım öyle demesene kızım hergün istemiyor ayda yılda bir istiyor hakkıdır." dedi kızına sarıldı. Laçin babasından güç alınca gülümseyerek babasının boynuna doladı minicik kollarını babasının yanaklarını yalap şalap öptü. İkiside gülüşürken Elif manzarayı seyrediyordu.

**

Yer sofrasına kurup tabakları yerleştirdi, bu akşamki menülerinde az arpa ile yapılan çorbaları vardı. Elif sanki kraliyet sofrası kuruyormuş gibi mutluydu eşi ise kendini öldürmek istiyordu.. İş bulamamış üstüne üstünlük evin kirası gecikmişti.

" Anne et ne zaman yicez dışarıda çok güzel et kokuyor." dedi kollarını birbirine sardı.

" Kızı-" lafını kesti. "Benim dünya güzeli kızım isterde ben almaz mıyım?" dedi Laçin'in naif babası.. Elif ile göz göze geldi, söz vermesini istemiyordu sonra üzülünce kocası daha çok üzülüyordu.. iki kaşık çorba aldıktan sonra kenara çekildi.

" Noldu evimin direği canımın içi." dedi Elif yanına yaklaşarak. " Ev sahibi ile karşılaştık kirayı istiyor manavda öyle kasapta öyle ama iş yok."

" Ben temizliğe gideyim diyorum sana."

" Hamilesin ya bir şey olursa o cana?" diye sert çıkıştı. Ben bir şeyler bulacağım."

" Ailene gitme hallederiz." diyebildi. Elif eşinin nasıl gururlu olduğunu biliyordu. Elif ile evlenmesine ne abisi ne ailesi izin vermişti. onlarda kaçarak evlenmişti abisi ise uzun eli sayesinde kardeşinin çoğu işe girmesini engellemişti. Geri gelmesini o kadını unutmasını istiyordu klişe fakir kız zengin oğlan hikayesiydi onunki hikayesi ama tek bir farkla o hikayesini sahip çıkıyordu..

Yüzünü avuçladı, " O kadar güzelsin ki sima olarak kastetmiyorum sadece kalbin o kadar güzel ki bana lutüfsun." dediğinde gülümseyip eşinin yanağını öptü..

**

Ertesi gün sabahın ilk ışıklarıyla eşini ve kızını öperek evden çıktı, eskiden içtiği sigarayı bile almaya parası yoktu, sigara alacağıma eve bir ekmek götürürüm diye düşünüyordu. Yapması gerekeni biliyordu abisine gidecekti. Sadece çocukların hayatını garanti etmesi gerekiyordu..

**

" Oo kimleri görüyorum burada dedi küstahça Ali. "

" Ali istediğin oldu işte geldim."

" Ah Altay abinin sözünü dinlemek için bu kadar uzun süre beklemeseydin keşke." Aradan koskoca dokuzı yıl geçmişti.

" Geri döneceğim ama 6 ay sonra?" dediğinde sinsi bir gülüş sağladı.

" Niye 6 ay?"

" Bir cocuğum olacak doğmasını beklemek istiyorum." Sigarasını yakıp kafasını geri yaslandı. Döneceğini nasıl bileceğim? Bana bunun garantisini ver."

" Sana söz veriyorum sadece 6 ay hatta gündüzleri gelip burada çalışabilirim akşamları evime dönerim." Ali sakalı kaşıyıp gülümsedi.

"Peki sonra ne olacak, 6 aydan sonra ne zaman temelli döneceksin?" Altay sıkıntılı nefes verdi. Söz veriyorum sana onlar rahata kavuştuktan sonra bir daha görmeyeceğim." Yapmak zorundaydı ailesi zor bir süreç geçirmektense onsuz rahat bir hayat yaşayabilirler.. Bu kararı vermek neredeyse 6 yılını aldı, Elif'inin hayatını mahvetmişti.

**

7 ay sonra

Elif ağlaya ağlaya Ali Hükümdar'ın kapısına geldi, üç aylık bebeğini kızına verdi. "Ali Abeyyy!" diye bağırdı bütün gücü ile.. Melisa ve Ali kapıya çıktı. Melisa kucağında ki kızını hizmetlilerin birine tutuşturdu.

" Altay nerede ? Nolur söyleyin, para falan istemiyorum." Kocamı görmek istiyorum." dedi hıçkırarak. Elif'i tutan koruma onu ittirdi ve yere düştü. Melisa Elif'e yönelecekken Ali onu durdurdu. " Kocana sahip çıkamıyorsun bir de gelip bana mı soruyorsun!" diye kükredi. Altay perdenin arkasından ağlayarak bakıyordu giderse abisi sadece onun değil bütün herkesin hayatını cehenneme çevirirdi. Kirada oturacak ev dahi bulamazdı biliyordu, her adımını birisi izliyor ve abisini rapor veriyordu bunun adı kadar emindi ve bir konuşmaya şahit olmuştu.

İçeride ki hizmetli bir kaç evrak getirdi. " Altay yurtdışına gitti, senin fakir dünyana fazla bile dayandı, şu an bir yatta keyfine bakıyor." evrakları kadının olduğu yere attı. " Boşanmak istiyor, sizi görmek istmiyormuş artık." Elif'in kalbi yanıyordu sözler sanki ateşli bir oktu ve tam kalbini hedef almıştı. Zemin ayaklarının altından kayacak gibiydi ama dayanmak zorundaydı.

" Boşanınca yüklü bir miktarda para alacaksın çocuklarını büyütmen kolay olur, unut onu bize göre değilsin."

Elif gözyaşlarını sildi, o an Melisa ile gözgöze geldi her şey bu kadardı diye düşündü. Tozz pembe hayatı bu kadardı, 6 aydır bir şeylerin farkındaydı ama eşi onu geçiştirmişti... Bugünün geleceğini inanmak istemiyordu.. Bir kızını kucağına aldı diğerinin elinden tuttu. Laçin'in hırçın bakışları amcasına yüreğinde okşadı. Çatık kaşlı masmavi gözlü muhteşem bir kız çocuğuydu.. Onunla bir daha karşılaşacağını düşünmemişti ama hayat çok garipti.. Yarının ne getireceğini bilinmiyordu.. Bazen tokat atıp can yakıyor bazen pamuklara sarıyordu.

Aradan 3 ay geçmişti, Ali yaptığı şeyin kötülüğünü Altay'ın , kızına bakarken fark etti. Yaptığından pişman olmuştu çok geç olmuştu ama pişman olmuştu.Melisa'nın kavgalarıda vicdanına odun atmıştı.. Vicdanı cayır cayır yanıyordu. Altay'ı bir teslimat için göndermişti döndüğünde ona özgür olduğunu söyleyecekti, Melisa'nın sürekli onunla kavga etmesi kızının sürekli huzursuz olması amcasında mışıl mışıl uyuduğunu görmesi.. Kafayı yiyecek gibi olmuştu babasına benzemek istemiyordu fakat çoktan onun izinden gitmişti bir şeyleri değiştirmek istemişti.. Hiçbir şey yapamamış üstüne üstünlük bir aileyi mahvetmişti.

Telefonu onu bu düşüncelerden koparmıştı, adamların birinden aldığı haber ile eli ayağı boşalmıştı, nefes alamayacak gibi olmuştu. Altay uçurumdan düşmüştü..

**

Altay 3 ay bile zor dayanmıştı ailesinden uzak kalmaya Elif'in Laçin'in bakışları kabusu olmuştu, lanet olası para yüzünden bu yola başvurmuştu... Hayat sillesini atmıştı.. Teslimat sonrası bir anda arabasını uçuruma sürüklemişti, şansı varsa ölürdü, eğer ölmezse sürünürdü ve bunu hak etmişti..

Ali olaylardan sonra Elif'i bulmaya çalışmış lakin bulamamıştı, kadın yer yarıldı içine girmişti. Eşi gittikten sonra çevresi fazlasıyla rahatsız etmiş baskı yapmışlardı. İzini kaybettirmişti sanki var olmamış gibi..

O olayların olduğu gece Ali bir ipucu bulmuş ve o mahalleye doğru giderken Hırçın'a rastlamıştı, sonra o küçük bedeni görünce delirmiş ve onu yaşatmaya uğraşırken Elif'i unutmuştu.. Sonrası bilinmez bir karanlıktı..

Altay Hükümdar 18 yıldır bitkisel hayattaydı ölmemişti, hoş yaşıyor da sayılmazdı..

**

Hırçın gözlerini araladığında baba dediği adam kardeşim dediği kız ve Melisa ona bakıyordu.. Hepsinin yüzünden korku vardı, bilinmeyen kan bağı ile birbirlerine bağlıydı. Hırçın sadece gülümsedi, o gülümseyiş herkesi rahatladı en çokta Arif'i.. Güldüğünü gördüğünde istemsizce gülümsedi.. Gülüşü ile gülmek, nefes alıyor diye mutlu olmak bu Arif'e yeterdi. Alınacak bir sürü intikam vardı.. İkisi de güçlü olmak zorundaydı!

" Kızım çok korkuttun!" dedi Akrep Ali korkuyla. Eylem isem sımsıkı sarıldı.. "Sana bir şey olacak diye kafayı yedim!" diye cırladı, Hırçın sadece saçlarını okşadı. Melisa ise saçlarını öptü, " Çok korktum sana bir şey olacak diye! Böyle tehlikeli işlere bulaşma! sana bir şey olacak diye ödüm kopuyor."

"Kimdi onlar nasıl yakalandın Arif senin konuşmanı istedi ağzını açmadı kerpetenle dişlerini sökecektim ama yine de sesini çıkarmadı." gözleri Arif'in yeşillerini bulunca gülümsedi. Arif değişik bir duygu hissetti, Arif'e asla böyle gülmemişti, gülüşlerinin manasına kadar biliyordu, bu gülüş kalbine çiçek açtırdı. Çoğu şeyi hatırlamıştı annesini bile ama bu bilgi sadece kendisine kalmasını istedi onları bulana kadar kendisine gelebilirdi.

**

Elif eve gittiğinde boş duvarı izledi bir süre, o simayı nasıl unutabilirdi? Kocasını elinden alan oydu biliyordu ona bir şey olmuştu yoksa o çoktan gelirdi, kalbi Altay'dan başkasını istememişti ama toplum yüzünden kötü bir evlilik yapmıştı kocası dediği adam evlendikten sonra değişmiş ayyaş olmuştu. Ali Hükümdar'a gitmiş olsa kızını bulabilir miydi? Ne düşünüyordu kocasını kaybettikten sonra kızını kaybetmek neredeyse delirme noktasına getirmişti onu! Hoş birkaç gün önce bir adamı öldürmüş ve bu olayı atlatması uzun sürmemişti yarının ne getireceğini bilmiyordu ama kızını ve kocasını getirmesini istiyordu!

" Anneciğim yemek hazır hadi gel." dedi Canan aralıktan. Evde dolaşan miyavlayan kedileri görünce gülümsedi, Hırçın'ı biran önce onları görmesin istiyordu, çok çabuk büyümüşlerdi. Aşıları tamamlamışlar ve çok sağlıklılardı. Masa da oturan Şahin Elif gelince ayağa kalkmaya yeltendi çok iyi olmuş dikişleri alınmıştı sadece ani hareket etmemesi gerekiyordu.

" Otur yavrum zorlama kendini." dedi güler yüzle. Şahin utangaç bir şekilde gülümsedi, o kadar huzurluydu ki yıllar sonra aile ortamında sıcak yemekler yemişti evet kendisi güzel yemek yapardı ama hiçbir zaman böyle güzel olmamıştı ya da Canan'ı elleri değdiği için olmuştu bilmiyordu.

" Melek Hanım'ın evi taşınacak oradaki çoğu eşya kimsesizlere bağışlanacak her şey sıfırdan başlıyacak bu kadar bize yardımcı olur musunuz? Bizim evi bilen pek yok o yüzden biz rahatınız ama orası artık tehlike arz ediyor." dediği sırada sofraya Ahmet oturdu. Ahmet'in başını okşayıp yanağınından makas aldı.

" Tabi ki yardım ederiz." dedi Elif yemeğe başladı. "Afiyet olsun."

**

Arif, sonunda güzel bir ev bulmuştu, deli gibi ev arıyorlardı en uygunu kendi sitelerine yakın bir yer olmuştu. Site içinde olması daha iyi olmuştu diğer insanlar içinde biraz tehlike arz etse de Hırçın'ıda düşünmesi gerekiyorlardı. Daha dikkatli olmaları gerekiyordu, ikinci bir hataya göz yumamazdı. Hırçın bir süre Eylem'in odasında dinlenerek geçirmişti. Melisa ve Ali gül bebek gibi bakıyorlardı. Ne tuhaf onun bu hale gelmesinde büyük payı olan amcası yanı başında üstüne titriyordu herkes her şeyden habersizdi ama son yaklaşmıştı.

fırtınalardan önce olan sessizlikti bu, sonra kıyamet kopacak fırtına ne var ne yok götürecekti. Ellerine ne kalacaktı, kimse bilmiyordu. Onu ziyarete gelen Asrın çok gergindi, Nihat'ın peşine düşerse ipin ucunun kendine gelmesinden korkuyordu. Hırçın ise her şeyden haberdardı. Arif bu olaylardan çok önce en iyi adamını peşine takmıştı. En iyi adamı ise Akrep Ali'ye çalışmıyordu bu yüzden farkında olması imkansızdı. Hırçın ondan şüphe duyduğu an böyle bir plan yapmıştı. Asrın'a ise biraz daha samimi davranınca Arif kıskançlık krize girmişti ama Hırçın'ın planı vardı.. kasırga yaklaşıyordu, bu bir son muydu yoksa başlangıç mı yaşayarak öğreneceklerdi..

**

Hırçın kendini toplamış dikişlerini aldırmıştı, yeni evine gitmek Canan'ı görmek kedilerini görmeyi iple çekiyordu. Elmas ve Mavi kocaman olmuşlardır diye düşünürken kendini gülümserken buldu.

Eylem onunla gelmek istese de hırçın buna izin vermedi, yeni evini bir süre saklaması gerekiyordu.

Şahin'in bir blok ötesindeydi, bu da demek oluyor ki Canan ile çok yakındı evleri, onu bir daha tehlikeye atamazdı. Son hatırladığı şey annesinin birini vurduğuydu hem de hiç tanımadığı bir adam için, ona güzel bir teşekkür borcu olduğunu hissetti. Kapıdan içeri girdiğinde ardından el valizi ile Arif girdi. " En azından ikinci kat yüksek katlara taşımış olsaydın bu evi seni gebertirdim." dediğinde Arif bıyık altından güldü. Saçlarını at kuyruğu yapmış oversize bir sweatshirt onun altına bir tayt ile çok farklı bir Melek vardı.. Şu an gördüğü kadının Hırçın ile alakası yoktu..

" Siz nasıl isterseniz Melek Hanım."

" Sana gıcık oluyorum Arif."

Evinin kapısını tıkladığında nedensizce huzur hissetti, bu ev ona mutluluk getirecekti, hissediyordu.

" Melek!" diyerek kapıyı açan Canan, Hırçın'a sımsıkı sarıldı. Bu olayı garipse de iyi gelmişti.

" Dur deli!" diyerek gülerek ayrıldı. İçeri girmeden ayakkabılarını çıkardılar ev dolaşan kedileri görünce şaşırdı. " Ciddi olamazsın bunlar bu kadar büyüdüler mi!" gözleri dolmuştu. "Normal kedi boyutuna gelmişler!"

" Büyüdüler tabi annesi, aşıları bile bitti!" dediğinde annesi lafına takılmıştı..Gurur duydu kedilerin annesiydi o.. İçini bir sıcaklık kapladı. Korkan kediler yavaş yavaş Hırçın'a yaklaştı. Avuç içleri parmakları uyuştu, çok güzel bir sevgiydi bu!

Mutfağın kapısı açılınca yemek kokusu bütün evi sarmıştı. "Hoş geldin Melek Hanım." dedi Elif kızına.. Hırçın'ın zihninde bir elektiriklenme oldu, yemek kokusu dışında bir koku daha vardı adladıramadı tanıdık bir koku, tanıdık bir ses. O saniye de her şey yavaş çekimdeydi sanki, Hırçın yavaşça başını çevirdi, gözleri şaşkınlık ile açıldı. Bir anda ayağa kalkıp canını yakana kadar Elif'e gözlerini dikti ve Elif bu gözleri tanıdı .... Sendeleyen Hırçın'ın imdadına Arif koştu, omuzlarından yakalayıp düşmesine engel oldu. Hırçın yıllardı dudaklarından çıkmayan cümleyi söyledi.. " An-anne?"

Uzun uğraşlar sonunda yazabildiğim bir bölüm oldu, aklımda geçmişe dair yazmak yoktu, zihnim parmaklarımı yönlendirdi ve ortaya böyle bir şey çıktı..

Akrep Ali neden o sokaktan geçmişti?
Hırçın'ın babasına ne olmuştu?
Elif Ali'yi görünce neden öyle tepki verdi?

Hepsine cevap vermiş bulunmaktayım, gece mesaisinin molasında ise son dokunuşları yaptım. Diğer bölüm ise çok dokunaklı olacak kendileri hazırlayın ya da bilmiyorum.. Mavinin en hırçın tonu sensin Melek Hükümdar.
Sizi seviyorum yazmaya ara vermiştim çoğunuz biliyorsunuz ama Hırçın zihnimde duvarları yumrukladığı için yazmak zorunda kaldım.. Sizi ve zihnimdekileri çok seviyorum 🧡

(Eski bri yerd böyle not ile paylaşmışım, silmek istemedim...)