💐💐💐

"Be-ben fikrinin bu kadar çabuk değişeceğini hiç düşünmemiştim."

Yüzünde her zamanki ifadesinden çok buhranlı bir havası vardı. Mutluydu, bunu gözlerine bakınca anlayabiliyordum ama sanki hala açıklamadığı şeylerin etkisinde kalmış gibi davranıyordu.

"Ben her zaman seni kardeşim olarak gördüm Ela. Şimdi duyunca ne kadar boktan bir şey olduğunu bir daha anlıyorum."

Elimdeki eli tekrardan yüzümü bulurken sol yanağıma avucunu yasladı. Baş parmağı yavaşça elmacıklarımda dairesel hareketler yapıyordu.

"Kürşat'ın emanetiydin bana. Zaten herkes gözünden bile sakındığı en değerlilerini gitmeden önce hep bana emanet etti. Biri kızım oldu biri de..."

Sanırım kalbimin sesi artık dışarıdan duyuluyordu. Şu koltukta oturmak yerine ayakta olsaydık kesinlikle düşerdim. Çünkü yıllardır duymak için çaba sarf ettiğim, gecenin karanlığında ışığım olan, gündüzün güneşinde gökkuşağım olan adam bir eli yanağımda kelimeleriyle dünyamı önüme seriyordu.

"Biri de her şeyim olsun istiyorum. Diyorsun ya bana fikrinin değişeceğini düşünmemiştim diye, sanki sen zaten hep benim aklımdaymışsın da bunu benim fark etmem gerekiyormuş gibiydi. Ne bir haftası iki gün öncesiyle alakam kalmadı benim. Madem ben gerçekten böyle bir sevgiye sahip olacak kadar şanslı bir adamım, o zaman daha fazla bu dünyadaki cennetimden uzak kalmak istemiyorum."

Daha fazla nasıl bir tepki vereceğimi bilemezken kollarımı boynuna doladım. Sıkı sıkı bedenimi saran kollar sanki yeniden nefes almamı sağlıyordu. Ama bu defa farklıydı.

İlk defa böylesine başımı döndürüyordu. Nefesime kokusu karışmıştı ve bu her türlü alkolden daha çok zihin bulandırıcı, bağımlılık yapacak her şeyden çok daha bağlayıcıydı.

"Ben gerçekten burada olduğuna inanamıyorum biliyor musun?"

Birazcık geri çekildi. Kolları omuzlarımdaydı.

"Aslında bunu sa-"

"Baba, anne."

Kapının eşiğinde eliyle gözünü kaşıyan Yaz bize bakıyordu. Kortaç yerinden kalkıp onu kucağına aldı ve yanıma geri oturdu.

Ben yanlış duymamıştım değil mi?

Yaz az önce bana anne demişti.

"Evet meleğim anne...."

Bakışları tekrardan beni bulduğunda yavaşça başını eğdi. Şu an ne k adar güzel tablo ile karşı karşıya olduğumu kendim bile fark edemiyordum.

"Dünyanın en güzel annesi."

Dudaklarımı birbirine bastırdım. Her kelimesinde kalbimin bu denli hızlanması hiç adil değildi.

"Ama artık uyumamız gerekiyor güzelim, çünkü saat sana göre çok geç."

Yaz Kortaç'ın kucağından kalkıp ikimizin de elini tuttuğunda bakışlarım hızla ona doğru döndü.

"Beraber mi uyuyacağız?"

Mahçup bakışlarıyla Yaz'a döndü.

"Çok inatçıdır asla vazgeçmez. Uyuyana kadar kalsan yanımızda olmaz mı?"

Yavaşça başımı salladım. Ne karşımda sarı sarı saçları, maviş gözleriyle bana bakan Yaz'a ne de her zerresine aşık olduğum adama hayır diyemezdim.

"Hadi bakalım uyumaya o zaman."

Koridorun sonundaki yatak odasına geçip yorganı kaldırdım. Yaz ortamına yatarken ben sağına Kortaç soluna kıvrıldı.

Aramızda Yaz'ın olması asla beni etkilemiyor kalbim yerinden adeta çıkacak gibi atıyordu.

"Sakin ol Ela."

"Hı?"

Kıkırdadı. Yaz zaten uyku sersemi olduğu için mızmızlanmadan yatarken Kortaç dirseğinin üzerine yükselip bana doğru döndü.

"Her ne kadar istesem de sana ulaşamam merak etme. Sakin olabilirsin yani."

Görebilecekmiş gibi başımı sallayıp sessizce gözlerimi kapattım.

Yaz'ın o bebek kokusu ve yanına yattığım an boynuma dolanan eli ile hareketsiz kalırken uyku çoktan beni esiri etmiş ve ben uzun süredir uyumadığım kadar huzurlu bir uykuya dalmıştım.

💐💐💐

"Anne anne!"

Yaz başını göğsüme koyup öylece gözlerime bakarken bir yandan da beni uyandırmaya çalışıyordu.

"Güzelliğim."

Yavaşça doğrulup minik bedenini kucağıma aldım.

"Ama seni yerim ben, o gözleri saçları."

Elini tıpkı benim gibi yanaklarıma koydu.

"Anne cici."

Gülümsemem daha da genişledi.

"Evet kızım, Anne cici."

İçeriden tıkırtılar geldiğinden onunla beraber odadan çıktık. Sesler mutfaktandı.

İçeri girdiğimiz gibi bizi mükellef bir sofra karşılarken hala rüyada olup olmadığımı kontrol etmek ister gibi başımı iki yana salladım.

"Rüyada mıyım ben?"

Yanıma yaklaşan Kortaç yanağıma uzun bir öpücük kondurduğundan sanırım gerçekten ölmek üzereydim.

"Bence hayal gibisin."

Belimdeki eli beni masaya yönlendirdiğinde oturup Yaz'ı da yanıma yerleştirdim.

Kortaç Yaz için hazırladığı tabağı önüne koyup bana çayımı ve omletimi uzattı.

Bir ilkim daha bu şekilde gercekleşiyordu.

"İlk defa olsa bile seninle kahvaltı etmeyi özleyeceğim."

Kaşlarım istemsizce çatıldı.

"Niye özleyesin ki?"

Deein bir iç çekip telefonunu bana uzattı. Askerliği ile alakalı bir mesaj gelmişti.

"Bir aylık bile olsa yokum ben güzelim, asker yareni oluyorsun. Ama asıl sıkıntı senden bir şey istemek zorundayım."

Başımı salladım.

"Tabi ki, söyle."

Bakışları benden Yaz'a düştü.

"Bu bir ay boyunca Yaz sende kalabilir mi?"

💐💐💐

Abooo şimdi durun bakalım djdjdjdj

Dedim size texting okuyacağız diye dhdjd

Nasılsınız canlarım, nasıl gidiyor hayat?

Beğendiniz mi bölümü?

Oy ve yorumlarınızı, kitabın gidişatı hakkındaki düşüncelerinizi buraya bekliyorum.

Kocaman öpücükler, bir sonraki bölümde görüşmek üzere. Hoşça kalııııın