Yorumlarınız benim için çok değerli, onları benden esirgemeyin olur mu🥹

🫶🏻🫶🏻🫶🏻
"Anne?"

"Anne."

Yaz bacağımı tutmuş konuşurken hızla annemi kolundan yakaladım.

"Anne biliyorum bayılmadığını, gel içeri."

Başını tutan elini bırakıp omzunu silkti.

"Ha tamam o zaman."

O içeri geçerken Asya bir bana bir Yaz'a bakıyordu. Şu an asıl korkmamız gereken şey Yaz'ın varlığı değil Kortaç'ın en fazla on dakika sonra burada olacağıydı.

"Ela nasıl uçağa binip de buraya geldiğimi hatırlamıyorum bile, bu kız kim?"

Öylece dururken olduğu yerde dans etmeye başladı.

"Benim ne zamandır bir damadım var?"

Derin bir nefes verdim. Maşallah annem benden o kadar bıkmıştı ki damadı duyunca her şeyi unutmuştu.

Benim annem gerçek değil, inanmayın valla bak.

"Anne sen ciddi misin?"

Koltuğa oturup kollarını açtı.

"Şaka maka gel bakalım önce annenin kollarına, kızımı özledim ben."

Yüzüme bulaşan tebessümle yanına gittim. Tabi ki benim peşimden de Yaz.

"Bende seni özledim anne."

Kollarımı boynuna dolayıp gözlerimi kapattım. Bir gitmişlerdi ki köye gelecek halleri bile yoktu.

"Ha bu kız kim, nasıl senin kı-"

Annemin sesini zil bölerken hızla ayaklandım. Damadı olduğunu öğrendiğinde oynamaya başlayan annemin, mahallede en düzgün çocuk olarak gördüğü Kortaç'ın damadı olduğunu öğrendiğinde kurban kesecek olmasından bir ufak korkmuyor değildim.

"Kim bu saatte?"

Cevap vermeden kapıyı açtığımda Kortaç bir anda kollarını bedenime doladı.

BU ADAM NEDEN İŞLERİ BU KADAR ZORLAŞTIRIYORDU!

"Güzelim bir bakalım ne buldum?"

Belanı?

"Kortaç."

Geri çekilip dudağıma minik bir öpücük kondurdu.

Allah kahretmesin! Biz sıçtık da sıvıyorduk şu an!

"Pizzacı vardı açık, senin en sevdiğinden aldım."

"Kortaç."

"Oy damadım hoş geldin!"

Annemin ani yükselişiyle Yaz korkarak yanımıza gelirken Kortaç irkilerek sesin geldiği yöne döndü.

Annem mutluluktan uçar gibi yanımıza geldiğinde elini uzatıp omuzlarını dikleştirdi.

"Öp bakalım annenin elini."

Kortaç'ın gözünden adeta bir duygu şelalesi geçerken hemen annemin uzattığı eli öptü.

"Hemen annecim."

Lütfen biri bana bir dizide ya da filmde olduğumu söyleyebilir mi?

"Akrabalar sağ olsun sizi gördükleri gibi bana söylediler. Bende atladım ilk uçağa geldim."

Hep beraber salona geçtiğimizde Asya'yı da alıp karşı koltuğa oturdum.

"Ben aslında böyle tanışmak istemezdim. Kötü bir amacımız da yoktu, düğünden sonra kızlar acıkınca bende onlara atıştıracak bir şeyler almaya gittim."

Anladığını belli eder gibi başını salladı.

"Her şeyi anlarım da bu kız nasıl oldu? Ben kızımın dokuz aylık hamile karnını nasıl görmedim, iki yaşında gibi duruyor bu kız, iki yıldır torunumu niye sakladınız benden?"

Anne yuh ama ya!

Ciddi ciddi benim Kortaç ile birlikte olduğumu ve Yaz'ın annesinin gerçekten ben olduğumu düşünüyordu.

Dikkat dikkat, yerin dibine inecek var.

"Yok siz bizi yanlış anladınız, Yaz bizim kızımız değil. Yani bizim kızımız da öyle düşündüğünüz gibi değil."

Annemin Kaşları daha da çatıldı.

"O ne demek?"

Kortaç'ın bakışları Yaz'a döndü.

"Askerden en yakın arkadaşımın emaneti bana Yaz, üç aylık vardı yoktu babası şehit düşeli. Ben bakmaya başladım beni babası olarak bildi. Ben askere gittiğimde de Ela bakınca onu annesi olarak onu görmeye başladı. Evet biz evlenmeden anne baba olduk, bir aile olduk ama sizin düşündüğünüz gibi bir şekilde değil."

Abimden dolayı şehitlik annemin en hassas noktasıydı. Ne kadar zor olduğunu da, geride kalanın ne kadar acı çektiğini de en iyi bilenlerden biriydi o.

Kortaç'ın kucağında duran Yaz'ı kucaklayıp sıkıca sarmaladı.

"Ha ben şimdi anane mi oldum yani? Seni verene kurban olayım ben."

Bakışlarım Kortaç'a çıktığında yavaşça başını salladı. O da eminim böyle bir tepki beklemiyordu.

"Neyse acıktınız madem siz bırakın şu pis pis şeyleri size bir kuymak yapayım."

Duvardaki saate bakıp tekrardan Kortaç'a döndü.

"Saat çok geç olmuş bu saate eve gidilmez, şu koltukta yatar uyursun tamam mı oğlum? Ela sana şimdi kendine aldığı o saçma sapan erkek kıyafetlerinden verir."

Yaz'ı kucağına aldığı gibi mutfağa geçtiğinde salonda öylece kaldık. Asya daha fazla kendini tutamayıp kahkaha atarken Kortaç kendini koltuğa bıraktı.

"Sanırım az kala korkudan ölecektim."

Gözlerimi devirdim.

"Annem benimle sevgili oldun diye bir teşekkür etmediği kaldı sana ne çok bıkmış benden meğer."

Yanıma gelip kollarını belime doladı. Burnuma minik bir öpücük kondurduğunda gözlerimi kapattım.

"O senin daha çok mutlu olmanı istediği için öyle diyordur, takma kafana."

Dalga geçer gibi başımı salladım.

"Tamam o zaman Yaz evlenirken bende aynısını yaparım, daha da mutlu olsun kızım sonuçta."

Bedenini geri çekti.

"Yaz evlenmeyecek, o benim kızım kimseye vermeyeceğim kusura bakma."

Belimdeki ellerini çözüp koridora doğru ilerledim.

"Tamam aşkım babama söylerim o da aynı şeyleri söyler sana."

💐💐💐

Kortaç'a bir kaç parça bir şey verip kendi odama geçtim. Annem Yaz'ı uyutup onun yanında yatmak için fazlasıyla ısrar edince ikisi de yatak odasına geçtiler. Ben kendi odamda yatağımda yatıyor, tavanı izliyordum.

Kortaç uyumamış hala çevrimiçi duruyordu.

Ben buradayken kiminle konuşuyorsa sanki? Kıskanç değilim akrep burcuyum teşekkürler.

Yana dönüp telefonumu kapatacağım sırada mesaj geldi. Biricik başkasıyla konuşan sevgilim evet.

❤: Sen kiminle konuşuyorsun gecenin bu vaktinde?

❤: Hayır bir de yarım saattir aralıksız yani

Kahkaha atmamak için dudaklarımı birbirine bastırdım. Meğer benim görüldü bilgimi okuyor diye çevrimiçiydi.

Siz: Arkadaşımla konuşuyorum

Siz: Niye ki ne oldu?

Siz: Hem sen uyusana

❤: Hava çok sıcak Ela

❤: Tişörtüm varken yatamıyorum, annen içeri girer diye üzerimden çıkaramıyorum

❤: Yandım yandım

Siz: Annem sen varken salona adım atmaz Kortaç

Siz: Sen istediğin gibi yat

❤: Tamam sen telefonu elinden bırakırsan uyuyacağım

Siz: Gıcıksın oğlum sen

Siz: Bensiz kötü geceler

Telefonu kapatıp kenara koydum. Cidden zerre uykum yoktu. Ayaklarım her ne kadar ağrısa da gözlerim sonuna kadar açıktı.

Bilgisayarıma uzanıp izlemek için bir şeyler bakmaya başladım. Her ne kadar en başta kötülesem de şimdi her gün kısmetse olur izliyor hale gelmiştim.

Ah şu Luca, ah şu Luca. Nerede bu adam? Ne bu yakışıklılık? Evi nerede? Hangi kat?

Jenerik geçtiği gibi bilgisayar kapanırken sinirle ofladım. Bugün en son Yaz ile izlemiştik ve şarj salondaydı.

Salonda da çıplak Kortaç.

Yavaş adımlarla odamdan çıkıp mutfağa girdim. En azından atıştırmalık bir şeyler bulup tabletten izleyebilirdim.

Cips ve tatlı zulamdan azımsanmayacak kadar çok paket alıp masaya koydum. Allah'tan tabletin şarjı vardı da bir daha salona giremediğim için ufak çaplı bir sinir krizi geçirmemiştim.

Annem evde olmadığından ve benim çamaşır yıkamayı asla sevmememden dolayı bütün pijamalarım kirli sepetinde duruyordu. Üzerimde ne mi vardı?

Annemin bana bilmem kaç yıl önce aldığı beyaz askılı kısacık bir gecelik. Evet Kortaç resmen tesadüflerin üzerine üzerine geliyordu.

Bir diğer tabağa uzanmak için arkama döndüğüm gibi irice kollar belime dolanmış, saçlarımın arasına bir burun değmişti.

"Sen her defasında bu kadar güzel olmak zorunda mısın?"

İMDAT.

💐💐💐

BÖYLE YAKALANMA SAHNESİ YAZMAYA BAYILIYORUM DJDJDH

Nasılsınız canlarım, nasıl gidiyor hayat?

Nasıldı bölüm, beğendiniz mi?

Oy ve yorumlarınızı, kitabın gidişatı hakkındaki düşüncelerinizi buraya bekliyorum.

Kocaman öpücükler, bir sonraki bölümde görüşmek üzere. Hoşça kalııııın 💐💕