Tamam bir şey yok Ela, sakinim sakin. Gülmeyeceksin, kahkaha atmayacaksın sakin.

"Demek kızımın damat dediği kişi sensin."

Kortaç oturduğu yerde adeta baston yutmuş gibi dimdikken iki kelimeyi bir araya zor getiriyor gibi davranıyordu.

Duyduk duymadık demeyin ben Kortaç'ı ilk defa bu kadar çok utanırken görüyordum arkadaşlar.

"Evet efendim benim."

Babam da Karadeniz erkeği modundan asla şasmazken bir kere olsun gülümsemiyordu.

"Kimsin, kimlerdesin anlat bakalım."

Kortaç ellerini önünde birleştirip başını önüne eğerken gülmemek için ciddi anlamda zor duruyordum.

Ah be hayat, iki dakika bir Yaz'a kardeş yapalım diyen Kortaç nerede, babamın karşısında tek kelime edemeyen Kortaç nerede?

"Komşu sayılırız, alt sokağınızdaki kafenin sahibiyim. Annem vefat etti, bir abim var."

Babam başını salladı.

"Allah rahmet eylesin. Baban?"

Cidden Kortaç'dan hiç babası hakkında bir şey duymamıştım.

Önünde birleştirdiği elleriyle oynamaya başlarken derin bir nefes aldı.

"Öldü."

Babamın kaşları çatılırken istemsizce yerimden doğruldum. Basit bir ölüm olsaydı annesi gibi üzgün bir sesle konuşurdu. Şimdi ki gibi buz gibi sesinin ardındaki suratı dümdüz olmazdı.

Az çok tanımıştım onu.

"Kızım bize kahve yapabilir misin?"

Ayaklanıp başımı salladım.

"Tabi babacım hemen."

İkisi de sade içiyordu. Mutfağa girdiğim gibi yemek yapamaya başlayan annem bana döndü.

"Kız, torunumu denize götürdünüz değil mi?"

Üst dolaptan kahveyi ve bardağı çıkardım.

"Götürdük anneannesi götürdük. Yüzdü, suyu da çok sevdi hatta. Sende gelirsin yarın beraber de gideriz."

Hızla başını salladı.

"Olur tabi kızım."

Ocağın başına geçip kahveyi yapmaya başladım. Fincanları tezgahın kenarına koyacağım sırada annem bir anda kolumu tutup kendine çekti.

"Kız bu ne?"

İşaret ettiği şey yüzüğümdü.

"Kortaç bana evlenme teklifi etti anne baksana."

Asya'nın çektiği videoyu ona gösterdim. Dolu gözlerle izliyordu. Telefonu kapatıp gülerek önüne geçtim.

"Hayırdır sultanım çok meraklıydın beni evlendirmeye, ne oldu şimdi niye doldu gözlerin?"

Kollarını sıkıca boynuma doladı. Oha annem gerçekten duygulanmıştı.

"Anne yarın evlenip gitmiyorum sakin ol, daha uzun süre başına belayım."

Yanağımı öpüp saçlarımı geriye attı.

"Kurban olayım ben senin gibi belaya."

Demek ki neymiş?

İnsan gerçekten kaybedeceğini anladığında bazı şeylerin değerini biliyormuş. Gerçi annem beni kaybetmedi ama neyse.

"Anne kahve taşacak."

Hızla geriye çekilip fincanlara koydum. Babamlar uzaktan göründüğü üzere hesap sorma faslını bitirmiş normal bir şekilde sohbet etme kısmına gelmişlerdi.

Kahvelerini götürüp içeri geçtim. Sabahtan beri gez toz uykum gelmişti. Anneme gözükmeden sanki dün de öyle yatmışız gibi Kortaç'ın yastığını ve çarşafını misafir odasına bıraktım.

Kızım çatı katında beşiğinde yatıyordu.

Odama çıkıp tek başıma yatacak olmanın özgürlüğü ile en rahat pijamamı giyip yatağa uzandım. Balkonun kapısı hala açıktı ve buraya kadar konuşma sesleri geliyordu.

Telefonumu elime alıp Kortaç'ın adına tıkladım.

Siz: Sen dün gece benim yanımda değil misafir odasında yattın.

Siz: Yatağın açık duruyor

Siz: Çaktırma sakın

❤: Başladı mı sensiz yatacağım günler yine?

Siz: Haspama bak sanki her gün beraber mi yatıyoruz?

Siz: Evlenene kadar böyle Kortaç efendi

Siz: İtirazın varsa susabilirsin izin veriyorum

❤: Sen gel bir ben ol gör bakalım kendini benim gözümden

❤: Duy bakalım kokunu benim gibi

❤: O zaman anla benim kendimle nasıl bir savaş verdiğimi

Siz: Valla hiç kusura bakma, kıyamam falan demeyeceğim çok da pis kıyarım

Siz: Sen babamla git sohbet et biraz daha bende kızıma sarılıp uyuyayım

Siz: İyi geceleeer

❤: Yaz kadar şanslı olsaydım zaten hayatım kurtulmuştu.

Siz: Tabi canım tabi

Siz: Tutma beni ben daha Tugay okuyup kendimden geçeceğim baaayss.

Telefonu sessize alıp kitap okuma uygulamasına girdim.

YA BİR ADAM BU KADAR MI MÜKEMMEL OLUR KARDEŞİM!

Ard arda yeni atılan üç bölümü de okuyup bozulmuş psikolojimle uygulamadan çıktım. Sessize aldığım mesaj uygulamasına girdim. Kortaç mesaj atıp bir fotoğraf göndermişti.

❤: Saçma sapan adamlara ölüp bitmek yerine

❤: Azıcık bana mı baksan acaba?

❤:Kendinden geçecekmiş bir de

❤: Gör ben seni yalnız bulduğum ilk an nasıl kendinden geçiriyorum.

❤:

(Burada aynadan foto vardı..)

❤: Bende yatıyorum güzelim.

Bana bildiğiniz nude atmıştı arkadaşlar! Tamam tamam giyinikti ama bir nevi öyleydi!

Siz: Buna hile derler yalnız

Siz: Ben sana atıyor muyum böyle fotoğraflar?

❤: At güzelim, gıkım çıkarsa şerefsizim

Siz: Çıkarcı

Siz: Git giyin üzerine uyu

Siz: Hasta etme adamı

Telefonu yan koltuğa atıp gözlerimi kapattım.

Gıcık işte, gıcık!

💐💐💐

Annem, babam, ben, Yaz ve Kortaç ile denize gitmiş, deli gibi yorulmuş eve gelmiştik. Sırayla duşlarımızı aldığımızda annem Yaz'ı uyutmaya çıkarken babam da dışarıda gazete okuyordu.

Bende gastronomi mezunu sevgilim ile bizimkilere yemek yapıyorduk.

"Kortaç."

Elindekini çırparken bana döndü.

"Efendim sevgilim?"

"Özel olmazsa sana bir şey soracağım."

Başını yana atıp sanki küfür etmişim gibi baktı.

"Benim senden ne özelim olabilir?"

Omzunu silktim.

"Baban, ne zaman öldü?"

Yüzündeki o garip sırıtış solarken elindekileri tezgaha bıraktı.

"Bilmem, cezaevinden bize haber geldi sadece, ne zaman öldüğünü söylemediler. Umurumda da değil açıkcası."

Öylece durdum.

"Cezaevi mi?"

Omzunu silkip elindeki işe devam etti.

"Annemi öldürdüğünde girmişti."

Sanki o an bütün kanım damarlarımdan çekilmiş, kalbimin üzerine kocaman bir öküz oturmuştu.

Hiçbir şey dememiş gibi işini yapmaya devam etti.

Yavaş adımlarla yanına yaklaşık arkasından sarıldım. O da insandı, dışarıdan göstermese bile canı yanabiliyordu ve ben bunu çok yakından hissediyordum.

Tıpkı şu an olduğu gibi.

"Hani kurşun yaranı hatırladığında bana gelecektin?"

Omzunu silkti.

"Ben artık her an sendeyim ki zaten."

Tezgah ile arasına girip gözlerimi gözlerine taşıdım. Masum bir çocuk gibi bakıyordu. Yanağına uzanıp küçücük öptüm.

"Hadi bu da sana motive öpücüğü olsun, bekliyorum güzel güzel yemeklerini."

Arasından çıkacakken dudağımı öptü ve kocaman gülümsedi.

"Şimdi aldım ben motivemi, tutma beni."

Hızlanmış bir şekilde yemeği yapmaya devam etti. Hep beraber bol sohbetli bir yemeğin ardından çaylarımızı içip çekirdeklerimizi yemiştik.

Benim yine erkenden uykum gelirken odama çıktım. Tabi ki hala devam eden utancından dolayı annem ya da babamla konuşamayan Kortaç'da peşimden kendi odasına.

Bildirim sesi geldi. Tabi ki Kortaç'tan dı.

❤: Sen niye bu kadar çok yoruluyorsun bakayım?

Siz: Yaz ile çok oynadık ya bugün ondandır.

Siz: Baksana çoktan uyanması gerekiyordu kızımın nasıl yorulduysa kafasını kaldıramıyor

❤: Bende odama çıktım ama zerre uykum yok

Aklıma gelen şeyle pis pis sırıtıp dolabıma ilerledim. Çatı katının yarısını kaplayan ve zamanında tonlarca para döktüğüm banyoya girip kısa bir duş aldım.

Saçlarımı kurutup asıl hedefimin ilk atağını yaptım ve güzel bir fotoğraf çektim.

Mesajlara geri gidip Kortaç'ın adına tıkladım.

Siz: Sen misin bana dün saçma sapan fotoğraf atan

Siz: Al bakalım fotoğraf öyle değil böyle çekilir.

Siz:

(Burada bornozlu bir fotoğraf vardı...)

❤: Hayır

Elimi ağzıma kapatıp kahkaha atmaya başladım.

Oh olsun du bana ne!

Siz: Sen şimdi annemler var diye yanıma da gelemezsin dimi?

Siz: Tüh işte şimdi kıyamam

Kortaç mesajları okusa da cevap vermiyordu. Tam o ara aşağıda telefonla konuşan annemin sesi kesilmişti.

"Ela, kızım biz gidiyoruz. Halan da yazlığına gelmiş onlarda kalacağız bu akşam haberin olsun."

Ve işte o an annem aslında beni sadece Kortaç ile baş başa bıraktığını sanıyordu ama değildi.

Az önce içinden çıkardığım o şehvet duygusu ile yalnız kalmıştım ve kelimenin tam anlamıyla vahkine vahh bana.

💐💐💐

PERVANE DÖNE DÖNE GELİYOR DİĞER BÖLÜMDE ARKADAŞLAR DJDJDJDJ

Nasılsınız canlarım, nasıl gidiyor hayat?

Beğendiniz mi bölümü?

Oy ve yorumlarınızı, kitabın gidişatı hakkındaki düşüncelerinizi buraya bekliyorum.

Kocaman öpücükler, bir sonraki bölümde görüşmek üzere. Hoşça kalııııın ❤