Yorumlarınızı merakla bekliyoruuum 🌸🫶🏻

🌷🌷🌷
"Kortaç uyan!"

Omzundan dürterken bir yandan da bağırıyordum ama tık yoktu.

"Kortaç uyan artık."

Elim ayağıma dolanmıştı. Pusat abiyi pek fazla görmesem de Kortaç'ın abisiydi ve zaten annesinden bu denli yaralıyken bir çiziği daha kaldıramazdı.

"Korkuyorum lütfen!"

Bir anda gözleri aralanırken biraz olsun geri çekildim. Ne olduğunu anlamaya çalıştığı sırada yattığı yerden doğrulup kolumu tuttu.

"İyi misin Ela, ne oluyor güzelim?"

"A-Asya aradı beni, Pusat a-abi dükkana gelmiş."

Kaşları çatıldı.

"Yani?"

"Yaralıymış."

Ellerimde duran elleri adeta bir anda buz keserken yataktan kalkıp Yaz'ı kucağıma aldım.

"Ben hazırlanıyorum sende duşuna al çıkalım."

Başını salladığı gibi aşağıya indim. Kendi önemli olan ve Yaz'ın lazım olabilecek eşyalarını çantaya koyup aşağıda beklemeye başladım.

Asya dediği üzere ambulansı aramıştı ve Pusat abiyi kafeye yakın merkez hastanesine götürmüşlerdi.

Koşar adımlarla merdivenlerden indiği gibi gösterdiğim çantayı alıp arabaya ilerledi. Bende kucağımda Yaz ile beraber kapıyı kilitleyip arabaya bindim.

Her ne kadar korkusu olduğu için bir şey demek istemesem de bu kadar hızlı kullanması çok canımı sıkıyordu. Arkada oturmaya rağmen kemerimi bağlayıp Yaz'ı koltuğuna yatırdım.

"Kafenin oradaki hastanedelermiş."

Bakışları bana dönmezken başını sallayıp sürmeye devam etti. İki saate yakın sürmesi gereken yol kırk beş dakikada biterken Yaz'ı da kucaklayıp arabadan indim.

Kortaç'ın arkasından ilerlerken koridorun sonunda volta atan Asya bizi gördüğü gibi durdu.

"Ela!"

Yanıma geldiğinde kollarını sıkı sıkı bana sarıp derin bir nefes aldı. Kolay kolay ağlayan biri değildi ve çok fazla panik yapmıştı.

Babasının onda bıraktığı bir diğer travma da buydu.

"Durumu nasıl? Bir şey dedi mi doktor?"

Asya başını iki yana sallarken Kortaç danışmaya doğru ilerlemeye başladı.

Her şey çok karışmıştı. Daha dün çok mutluyduk, evimizdeydik. Şimdi ise Pusat abi ameliyatta ve hastanedeydik. Yandaki sandalyelere oturmak için eğildiğimde kasıklarıma giren ince sancı ile gözlerimi kapattım.

Hala acısı geçmemişti.

"İyi misin?"

Kortaç bir anda yanımda belirirken Asya Yaz'ı kucağımdan aldı.

"Korkulacak bir şeyi yok, baygınken bile bana laf yetişirdi taksiye zorla bindirmesem yürüyecek gidecekti hastaneye."

Arabanın anahtarını alıp onunla beraber kalmak için dışarıya çıkan Asya ile doktor da ameliyat olunan geniş kapıdan çıktı.

"Pusat Ertekin'in yakınları?"

İkimiz de aynı anda ayaklandık.

"Abim."

Doktor başını sallarken bir yandan da ikimize bakıyordu.

"46 raporu var değil mi?"

"Ne?"

Yüzünde garip bir ifade vardı ve bu az önce bir ameliyattan çıkmış bir doktordan çok on tane çocuk ile baş etmeye çalışan bir çalışana benziyordu.

"Durumu iyi, eğer hemşirelere izin verirse odaya yirmi dakikaya geçer. Allah sabır versin."

Doktor öylece giderken ne olduğunu anlamaya çalışır gibi Kortaç'a döndüm. Ama onunda benden pek bir farkı yoktu.

"Bu neydi şimdi?"

Derin bir nefes alırken omuzlarını düşürdü.

"Sanırım abim her zaman olduğu gibi Pusat'lığını gösterdi."

"O ne demek?"

Kollarını omuzlarıma sardı.

"Odaya geçtiğimizde anlarsın güzelim. Bu arada..."

Biraz uzaklaşıp beni baştan aşağı süzdü.

"Sen iyi misin? Var mı ağrın?"

Başımı iki yana salladım. Stresten unutmuştum, sadece ani hareket ettiğimde sancı giriyordu.

"Pek hissetmiyorum aslında. Ama sen çok yorgun gözüküyorsun, iyi misin ?"

Eli enseme uzanırken alnını alnıma yasladı.

"Sabahımız abim yüzünden istediğim gibi geçmese de gecem rüya gibiydi. Yorgun değil, mutluluk sarhoşuyum ben hala."

Ay tamam oldu bitti kapatamıyor muyuz bu konuyu aaaaa.

"Neyse o zaman şöyle geç sen ben Yaz'a bakayım sonra odaya geliriz."

Ona doğru uzattığım elimin tam içini öpüp başını salladı.

"Peki annesi, sen kızımızı al gel o zaman. Bende deli abimin hesabını alayım."

💐💐💐

Doktorun dediği gibi yirmi dakika gibi bir süreden sonra Pusat abi odaya geçmiş, normalde uyuması gerekirken öylece yatıyordu.

"O minik nerde?"

Yaz köşedeki koltukta çizgi film izliyordu.

"Burada ya."

Başını iki yana salladı.

"Beni hastaneye getirmeye çalışan kızdan bahsediyorum."

"Ne yemekhaneymiş kardeşim, biraz daha saklasalar yok olacakmış peh yani."

Tam o sırada Asya içeri girip elindeki poşetleri komodin benzeri şeyin üzerine bıraktı.

"Hah geldi işte."

Sabahtan beri somurtkan oturan Pusat abi yemin ederim şu an sırıtmaya başlamıştı.

Hayır hayır hayır!

Asya yatağın ucuna ellerini koyup Pusat abiye bakarken Kortaç'da benim gibi ikisinin arasındaki bu samimiyeti anlamaya çalışıyordu.

"Buraya da yürüyerek geldin dimi?"

Onaylar gibi başını salladı.

"Aksi ağır abiliğime yakışmazdı."

Sahte bir gülümsemeyle Yaz'ın yanına otururken bana döndü.

"Ağır abiye söyle, ben olmasaydım biraz zor orada yatıyordu."

Evet sanki az önce ameliyattan çıkmamış gibi olan Pusat abi yattığı yerden hafifçe dogruldu ve arkasına yaslandı.

"Biliyorum minik, boyuna, posuna bakmadan iki metrelik adamı tutup hastaneye götürdün. Sana büyük borçlandım."

Başını iki yana salladı.

"Her insan aynısını yapardı, borçlanacak bir şey yok."

Bir kaç saniye öylece Asya'ya baktıktan sonra bıkmış bir tavırla Kortaç'a döndü.

"Ne zaman çıkacakmışım ben?"

"Abi biraz dursan mı? Doktor bıkmış senden, gereken süre dolsun çıkarsın."

Anlattığı üzere narkoz almayı kabul etmemiş, zorla alınca da uyumaya direnmişti. Adam komandoydu, ona istemediği bir şeyi yaptırmak çok ama çok zordu.

"Sanki ilk defa mı bıçaklanıyorum Kortaç? Senin yanına geldim ki yaraya pansuman yapayım. O piç parmak kadar bıçakla dolanıyor ortada, zarar vermezdi. Minik tutturdu hastane diye."

"Yanlız benim bir adım var, Asya."

Pusat abi ona dönmeden devam etti.

"Evet minik olmasa gitmezdim yani hastaneye falan. Kafamın sağlığı o an yaradan daha önemli geldi."

Dudaklarımı birbirine bastırdım. Daha yeni tanışmalarına rağmen nasıl da güzel anlaşmışlardı.

"Buradan bize gidicez abi, itiraz kabul etmiyorum."

"Yemeğimi de sen ağzıma bekleyeceksen olur koçum, senin kızın kadarım ya ben zaten."

Sen benim kızıma kurban ol.

"Tamda yaza göre bir oyun arkadaşısın ya sen zaten."

Asya yanında olduğum için sadece benim duyacağım şekilde mırıldanırken Pusat abi ona döndü.

"Duyuyorum minik."

"Ya sabır."

Asya'ya döndüğüm gibi yeni fark ettiğim saçları ile elimi ağzıma kapattım.

"Saçlarını kesmişsin!"

Omzunu silkti.

"Onun için değil, acı veren kişilerin her türlü izlerini attım sadece."

Cevap vereceğim sırada içeriye doktor girdi. Elindeki raporlara bakarak Pusat abiye dönerken hepimiz ilgiyle ona bakıyorduk.

"Yaranı zorlamadan durursan bir haftada ayağa kalkarsın, yalnız."

İyice yaklaşık saçlarının arasındaki bandajı işaret etti.

"Beyin kanaması riski var, o yüzden bu gece uyumayacaksın ve müşade altında olacaksın. İtiraz yok."

Kollarını bağlayıp bize döndü.

"Lütfen onunla ilgilenin ve gece boyunca yanında durup ayağa kalkmasını engelleyin, ameliyatta burnumdan getirdi ama umarım size daha vicdanlı davranır. Kolay gelsin."

Bizimle bir gece hastane macerasına var mısınız?

Evet diyenlere Allah yardım etsin, başınız fena ağrıyacak...

💐💐💐

Hehehehehe PUSAT'IM DA PUSATIM JDJDJDJD.

Nasılsınız canlarım, nasıl gidiyor hayat?

Beğendiniz mi bölümü?

Oy ve yorumlarınızı, kitabın gidişatı hakkındaki düşüncelerinizi buraya bekliyorum.

Kocaman öpücükler, bir sonraki bölümde görüşmek üzere. Hoşça kalııııın 💐❤