BENİ TAKİP ETMEYİ, OY VE YORUM YAPMAYI UNUTMAYIIIN 🌸

🚓🚓🚓

Pars: Tekrardan özür dilerim.

Pars: Ne zaman müsait olursun?

Pars: Konuşmamız için.

Siz: Bugün yarıyıl tatilin son günüydü. Yarın okuldan sonra olabilir.

Pars: Okulun kaçta bitiyor?

Siz: Dörtte.

Pars: Çıkışta seni almaya gelmem rahatsız eder mi seni?

Siz: Hayır, gelebilirsin.

Pars: Tamamdır o zaman.

Pars: Yarın görüşürüz. Kendine dikkat et, iyi geceler.

Siz: İyi geceler.

Pars: Eminim artık iyi.

Pars'ın sohbetinden çıkıp kızların grubuna girdim.

Siz: ULAN YARIN ÇIKIŞA PARS GELİYOR.

Siz: NE BOK YİYECEĞİM BEN?

Kiraz Mevsimi: Ben varım kanka. Birde büyülü makyaj yapan ellerim.

Kiraz Mevsimi: Sen düzgün giyin yeter.

Siz: Söz ver sünnet annesine benzetmeyeceksin beni.

Kiraz Mevsimi: Elimin tersi kanka

Ekmeğimin Zeytini: Bana bak Kiraz. Bunu burada bir daha söylüyorum ki Laçin de ağzına etsin senin.

Ekmeğimin Zeytini: Kerem için sahte hesap açıp açıp onunla bununla takıldığını görünce ağlama krizine girme.

Ekmeğimin Zeytini: Seviyorsan ya söyle ya da sevme lan böyle aşk ızdırabı mı olur?

Siz: 3 fotoğraf*

Siz: Benimle konuşmuyor.

Siz: Küstü.

Kiraz Mevsimi: Yürüsün gitsin o be!

Kiraz Mevsimi: Benim platoniğimmiş. Kim onlar lan? Ben mi körüm?

Ekmeğimin Zeytini: Ümitlenmezsen eğer bir şey diyeceğim.

Ekmeğimin Zeytini: Önce platoniklerinin bir kısmını halletsin sonra sıra bana gelir derken bende onun platoniğim demeye getirdiğinin farkına varan sadece ben miyim?

Siz: Değilsin.

Siz: Bende öyle düşünüyorum ama maşallah bir gün boş geçirmiyor ki.

Siz: Tamam aşık hatta morali bozuk diyelim.

Kiraz Mevsimi: Eğer gerçekten öyle bir şey varsa size yemin ederim onu önce döver sonra paşa paşa giderim.

Kiraz Mevsimi: Benim kalbim el altı mı lan?

Ekmeğimin Zeytini: Bir zahmet ikiz, bir zahmet.

🚓🚓🚓

"Karnım ağrıyor, karnım ağrıyor. Korku ve heyecan karışımı duygu zehirlenmesi yaşıyorum lan ben!"

Kiraz gülerek saçımı elindeki toka ile tutturup tekrardan önüme geçti.

"He canım duygu zehirlenmesi. Ama korku değil, aşk ve heyecan."

"Yok ebesin hemen aşık mı olacak lan?"

Zeytin yaslandığı petekten doğrulup yanımıza gelirken titrek bir nefes aldım.

"Aşk falan değil ama düne kadar abi olarak gördüğüm adamla buluşacak olmak garip geliyor."

"Çok normal kuzum. Ama ben sana dedim abi deme lazım olur diye. Bak oldu."

Gülerek başımı önüme eğdim. Son dersimizin boş olması şansımı sevmeme neden olurken biz soluğu tuvalette almıştık. Zilin çalmasına on dakika kalmıştı.

"Ben sınıfa geçiyorum Kiraz, sende daha fazla Laçin'i boyama ve gel."

Zeytin lavabodan çıktığında Kiraz da eşyalarını toplayıp elime bıraktı.

"Sen şunları çantama koysana, ben tuvalete girip geliyorum."

Başımı sallayıp son kez kendime baktım ve lavabodan çıktım. Sınıfa girip çantamı toplarken bir anda sağır edici siren sesi okulun duvarlarını doldurdu.

Bakışlarım hızla Zeytin'e kaydığında onunda tıpkı benim gibi hareketsizce bana baktığını gördüm.

Herkes çığlık çığlığa sınıfı terk ederken hızla Zeytin'in yanına koştum.

"Zeytin kendine gel. Bana bak. Zeytin!"

Panik atak krizi baş gösterir gibi bedeni titrediğinde elini omzuma atıp bedeninin ağırlığını kendime yükleyerek sınıftan çıkışa doğru yürümeye başladım.

"Laçin çabuk dışarı."

Zeynel hocanın sesi ile ona döndüğümde okulun çoğu dışarıya çıkmıştı. Karşımızda duran geniş kapının ardında yangın alarmını başlatan ateş koridora doğru taşarken adımlarımı hızlandırdım.

"Zeytin hadi yalvarırım hadi!"

Okulun çıkışına ulaştığımız sırada korkudan bacaklarım titrerken Zeytin korkuyla bağırdı.

"Kiraz. Kiraz içeride!"

Bir anda kanım çekilirken başımı okula çevirdim. Herkes bahçeye çıkmıştı. Bakışlarım bütün bahçede dolansa da Kiraz'ı görememem ile hızla çöktüğüm yerden kalktım.

Sınıfımızdan olan kıza dönüp Zeytin'i işaret ettim.

"Reyhan Zeytin'e hakim ol."

Neden ya da nasıl olduğunu bilmeden okulun içine seri adımlarla girerken Zeytin'in deli gibi bağırışları okulun içine kadar duyuluyordu.

Sınıfımızın olduğu kata geldiğimde tekrardan çığlık atarcasına bağırdım.

"Kiraz neredesin?"

"Laçin!"

Ateşin yükseldiği noktaya yakın olan lavabodan gelen ses ile hızla kapıya koştum.

"Laçin açılmıyor Laçin!"

"Kapının arkasından çekil Kiraz!"

Kilide ard arda tekmeler atsam da kapı zerre oynamıyordu. Yanık kokusunu genzimi yaktığından bir yandan deli gibi öksürüyor bir yandan tutamadığım yaşlarımı siliyordum.

"Laçin çok korkuyorum."

"Korkma Kiraz, çıkıcaz buradan. Beraber!"

Yardım için bağırsak da kimse gelmiyordu. Aksine ateş iyice yaklaşırken okulumuzun tahta oluşu yangını her saniye arttırıyordu.

Kapıya son bir tekme attığım sırada kapı bir anda açılsa da aynı anda başımda hissettiğim keskin ağrı ile gözlerime bir perde inmişti.

Bedenim soğuk zemin ile buluştuğunda kulağıma dolan çığlıklardan bir anda kısıldı.

"Laçin!"

🚓🚓🚓

DIIRIRIIRIRIIR. Azıcık ekşın olsun dedim kız.

Nasıl olmuş bölüm, beğendiniz mi?

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın olur mu? Onlar benim tek motive kaynağım.

Bir sonraki bölümde görüşmek üzere, hoşça kalıııın:)