YENİ KİTABIM "BİR AKIM MESELESİ" YAYINDAA, HEPİNİZİ BEKLİYORUM ☁️

Aynı zamanda Profilimdeki "Gastronot frambuaz" kitabıma da bekleniyorsunuuuz 🌼

Beni takip etmeyi, oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayııııın ❤️

🚓🚓🚓

Ay evet anne saydığın her şeyi aldım. Zaten maşallah az daha doldursak valiz imana gelip bize bela okuyacak."

Annem beni pek sallamayıp elindeki yiyecekleri poşete koyarken kapının zili ile ayaklandım.

Evet anne biz Paris'te gezerken bir yandan senin sarmalarını yiyeceğiz!

"Babam gelmiştir. Ben bakıyorum."

Merdivenlerden inip hızla kapının yanına adımladım. Tahmin ettiğim gibi babam gelmişti.

"Hoş geldin evimizin direği, ormanımızın kralı, emniyetimizin müdürü."

Annemle konuşurken duyduğuma göre beni bir hafta göremeyeceği için olan yüzündeki buhran havası hala dağılmazken kollarımı iki yana açıp bedenine sardım.

"Sana Paris'ten yakışıklılığına yakışıklılık katacak bir gömlek alayım mı? Ama senin kartından, malum ben öğrenciyim."

Yüzüne yerleşen hafif tebessüm ile cebinden bir zarf çıkardı.

"Bence artık kendi kartından da alabilirsin kızım."

Zarfı açtığımda adımın yazdığı iki tane yurt dışı kartı beni karşılarken kocaman bir çığlıkla babamın boynuna sarıldım.

"Baba çok teşekkür ederim. Bunlar çok güzel."

Yüzünü bana döndü.

"Pars oğlumu tanırım, bilirim ama bu ben varken ondan bir şeyler almanı asla gerektirmez. Limitleri fazlasıyla yetecek düzeyde ama bir şey olur daha fazlası gerekir hemen beni arıyorsun hesabına yolluyorum tamam mı?"

Başımı onaylar gibi salladığım sırada tekrardan kapının zili duyuldu.

"Kızım Pars oglum gelmiş."

Valizimi Pars kapıdaki taksiye koyduktan sonra bize döndü.

"Allah'a emanet olun İnci anne ve Arslan baba. Ayrıca tekrardan teşekkür ederim."

Babam ve annemin sırasıyla önce bana daha sonra Pars'a sarılmalarından sonra taksiye binip havalimanına doğru gitmeye başladık.

Karnımdaki kelebekler ne ara kanguruya dönüşüp de birbirleriyle kavga etmeye başlamışlardı bilmiyorum ama elimi eliyle koltuğun arasında tutan Pars yüzünden yakında boğaya dönüşecekleri kesindi.

"Benimle rüya gibi bir tatile hazır mısınız Laçin Karahan?"

Usulca başımı salladım.

"Eğer heyecandan hık diye gitmezsem hazır olacağım Pars Arkın."

Yüzüne yerleşen sırıtışı ile başımı göğsüne yaslayarak bedenini koltuğa bıraktı.

🚓🚓🚓

Bu yol uyu uyu bitmez ki anacım!

Kırk dakika kadar önce uçağa binmiştik ve Pars'ın dediği üzere en az üç saatlik daha yolumuz vardı.

"Acıktım mı güzelim?"

Başımı iki yana salladım.

"Annem acıkmayayım diye bana kazanla yemek yedirdi. Bir üç gün yemek görmesem acıkmam."

Gülerek arkasına yaslandı.

Hostes bize kahve ve atıştırmalıklar bıraktıktan sonra diğer kişileri geçerken Pars'a döndüm.

"Daha önce hiç yurt dışına çıktın mı?"

"İtalya ve Amerika'da gitmiştim. Sen?"

Başımı iki yana salladım.

"Bizde Venedik'e gitmek için pasaport çıkartılmıştık ama o gün babamı hastaneye kaldırınca doğal olarak iptal etmek zorunda kaldık."

Alnını yavaşça anlıma yasladı.

"Bir sonraki istikametimiz belli oldu o zaman."

Alayla güldüm.

"Onu o zaman düşünürüz Pars bey."

Önümde duran kahvemden küçük bir yudum alıp kitabımı okumaya devam ettim.

Maşallah atraksiyon, nabız bir bölüm düşmüyordu bu kitapta da.

Ne kadar zaman geçti bilmiyorum ama kitaptan başımı kaldırdığımda benim aksime kitabı okumayan Pars elini çenesinin altına koymuş beni izliyordu.

Kitabı kapatıp yanıma bıraktım. Burnuna ufak bir öpücük kondurmak için yaklaştığımda yüzünü kaldırıp dudaklarımın hedefini dudakları ile değiştirdi.

Hızla koltuğuma geri yaslandığımda kahkaha sesleri ile gözlerimi kapattım.

"Uykum var benim, uyuyacağım."

🚓🚓🚓

"Çaldılar Pars, kesin çaldılar. Gitti gül gibi valizim!"

Yarım saattir beklediğimiz yerin en köşesine gidip tekrardan baktım.

"Vallahi billahi yok! En sonunda şu yürüyen merdivene benzeyen yere oturup kendimi içeri sokacam o olacak!"

Pars kendi valizini elinde tutarken bir yandan da güvenlik görevlisiyle konuşuyordu.

Gözümle etrafı tararken valizimi tutan ve çevresine ödlek bakışlar atan kadını gördüğümde hızla Pars'a seslendim.

"Pars orada! Almışlar orada!"

Sanki canımdan bir parçaymış gibi acı çekerken hızla kadının yanına gittim.

"Ey gudubet sen kimsin? Benim valizimi çalmak ne demek? Emniyet müdürü kızıyım ben be höst!"

Kadın anlamsız bakışlar atarken hala yüzsüzce tuttuğu valizimi çekip arkama sakladım.

Pars güvenlik görevlisi ile yanımıza gelirken kadına bakarak konuştu.

"The suitcase you hold in your hand is my wife's suitcase."

Allah'ım bana bir şeyler oluyor.

Karım dedi karım!

Lisede verilen çakma İngilizcem ile anladığım kadarıyla 'elinde tuttuğu valiz karımın' gibi bir şey dedi.

Görevli kanıt ister gibi kadından valizin şifresini açmasını isteyince ve kadın açamayınca sonunda evladıma kavuşmuştum.

Evet yani valizime.

Pars ikimizin de valizini taşırken arkasından havalı havalı yürümeye başladım.

Aklım hala bir karış havada karım kelimesinde kalırken yüzümdeki sırıtışı bozmadan Pars'ın ardından havalimanından çıktım.

Kiraladığı araba bizi kapının önünde beklediğinden o valizleri bagaja koyarken bende ön koltuğa geçtim.

"Önce valizleri bırakıp sonra gezmeye başlarız dimi? Ben ikinci bir evlat kaybı travmasını daha kaldıramam."

Gülerek başını salladığı sırada arabayı çalıştırdı.

Yaklaşık on dakikanın ardından bahsedilen otelin önüne gelmiştik. Bu sefer valizimi bana verip diğer elimi elimi hapseden Pars kendiyle beraber beni de içeri soktu.

Danışmaya kimliklerimizi verdiğinde bize verilen tek anahtar ile kaşları çatılan Pars tekrardan konuştu.

Benim İngilizcem yok ki! Ben anlamıyorum!

En sonunda bana dönen Pars omuzlarını düşürerek anahtarı işaret etti.

"Devlet başkanlarından biri kaldığından bulunan katın bütün odaları boşaltılmış. Bu yüzden bize sadece çift kişilik bir tane oda kalmış."

Evet nerede kameralar?

Bu şaka artık bitmeli çünkü!

🚓🚓🚓

Eyvah eyvah aynı odaya düştüler. Çok üzüldük çok 😅

Nasıldı bölüm, beğendiniz mi?

Oy ve yorumlarınızı, kitabın gidişatı hakkındaki düşüncelerinizi buraya bekliyorum.

Kocaman kocaman öpücükler, bir sonraki bölümde görüşmek üzere. Hoşça kalııııın 🍀🤍