YENİ KİTABIM "GÖNDERİLİYOR;HANIMELİ" YAYINDAAA. HEPİNİZİ BEKLİYORUM 🫶🏻

AY HOŞ GELDİNİİİİZ

Bu kitapta adı geçen ela ve Kortaç karakterlerinin kitabı "bir akım meselesi" yayında. Hepinizi oraya bekliyorum.

Beni takip etmeyi, oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayıııın 💕🌼
☕️🍪☕️

"Anne iyiyim, sadece midemi bozmuşum. Nane limon içtim geçti. Dinleniyorum şimdi."

Son yarım saattir iyi olduğuma inanması için annemle mücadele ediyordum ama o buna asla inanmıyordu.

"Kızım bak evlisin sen, hamile falan olmayasın? Böyle bebeğe zarar gelme-"

"Anne ben uyuyacağım kapatıyorum görüşürüz."

Herkes birbiriyle sözleşmiş gibi bebek konusunu açıyor ve benim hamile olmadığımı yüzlerine vurmama rağmen hala kendi fikirlerine sabit kalıyorlardı.

Bende insandım, benim de duygularım vardı ve üst üste gelen her şey beni yeterince yıpratmıyormuş gibi yaptıkları artık sabrımın sonuna getiriyordu.

Pusat'la en son bir hafta önce konuşmuştuk. Her sabah, her akşam arayıp mesajlar atıyordum ve bir tanesine bile geri dönüş yapamıyordu. Nasıl olduğunu, nerede olduğunu bilmiyordum ve bu beni yaşarken adeta öldürüyordu.

Telefondan onun sohbetine girdim.

Siz: Bugün midem çok kötü

Siz: Sanırım zehirlendim.

Siz: Sana verdiğim en ufak sözü bile tutamadım ben, ama sen sakın benim gibi yapma tamam mı? Hep dikkat et kendine

Siz: Yalvarırım dikkat et, elin dahi kanamasın ne olur.

Karnıma giren ani sancıyla ayağa kalkıp lavaboya doğru koşar adımlarla ilerledim. Dün gece Ela ve Ayliz'le beraber ilk defa Güney Kore yemekleri yapan bir yere gitmiştik ve ben tam olarak düşündüğüm gibi zehirlenmiştim.

İyice yıkadığım yüzümü kurulamak için dolaptan havlu çıkarırken önüme düşen ped ile her şey bir yıldırım gibi bedenime çarpmıştı.

Ben üç haftadır regl olmamıştım. Geçikmiştim, fazlasıyla gecikmiştim.

Elim ayağıma dolanırken ne yapmam gerektiğini bilmeden öylece olduğum yere çöktüm. Çok fazla stres yaşamıştım ondan dolayı olabilirdi, sağlıksız beslenmeye başlamıştım bundan da olabilirdi ya da.. ya da ben herkesin dediği gibi hamile olabilirdim.

Yerden kalçama vuran soğuk midemi daha daha da bulandırırken ayaklanıp odama döndüm ve hızla telefonumu aldım. Ela'nın numarasını tuşlarken ellerim olabilecek her ihtimalin arasından beni en çok duygulandırandan dolayı deli gibi titriyordu. İlk çalışta açtı.

"Asya?"

Uykulu sesi ile sabahın dokuzunda onu uyandırdığım gerçeği beni karşılasa da bunu göz ardı ederek konuştum.

"Ela ne olur hemen yanıma gel."

Bir kaç hışırtı duyuldu.

"İyi misin ne oldu?"

Bakışlarım istemsizce karnıma kayarken derin bir nefes aldım.

"Gelirken hamilelik testi alır mısın? Üç hafta olmuş Ela, gecikmişim ben."

"Hemen geliyorum."

Çağrı kapandığı gibi heyecanla Pusat'ın sohbetine girmek için ekranı kaydıracağım sırada onunla hala konuşamadığım bu konu hakkındaki fikirleri karşıma bir duvar gibi örülmüştü.

O hala bir bebeği olmadığını duyduğunda sevinen bir adamdı.

Görevde olması onun fikrini değiştirdiği anlamına gelmezdi.

Ela'yı beklerken internetten başka nasıl belirtiler olduğunu araştırmaya başlamıştım ve okuduğum her maddeyi yaşamış olduğum gerçeği içimdeki umutların köklerini amansızca büyütüyordu.

Artan uyku, halsizlik ve yorgunluk.

Şu iki haftadır aralıksız olarak yataktan çıkmak için resmen mücadele veriyordum ve başımı koyduğum an uyuyakalıyordum.

Bel ve kasıklarda ağrı, duygu durum değişiklikleri, koku hassasiyeti... hepsini şu son haftada yaşarken kendime o kadar bu ihtimali yasaklamıştım ki gözlerim yeni yeni açılıyordu.

Kapının çalması ile ayaklanıp koşar adımlarla aşağıya indim. Kilidi çevirdiğim gibi içeri giren Ela hızla poşeti bana adeta fırlattı.

"Çabuk işe şuna, yemin ederim gelirken heyecandan kalp krizi geçiyordum ve kaza yapmaktan iki kere kıl payı kurtuldum. Bir dakika bile bekleyemeyeceğim daha fazla!"

Kolumu tutarak beni banyoya götürdü ve kapıyı kapatıp dışarı çıktı. Testin uç kısmını idrara bandırıp kapağını kapattım ve banyo dolabının aynalı kısmına bırakarak dışarı çıktım.

Ela ağlayarak bana bakıyordu.

"Bende doğurdum ama sen hala benim gözümde çok küçük gibisin Asya, çok mutluyum ama içimde bir şeyler kopuyor. Sanırım teyze olmak anne olmaktan daha çok etkileyecek beni."

Daha fazla tutmadığım yaşlarımla boynuna sarılıp üç haftadır yaşadığım bütün duygu karmaşasına ağladım. Pusat'ı özlediğim için, hamile olma ihtimalim için, belki de en çok olmama ihtimalim için ağladım.

Şu üç haftada değişen bütün hayatım için ağladım. Yaşadığından dahi emin olamadığım kocam için ağladım. Bütün belirsizliklere, bütün eksiklere ve bütün korkularıma ağladım.

Bir daha ağlayamayacakmış gibi, bu sonmuş, sonraki seferi yokmuş gibi ağladım.

"Çok korkuyorum Ela."

Beni kendi ile beraber koltuğa oturtup sehpanın üzerinde duran su dolu bardağı bana doğru uzattı.

"Bak benim korkacak vaktim bile olmadı, hamile olduğumu Kortaç'dan öğrendim ama bak şu an çok mutluyuz ve ben artık korkmuyorum. Geçecek tamam mı? Onun geldiğinden emin olduğunda korkmayacaksın biliyorum."

Gözüm sadece saatteydi. Sanki her dakika bir saate dönüşmüş inat eder gibi beni cehennemimle baş başa bırakıyordu.

"Bitti, bitti!"

Aynı anda ayaklandığımızda tekrar bedenime sarılan kolların eşliğinde banyoya girdim. Kapattığım gözlerimi ters çevirdiğim testi elime aldığımda açamadan öylece beklemeye başladım. Ela'nın ağlayış sesi gözlerimi aralarken gördüğüm sonuçla kocaman bir hıçkırık dökülmüştü dudaklarımdan.

Pozitifti. Olumsuz değildi, gelmişti, orada biri vardı.

Ben hamileydim.

"E-Ela pozitif, Ela olmuş!"

"Taze anne kervanına hoş geldin kardeşim, ahiretliğim. Hoş geldin."

🫶🏻✨🫶🏻

1 hafta sonra...

"Annecim henüz cinsiyetini bilemediğim için spesifik şeyler alamam. Beyaz temasından gideceğiz ama söz odan tam hayal ettiğimiz gibi olacak."

Elim karnımı okşarken bir yandan da cevizlerimi yiyordum. Ahiretliğim sağ olsun evdeki bütün abur cuburları atıp yerine sağlıklı atıştırmalıklar bıraktığından artık tek yiyebildiğim şey bunlardı.

Kapı alacaklı gibi çalarken yavaşça oturduğum yerden doğrulup kapının yanına gittim.

"Kır kır çekinme. Babanın malı ya zaten."

Kilidi çevirdiğim gibi boynuma sarılan kollarla neye uğradığımı şaşırsam da ağlıyor gibi burnunu çeken Kortaç bu durumdan pek şikayetçi değil gibiydi.

"Ben amca olmuyormuşum! Baba yarısı oluyormuşum Asya, neden söylemedin bana?"

Yavaşça geri çekilip soluklanması için bir süre bekledim.

"İyi misin?"

"Hayır amca oluyorum."

Yüzüme yerleşen şapsal gülümseme ile omzuna vurdum.

"Evet amca oluyorsun akıllı, baba yarısı oluyorsun ama hatırlatayım tam bir babasın aynı zamanda."

"Duyuyor mu bizi? Ne diyor şimdi? Senin gibi deli mi yoksa babası gibi zır deli mi?"

Babası...

Omuzlarım düştü.

"Bence babası gibi, çok akıllı."

Bana adeta malmışım gibi bakıp elindeki poşetleri kenara bırakarak gözlerini kıstı.

"Aman hiç de kötülemez kocasını. Kızım senin kocan olacak adam benim abim, yıllardır tanıyorum onu. O DAHA BİLMİYOR DİMİ?"

"Nasıl bilsin Kortaç, üç hafta oldu haber yok. Ulaşabileceğim kimse yok, iyi mi bilmiyorum. O nasıl bilsin?"

Kaşları çatıldı.

"E dün konuştuk biz geliyorum yarın de-" gözlerim yerinden çıkacakmış gibi açılırken hızla ona döndüm.

"Ne demek konuştum, iyi mi? Neden aramadı beni, iyi mi şimdi? Nerede?"

Telefonuma doğru koşmak için arkamı döndüğüm sırada kolumu tutup beni durdurdu.

"Ben sanırım çok büyük bir sürprizin içine sıçtım yengecim. Ay sana da yenge demek çocuğuma nine demek gibi bir şey ama neyse. Sen bilmiyormuş gibi davranmaya devam edemez misin ? Can sağlığım için?"

İçimden dolup taşan mutlulukla kollarımı boynuma doladım.

"Yaşıyor Kortaç, geri geldi bize, bana geldi bebeğimize geldi bizim! Öleceğim şimdi mutluluktan!"

"Yengecim yeğenime dikkat et istersen hoplarken düşmesin. Daha babasına kavuşamadı o."

Kavuşacaktı babasına, sevecekti biliyorum. Babası da sevecekti.

"Benim hastane randevum var bugün ona gideceğim. Ultrason fotoğrafı çekilecek Kortaç! Tam o ara mı gelecek eve acaba? Ama hayır bunun için hamile olduğumu öğrenmesi gerekiyor ve anneme bile söylemedim daha ben. Bilmiyor değil mi?"

Başını iki yana salladı.

"Bilmiyor sen doktora git gelmesi akşamı bulur sanırım. Hem nasıl söyleyeceksin?"

"Karar vermedim, aklım çalışmıyor benim haftalardır kocam gelsin ona bir sarılayım o zaman kendime gelirim ve karar veririm."

***

"Merhaba."

Doktorun odasına girdiğimde heyecandan midem bulanıyordu. Bu ilk doktor randevumda ve ben onun hakkına bir şeyler öğrenecek olmanın mutluluğuyla kafayı yiyordum.

"Şöyle geçip uzanabilirsiniz."

Muayene yatağına yatıp doktorun dediği gibi karnımı açtım. O her filmde söylenilen soğuk jeli karnıma sürdüğünde önümüzde duran ekran aydınlandı.

"Gelişimleri gayet güzel, dört haftalıklar şu an."

Başımı hızla yasladığım yerden kaldırıp şok olmuş şekilde doktora bakmaya başladım. Oysa gayet ciddi bir şekilde ekranı izliyordu.

" Gelişimleri derken?"

Yüzünü ekrandan kaldırıp ellerini kenarda duran peçeteyi sildi ve bana döndü.

"Tebrik ederim Asya hanım, cinsiyetleri henüz belli olmamakla beraber ikiz bebeklere hamilesiniz."

🥹✨🪷🥹

AY NASILSINIZ AŞKLARIM NASIL GİDİYOR HAYAT?

BEĞENDİNİZ Mİ BÖLÜMÜ?

BİZ ARTIK İKİZLERE HAMİLE BİR ANNEYİZ 🥹

OY VE YORUMLARINIZI, KİTABIN GİDİŞATI HAKKINDAKİ FİKİRLERİNİZİ BURAYA BEKLİYORUUUM🩵🩵