Oy ve yorumlarınızı bekliyorum canikomlar 🩵

BUGÜN YAYINLADIĞIM "ÖNCE AŞK SONRA AŞK" KİTABIMA HEPİNİZİ BEKLİYORUM 💝
🪷🪷🪷

"Ben anlamıyorum ki, kablolar var ve nedeni belirsiz. Nasıl bir şey açığa çıkartabiliriz bu saatten sonra?"

Kapının önünde öylece beklerken Oflaz içerideki polis arkadaşıyla konuşuyordu.

"Kardeşim kabloların bir enerji çektiği noktası vardır. Buradan da ne zamandır kameraların aktif olduğunu anlarız. Ama görüntüler ve kamerayı kimin kurduğunu bulmamız için zamana ve yazılım departmanından gelecek bilgilere ihtiyacımız var. Benim size tavsiyem benim buraya yıyacağım polisleri bilmiyormuş gibi davranmanız ve kimin buraya ne için girip çıktığını izlememi sağlamanız."

Evimize misafir gelmezdi, annem ya da babamın beni tanıyan bir arkadaşı ya da benim odamdan çıktığım bir an olmadığı için bu karmaşayı çözmeye çalışmak dünyanın en zor şeyi gibi geliyordu.

Polis olan arkadaşı ve Oflaz yanıma doğru geldiklerinde çöktüğüm yerden kalkıp üzerimi düzelttim.

"Nida'nın bu süre zarfında güvenli bir şekilde kalacak yeri var mı?"

"Benim yanımda kalacak Pars abi."

"Nasıl bir tehlike ile karşılaşacağımızı bilmiyoruz Oflaz, o yüzden Nida'yı yalnız bırakmaman gerekiyor. Okul,iş, gidilecek herhangi bir alan... şu an kaybedecek bir şeyimiz yok lütfen bu şekilde devam etsin abicim." Bana doğru dönüp elini uzattı. " Bu arada ben Pars, bu keratanın tanıştırmaya niyeti yok sanırım."

Oflaz gülerek elini bana ve ardından Pars abiye uzattı.

"Tanıştırayım abi unuttum ben onu. Pars Arkın, benim başım sıkıştığında gidebileceğim tek abim, Nida...." Bakışlarındaki tebessümle elimi tuttu. "Kız arkadaşım."

"Evinin adresini bulmam için beni Laçin ile tehdit ettirmişti Nida bu çocuk. Varsa eğer bu haylaz ile ilgili bilmek istediğin bir şey hemen öterim."

Aklım hala Oflaz'ın dediğinde ve elimin içinde duran elinde olduğundan kafamı topalayamasam da olabildiğince sakin bir şekilde tebessüm ettim.

"Ben merak ettiğim her şeyi ondan duymayı tercih ederim ama yine de teşekkür ederim."

"Ne yani ben seni Nida üzerinden tehdit edemeyecek miyim? Aynısını sen yaparken öç alacağım günü beklemiştim ben."

Kahkaha atarak elini omzuna vurdu.

"Biraz avucunu yalayacak gibisin abi."

Almam gereken şeyleri Pars abinin kontrolünde alarak evden dışarıya doğru çıkarken eli hala elimde duran Oflaz'a döndüm.

"Laçin kim? Ve neden kadına ne dedin?"

Omzunu silkti.

"Pars abinin karısı, ilk evlendiklerinde benden birazcık çekmiş olabilirler. O da bana sürekli gelecekte aynı şeyleri yaşatacağını söylemişti ama yapamayacakmış."

"Neden?"

Poşeti elimden alıp kendi omzuna astı.

"Çünkü benim karım olacak kadın merak ettiği şeyleri önce benden dinlemeyi tercih edermiş."

✨✨✨

Eve geri dönüş yolundaydık. Artık Oflaz'larda kalacağım kesinleştiğinden herhangi diyecek bir şeyim yoktu. Sadece içimde bazı dürtüler vardı ve bu heyecan gibiydi.

Çünkü artık onun hayatıma ilk girdiği andaki yeriyle şimdiki yeri arasında dağlar kadar fark vardı.

Yolları tanımadığımdan etrafı öylece izlerken ev yerine bir alışveriş merkezinin önünde durduk.

"Madem bizde kalacaksın ve Nil denen çatlak seninle tanışmadan kıyafetlerini paylaşmayacak o zaman sana bazı kıyafetler almamız gerekiyor güzelim. Hadi bakalım."

Arabadan inip kapımı açtı ve itiraz edeceğimi bildiğinden konuşmama müsaade etmeyerek yine elimi tutttu. Bunun artık beni susturan bir yöntem olduğunu anlamadıysa bende hiçbir şey bilmiyordum.

"Öncelikle bir başkasının fikrini merak eder misin yoksa sen gezinirken ben kapıda bekleyeyim mi?"

Sorusunun tatlılığıyla dudaklarım iki yana kıvrılırken birbirini tutan ellerimizi görmesini ister gibi havaya kaldırdım.

"Sence?"

Bu cevap onu fazlasıyla mutlu etmiş olacak ki elimi daha da sıkı tutup havada olmasını fırsat bilerek elimin üzerine ufak bir öpücük bıraktı.

"O zaman ilk durağımız neresi?"

Bakışlarım mağazalarda dolanırken uygun fiyatlı olmasına dikkat ederek bir köşedeki mağazaya doğru yöneleceğim sırada tam tersi istikametti fiyat konusunda bonkör bir mağaza doğru yürümeye başladı.

"Senin giydiğin çoğu kıyafet buradandı, gel bakalım."

Evet bu kısaca, kafandan geçenleri çöpe at demekti.

Kadın bölümüne girdiğimiz mağazanın en köşe noktasından başlayarak incelemeye koyulduk. Ben iki tanesinin yeteceğini söylesem de beni asla dinlemeyip renk renk tişört ve gömlekler alan, ayrıca dokunup incelediğim her şeyi mütemadiyen sepete atarak geçirdiğimiz kırk dakikanın ardından artık kenara çekilmiş kendi kendine üçüncü poşetini dolduruşunu izliyordum.

Aldıkları kötü şeyler değildi, aksine zevklerimiz çok benziyordu ve yakışacağını düşündüğünü söyleyip bana gösterdiği çoğu kıyafet benim gözüme takılmayan ama fazlasıyla beğendiğim şeyler oluyordu.

"Artık yeter gibi sence dimi? Hani elindekileri taşımak zor olacak biraz?"

Etrafına birazcık bakınıp gülerek başını salladı.

"Bence de bunları bırakıp kitapçıya gitmemiz lazım daha."

"Neden?"

Telefonunda çektiği fotoğrafı bana gösterdi.

"Bunlar senin kitaplığındaki kitaplar, onları almamız lazım. Sonra da yavaş yavaş odanı aynı bu şekilde düzenleriz. Tabi değiştirmek istediğin bir şey varsa söylersin de ben yatağı çift kişilik alman taraftarıyım."

Anlamadığımı daha doğrusu anlamak istemediğimi belli eder gibi kaşlarımı kaldırdım.

"O niye?"

Ellerini iki yana kaldırdı.

"Tahminimce eve gidince anlarsın."

✨✨✨

Kitapçı, kozmetik mağazası ve bir kaç tane daha yere girip arabanın hem bagajını hem de arka koltuklarını dolduracak kadar eşyayla eve geri dönüyorduk. Ben utançtan, özellikle Safiye teyzenin benim bunları aldırdığını düşünecek olmasının korkusundan yerimde duramazken Oflaz benim aksime gayet sakin duruyor ve bize uyduğunu iddia ettiği şarkıyı arıyordu.

"Tamamdır buldum."

Hoparlör sistemini son sese ayarlayıp arkasına yaslandı.

"Geçiyor gündüz gece bir bir takvimlerden
Tutamam zamanı, kayar teker teker elimden
Alıyorsun insanın aklını başından
Kaybolurum gülüşünde en güzelinden."

Kendide şarkıya eşlik ediyordu ama ben ona bakmamak için verdiğim ekstra çabayı aynadan bakarak kestirmeye çalışıyordum.

"Gelsen bu gece biraz geçince kimseye söylemeden
Bulsan bi' yolunu, ah, içimde külleri sönmeden
Yaklaş yanıma, otur, çekinme, seyrine bırakırsan
Geçiyor bak yıldızlar bir bir, manzara önümüzde."

Sevdiğim bir şarkıydı. Gökhan Türkmen, İkilem, Çağan Şengül.... Müzik zevkimiz fazlasıyla aynıydı.

"Bu şarkı bizim değil de daha çok bendeki seni, benim sana duygularımı anlatıyor."

Arabayla bahçeye girdiğimiz gibi arabanın önüne atlayan kız bana kitlenmiş şekilde arabanın önüne sarıldı.

"Yengem! Sonunda! Abim damat oluyor, sıra da bana geliyor !"

✨✨✨

GELDİ BİZİM KÖYÜN DELİSİ kfkfkf

NASILSINIZ AŞKLARIM, NASIL GİDİYOR HAYAT?

OY VE YORUMLARINIZI, KİTABIN GİDİŞATI HAKKINDAKİ DÜŞÜNCELERİNİZİ BURAYA BEKLİYORUM. 💕

KOCAMAN ÖPÜCÜKLER, YARIN YENİ BÖLÜMDE GÖRÜŞMEK ÜZEREE 🤍✨