44. Bölüm

YENİ KİTABIM "GÖNDERİLİYOR;HANIMELİ" yayındaaa, HEPİNİZİ ORAYA BEKLİYORUM 💝

Aynı zamanda Profilimdeki "Gastronot frambuaz" kitabıma da bekleniyorsunuuuz 🌼

Beni takip etmeyi, oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayııııın 🪻

🤍🤍🤍

İnsanoğlu nankördü. Her şeyin fazlasına da yokluğuna da çok çabuk adapte olabiliyordu. Ne bir şey fazla olduğunda rahatsızlık duyup geri çekiliyor ne de birini kaybettiğinde onun acısını ilk günkü gibi taze yüreğinde tutabiliyordu.

Bugün Ahmet babaya veda ettiğimizin üzerinden tam iki ay geçmişti. Şu zamana kadar hep hala odasında uyuyor gibi davrandığımız Ahmet baba, bizim en büyük güç kaynağımız oluyordu. Kimse için o soğuk mezarda değildi, olmayacaktı.

"Acaba biraz hava mı alsak, midem çok bulanıyor."

Elimdeki sodayı açmaya çalışırken Ekin ayaklanıp yanıma adımlamaya başladı. Bakışlarım hala ondayken parmağımda hissettiğim acıyla inledim.

"Ne oldu?"

Soda şişesini masaya bırakıp kanamaya başlayan parmağıma sertçe bastırdım. Elimi elinin içine alıp telaşla başını iki yana salladı.

"Kanıyor, hastaneye gitmemiz lazım!"

Hızla ona doğru döndüm.

"Oha, saçmalama Ekin. Açacak çizdi sadece."

Tatmin olmamış gibi bakıyorken parmağımı çekti. Gördüğü ufacık kan ona fazlasıyla yetmiş olacak ki hızla salona doğru koştu.

"Ambulans! Ambulans çağırıyorum ben!"

Baba olacağı günden beri aklı yerinde olmayan kocam, tıpkı şu an gördüğümüz gibi normal davranıp sağlıklı kararlar veremiyordu.

"Ekin cinsiyet için gideceğiz zaten hastaneye, o Zaman doktora sorarsın bakalım ne kadar ciddiymiş bu yara."

Beni onaylar gibi başını sallayıp salonun köşesine daha şimdiden hazırladığımız hastane çantasını alarak koluma girdi.

"Hayatım o niye?"

Gözlerimle çantayı işaret ettiğimde omuz silkti.

"Lazım olur belki güzelim. Ne olur ne olmaz."

Gülerek onunla beraber evin çıkışına doğru ilerledim. Kapının önünde duran arabaya bindiğim sırada cebimde duran telefon kendini belli eder gibi titremeye başladı.

Her zaman olduğu gibi kızlar yazmıştı.

ARTIK HEPSI EVLILIK YOLUNDA Grubundan 4 yeni mesaj*

Ahiretliğim: Başak sakın unutma, doktor size değil bize söyleyecek cinsiyeti.

Melisa: Evet cinsiyet partisi yapmamız lazım!

Öykü: AIIIY COK HEYECANLI !

Hümeyra: Sayenizde kızım uyandı, gelin bakın azıcık.

Hümeyra: Yapana kadar o bizim bir tanemiz diyordunuz şimdi yoksunuz be!

Ahiretliğim: Hümeyra daha dün gece yanındaydık ve sen bizi evden kovdun

Öykü: Evet lan, ne diye atar yapıyorsun bize?

Hümeyra: Ben anneyim ben yaparım!

Melisa: Artık bende yaparım! Bende anneyim.

Siz: NE?

Siz: MELISA KİMİNLE?

Siz: HANGI ARA LAN?

Melisa: Biz bir ara Kıray ile yakınlaştık.

Melisa: Ama sanırım fazla yakınlaşmışız.

Öykü: Oha o Kıray, Başak'ın Kıray mı?

Melisa: BAŞKA KIRAY MI VAR?

Siz: Ben o Kıray'ın ağzına etmez miyim? EDERİM.

Siz: Hayırlı olsun Melisa artık hem arkadaşım hem de akrabamsın.

🌾

Yaklaşık yirmi dakikadır hastanede doktorun yanındaki hastanın çıkmasını bekliyorduk.

"İyisin dimi güzelim?"

Gülerek başımı salladığım sırada ellerini karnıma sardı.

"Bana bak evlat, o senin annen olduğu kadar benim karım, sen benim canımsın ama o benim kalbim."

Yanağına ufak bir öpücük kondurdum.

"Gelebilirsiniz."

En nihayetinde hasta içeriden çıkarken biz girdik.

"Hoş geldin Başakcım."

Doktor hanım uzanacağım yeri işaret edip yanındaki sandalyeye oturdu.

"Nasılmış annemiz bugün?"

"Eli kanadı bugün, ambulans çağıracaktım, izin vermedi. Hiç dikkat etmiyor kendine."

Ekin ileri doğru atıldığında doktor hanım Gülerek başını salladı.

"Eline ne oldu?"

"Soda açacağı çizdi."

Elini ağzına kapatıp şok olmuş gözlerle Ekin'e döndü.

"Niye hastaneye getirmediniz Ekin bey?!"

"Ben demiştim ama dimi!"

Ekin korkuyla dönerken doktor hanımla beraber sesli bir kahkaha attık.

"Hiçbir şeyi yok annemizin. Her böyle küçük şeyler için ambulans aranmaz ama. Daha ciddi hastaların olduğunu unutmamalıyız."

Ekin pek umursamadan başını sallayıp bakışlarını ekrana kilitledi.

"Bize cinsiyeti söylemeyin, vereceğim numaraya mesaj atın olur mu? Parti yapacakmışız çünkü."

Doktor kıs kıs gülerken başını salladı.

"Her şey normal, bebeğin keyfi fazlasıyla yerinde."

"Karımın içinde duruyor kerata, bir zahmet mutlu olsun."

Ekin'e uzaktan bir öpücük atıp başımı yasladım.

"Annemiz ile iki dakika bir şey konuşmam gerekiyor Ekin bey, müsaade edebilir misiniz?"

Bakışları değişse de bana döndü.

"O benim karım, benden sakladığı bir şeyi yok ki."

Hafifçe doğrulup onay verir gibi başımı salladım.

"Ekin, tamam hayatım. Geleceğim ben hemen."

Omuzlarını düşürerek odadan çıktı. Doktor hanım makineden çıkan ultrason kağıtlarını bana uzatıp masasına oturdu.

"Ekin bey yakın zamanda herhangi bir yakınını kaybetmiş olabilir mi?"

Yüzümdeki tebessüm anında yok olurken belli belirsiz başımı salladım.

"Üç ay önce, bebeğimizi ilk öğrendiğimiz gün babasını kaybettik."

"Tahmin etmiştim, yoksa bu kadar büyük olmazdı tepkileri."

Yanımda duran peçeteyle karnımı silerken anlamadığımı belli eder gibi durdum.

"Nasıl yani?"

"Bizim için çok basit olan herhangi bir şey onun için çok tehlikeli geliyor Başak hanım. Daha önceki muayenelerde de konuşmuştuk, hamilelikte en normal şeydir istifra fakat Ekin bey siz her istifra ettiğinizde beni can çekişiyormuşsunuz gibi arıyor. Çok korkuyor ve bu normal değil."

Oturduğum yerden doğruldum. Biliyordum. Tepkileri çok büyüktü. Şu üç aydır bir şey olur diye bana bir yemek yaptırmamıştı. Üst kata onsuz çıkmama çok kızıyordu ve beni bir saniye olsun yalnız bırakmıyordu.

"Peki ben nasıl bir çözüm yolu bulabilirim bunun için?"

"Biraz ondan uzaklaş ve bi şekilde de güvenli bir ortamda olabileceğine inandır onu."

Başımı anladığımı belli eder gibi sallayıp kapıya doğru ilerledim.

"Tavsiyenize uyacağım, teşekkür ederim."

🌾

"Hayır söylemicem Başak, istediğin kadar tehdit et."

Melisa omzunu silkerken alayla yanına oturdum.

"Biricik yeğenimi babaannesine mi ispikliyeyim illa?"

Ellerini beline koydu.

"HOP hop, daha Kıray bilmiyor. Belki de istemez. Hemen havaya girmek istemiyorum."

Elini alnına vurdu.

"Daha sevgili bile olmadığın adamla nasıl böyle bir bok yiyecek kadar içtim bir bilsem."

Yavaşça koltukta ona doğru kayıp kollarımı omzuna sardım.

"Kıray'dan önce sen kendine sor bir tanem, anne olmak ister misin?"

Bakışlari karnına düşerken bana döndü.

"Tabi ki istiyorum, Kıray sorumluluğunu kabul etmezse ben yine de ona kıyamam ki. Annesi de babası da ben olurum."

Karnımdaki miniğim beni her zamanki gibi duygusallaştırırken elimi karnına götürdüm.

"Bence o çok şanslı, senin gibi temiz kalpli bir annesi var."

Hızla bana dönerken kollarını bedenime sarıp hıçkırarak ağlamaya başladı.

"Ben asla kendi annem gibi olmayacağım."

"Melisa!"

İçeri bir anda Kıray girerken kollarını benden ayıran Melisa hızla doğruldu.

"E-efendim."

Adamları yanımızı bulurken kollarını Melisa'nın bedenine doladı.

"Dün aradın ağlıyordun, bugün arıyorum açmıyorsun. Aklım gitti be güzelim. Delirdim burada."

Ekin yanıma geldiği sırada titrek bir nefes aldım.

Hayatındaki en büyük dileğinin baba olmak olduğu bir adam nasıl kendi bebeğini kabul etmezdi ki?

"Be-ben, benim sana çok önemli bir şey söylemem lazım."

İç çeke çeke konuşmaya çalışırken yanında duran çantasından ultrason kağıdını çıkardı.

"Bi bebeğimiz varmış."

Kıray öylece kilitlenmiş duruyordu.

Allah'ım çok tatlılar!

"Bebek mi?"

Fısıldar gibi konuştu. Melisa bunu tam tahmin ettiğim gibi yanlış anlarken bir kaç adım geriledi.

"Eğer istemezsen, ona ben bak-"

"Ben baba mı oluyorum?"

Kıray kocaman bir gülümseme ve dolu gözleriyle başını kaldırdığında Melisa neye ugradığını şaşırmış gibi durdu.

"E-eğer istersen."

Elindeki kağıdı bırakmadan tekrardan kollarını Melisa'nın bedenine dolarken dolu gözlerle kocama sarıldım.

"Ben bebeğimiz için böyle bir tepki veremediğim için özür dilerim."

Dediği şeyle hızla başımı kaldırıp iki yana salladım.

"Saçmalama Ekin. Biz o gün canımızdan bir parça kaybettik, sen benim elimi tutup sarıldın ya orada en büyük ve en güzel tepki oydu benim için."

Dolu gözlerini silip dudağına ufak bir öpücük kondurdum.

"Hem belki beni kızlarla bir tatile gönderirsen, ikinci bebek için seninle güzel güzel konuşabiliriz."

Burnumu öpüp derin bir iç çekti.

"Bende gelirsem neden olmasın?"

"Kız kıza kocacım sen kız mısın?"

Başını munzur bir ifadeyle iki yana sallarken arkamızdan gelen çığlık ile döndük.

"Biz evleniyoruz!"

🌾

Şaşırdık mı? Aslaaaa. Başak onları shipledi bir kere fjdjdj

Uzuuuuun bir zaman sonra yeni bölüm 💕

Nasıldı bölüm, beğendiniz mi?

Oy ve yorumlarınızı, kitabın gidişatı hakkındaki düşüncelerinizi buraya bekliyorum.

Kocaman öpücükler, bir sonraki bölümde görüşmek üzere. Hoşça kalııııın 💕🌾