Oy ve yorumlarınızı bekliyoruuum 🫶🏻💫

🖱️🖱️🖱️

"Kızım ne demek aile görüşmesi, manyak mı bu adam? Siz sevgili bile değilsiniz daha."

Yüzümdeki maskeyi iyice yayıp başımı salladım.

"Bende anlamıyorum Rümeysa, ben kimseyle görüşmeyi düşünmüyordum. Hem ya derse bana bende sizinkilerle buluşmak istiyorum diye? Ben ne yapacağım sonra? Benimkiler yok çöpsüz üzümüm mü diyeceğim?"

Rümeysa bakışlarını odada gezdirirken ekranda Doğan'ın mesajları arka arkaya gözükmeye başladı.

"Doğan yazıyor, sonra konuşuruz."

Çağrıyı sonlandırıp mesajlar kısmına girdim.

Doğan: Foodlab'a gideriz diye düşünüyorum güzelim

Doğan: Uyar mı sana?

Doğan: Küçük bir yer beğenirsin bence. Zaten aklıma gördüğüm gibi seni getiren bir elbiseyi kargoya verdim bir iki saate gelir.

Doğan: Buram buram aşk kokan her zerrenden öpüyorum.

Siz: Doğan sence fazla hızlı gitmiyor muyuz?

Doğan: Aklında soru işareti mi var?

Siz: Senin yok mu?

Doğan: Olsa seni annemle tanıştırmak için günlerdir kan kaşınmazdım.

Siz: Biz daha sevgili bile değiliz Doğan farkında mısın?

Siz: Evet tamam senden hoşlanıyor olabilirim.

Siz: Ama bu aile içine sızacak kadar büyük bir gerekçe değil.

Doğan: Düşüncelerimiz bir değilmiş bu konuda

Doğan: Peki güzelim, sen bilirsin.

Doğan: Dediğin gibi olsun.

Yattığım yerden doğruldum. İçimde bir sıkıntı vardı. Tamam onu terslemek bende istemiyordum ama böyle bir düşünceyi kendi başına karar veremezdi.

Dişlerimi fırçalayıp pijamalarımı giydim.

Örtümü almak için salona geçtiğim sırada kapıdan gelen tıkırtılar ile istemsizce durdum. Delikten hiçbir şey gözükmüyordu. Kapının üst kısmındaki kilidi kapatmak için yelteneceğim sırada ağzıma kapanan kocaman bir el kollarımı kilitlemişti.

Çığlıklarım duyulmuyor kurtulmak için çırpınışlarım etkisiz kalıyordu. Bir kaç saniye sonra zihnim kapanırken gözlerime simsiyah bir perde inmişti.

🖱🖱🖱

İğrenç bir baş ağrısı gözlerimi aralarken alışkın olduğum odamın aksine beni bembeyaz eşyalarla çevrelemiş bir oda karşıladı.

Hızla yattığım yerden doğruldum. Burasının neresi olduğu hakkında hiçbir fikrim yoktu.

"Kimse var mı!"

Etraftan asla ses gelmezken aklıma Yıldırım misali düşen görüntüler ile ellerim istemsizce dudaklarıma dokundu.

Biri beni kaçırmıştı!

Odadaki kapının yanına koşar adımlarla ulaştım. Kulbu çevirdiğimde kilitli olmayan kapı içeriye doğru açılırken hızla dışarı çıktım. Karşıma kocaman bir merdiven çıkarken zemin katta değil bilmem kaç katlı bir evin içinde olduğumu anladım.

Korkudan kafayı yemek üzereydim. Doğan neredeydi?

Aşağıya inip bir çıkış kapısı aramaya başladım. Bir bahçe kapısı vardı. Adımlarım ucu bucağı olmayan bahçeyi bulurken yaşlarım daha da artmaya başlamıştı.

"Kimsin sen! Ne istiyorsun benden!"

Bir anda önüme hizmetli kıyafeti giyen bir düzine kadın dizildi.

"Aslım hanım lütfen kendinize zarar vermeyin, beyim yarın sabah gelecek. İçeride kahvaltı hazırladım, lütfen oraya geçelim."

"Ben sizin beyinizi tanımıyorum! Aslım değil benim adım! Siz kimsiniz!?"

İkisi yanıma yaklaşırken korkuyla geri çekildim. Korkudan titreyen dizlerim beni yere yapıştırdığından kollarıma girip beni kaldırmışlardı.

"Bırakın beni! İmdat!"

Ne kadar çeksem de asla kollarımı bırakmayıp beni tekrardan içeriye götürdüler.

"Evet beyim uyandı, ama bağırıp duruyor."

Koltuğa oturtulduğum gibi karşıma kulağında beyaz bir kulaklığı olan kocaman bir adam oturdu.

"Hanımefendi güvendesiniz, lütfen bağırmayın. Eğer biraz daha evinizde bulunsaydınız gerçekten kaçırılacaktınız."

"Beni kaçıran sizsiniz zaten!"

"Güvende değildiniz!"

"Sana ne lan benim güvende olup olmadığımdan! Sana ne!"

Oturduğu yerden kalkıp kulaklığına dokundu.

"Sistem 2 konuşuyor, D'ye haber versinler Aslım hanım durmuyor."

Duyduğum şeyle başım hızla ondan taraf döndü. Ben yanlış duymamıştım! D demişti!

"Beni buraya Doğan mı getirdi?"

Güvenlik öylece bakıp merdivenlerden aşağıya indi.

İçimdeki korku bir anda yok olurken dizlerimi kendime çektim.

Neden tehlikede olduğumu ve neden Doğan'ın beni kaçırır gibi buraya getirdiğini bilmiyordum. Ve bu hala korkmama sebep oluyordu.

Az önce önümde dizilen kadınlardan bir kaçı mutfaktan çıkarken ellerindeki tabakları önüme bıraktılar.

"Başka bir şey ister misiniz Aslım hanım?"

Hızla başımı sallayıp yanım işaret ettim.

"Size bir kaç şey sormak istiyorum, lütfen yanıma oturur musunuz?"

Yavaşça işaret ettiğim kısma oturdu.

"Sizi dinliyorum Aslım hanım."

"Öncelikle adım Hira, Aslım değil."

Hızla başını iki yana salladı.

"Beyimin ilk emri size asla Hira diye hitap etmememiz Aslım hanım."

Kaşlarım çatıldı. Doğan bana hep Hira derdi.

Bakışlarım istemsizce etrafı dolaştı. Doğan'ın böyle bir evi alacak durumu olması az önce sakinleyen düşüncelerimi iyice korkutuyordu.

"Beyim dediğiniz kişi Doğan mı?"

Omzunu silkti.

"İsmini bilmiyoruz, yüzünü daha önce hiç görmedik."

Titrek bir nefes alıp arkama yaslandım. Hiçbir sorum cevap bulmuyor gibi daha da artıyordu.

Ben neredeydim?

"İsterseniz yatın Aslım hanım, yorgun düştünüz zaten."

Beynim uyumuş gibi ayaklanıp dediği yere doğru ilermeye başladım.

Uyandığım odaya gelmiştik. Yatağa oturduğumda kapıyı açık bırakarak giden kadınla başım çerçevenin olduğu kısma döndü.

Yanımda hiçbir şey yoktu. Telefonumu cüzdanım... Beni en çok korkutan da beni buraya getiren Doğan'ın getirme sebebi olan tehlikeydi.

Başımı yatağın başlığına yaslayıp gözlerimi kapattım. Elimden gelen hiçbir şey yoktu.

Kocaman bir labirentte çıkışı arıyor ama asla bulamıyor gibi hissediyordum.

Ağlamanın da verdiği o garip hissiyat ile mayışırken, uyku kendini gözlerime kilitlemiş öylece bırakıp gitmişti.

🖱🖱🖱

Bir kaç tıkırtıyla uykum bölünürken saçlarımda hissettiğim el ile dondum.

Doğan mı gelmişti?

Ona doğru dönmek için hareketlenecekken duyduğum yabancı ses beni adeta olduğum yere mıhlarken dedikleri kalbimi durdurmaya yetmiş, hatta artmıştı.

"Bitti kızım, bensiz, babansız geçirdigin o zamanlar bitti. Kurtardım seni bir tanem, Doğan denen o şerefsizin elinden kurtardım."

🖱🖱🖱

Neler oluyor böyle aboofjfjfj

Nasıldı bölüm, beğendiniz mi?

Oy ve yorumlarınızı, kitabın gidişatı hakkındaki düşüncelerinizi buraya bekliyorum.

Kocaman öpücükler, bir sonraki bölümde görüşmek üzere. Hoşça kalııııın 🌼🖱