Yeni yayınlamaya başladığım "Gönderiliyor;Hanımeli" kitabıma hepinizi bekliyoruuum 🪷💫

Oy ve yorumlar sizde 🫶🏻

🖱️🖱️🖱️

Hepimiz tek kelime etmeden öylece duruyorduk. Doğan'ın arkasından belime sarılan eli fazlasıyla gerilmiş, sırtı taş kesilmişti.

"Sen ne saçmalıyorsun?"

Dağhan seri adımlarla yanımıza adımlayıp benim bitişik olduğum bedene sıkıca sarılırken ben hala aklımda oturtamadığım denklemi düşünüyordum.

İlk günden beri çok fazla benzediklerinin farkında olsam da abi kardeş olma durumu aklımın ucundan dahi geçmemişti.

"Dağhan Ali Kılınç."

Dolu gözleriyle başını sallayıp Doğan'ın tepkisizliğiyle devam etti.

"On sekiz kasım gecenin bir köründe dünyaya gelen, Kılınç ailesinin ikinci ve son oğlu. Henüz sekiz yaşındayken babasıyla bindiği arabada yapılan suikastle öldü zannedilen o çocuk."

Uzun bir süreyi teşkil etmese de onu ilk defa böyle görüyordum. Hep yanımda mimik oynamayan suratı şimdi acıyla çatılmış kaşları, dolu gözleriyle 'ben buradayım' der gibi bakıyordu.

"O araba kazasında, babamla beraber. Ölmedim ben abi. Mavi şapkalı kurşun askerin ölmedi."

Doğan omuzlarından tutup Dağhan'ı hızla kendinden uzaklaştırarak yüzüne baktı.

"İmkansız. Canlı canlı yandınız siz. Gözlerimin önünde patladı araba!"

Başını iki yana salladı. Sessizce onları izlemekten başka yapabileceğim hiçbir şey yoktu. Dağhan ceketinin cebinden çıkardığı boyayla kaplı eksi kurşun asker figürünü Doğan'a uzatmış, benim yaslı olduğum bedenin olduğu yerde tökezlemesine sebep olmuştu.

Kazağının altında boynunda duran kolyeyi de Doğan'ın göreceği şekilde çıkarttı.

"Babam beni arabadan çıkardı, ama o sıkışmıştı. Ben patlama olduğunda arazinin diğer ucundaydım."

Belimdeki elini çekip kendi etrafında elleri başının iki yanına sarılı şekilde döndü. Bakışları Dağhan'da değil, bendeydi.

"Bunca sene, doğruysa eğer. Neden gelmedin? Neden yaşıyorum demedin?!"

"Çok aradım seni abi, adın her geçtiğinde bütün planlarımı kenara atıp yanına gelmek çok istedim. Ama."

Derin bir nefes aldı.

"Ama ben babama o gün söz verdim abi. O arabada bana son kez baktığında söz verdim. Onun kanının olduğu elleri kesmeden bana rahat yüzü olmayacaktı."

Tekrardan arkasına döndü.

"Yavuz Üst-"

"Değil."

Başım hızla yerden kalkarken istemsizce ona doğru bir adım attım.

"N-nasıl yani?"

"Babama bunu yapan Yavuz Üstündağ değil, olsaydı çoktan gözümü kırpmadan öldürmüştüm. Bunu yapan kardeşi, Emrah Üstündağ."

Bakışlarını bana çevirdi.

"O yüzden içeride sürekli yaptıklarının arkasında durmasını ya da susmasını söyledi."

Hızla Doğan'a döndüm. Haklıydı. Yönetim kurulu konusunda kıyamet koparırken tek bir söze susmuştu.

"Yavuz Üstündağ sadece bir perde, adını kullanıyorlar. Yapan o değ-"

"Kızım?"

Babamın sesi kapının dışından buraya kadar sızarken Doğan'ın eli hızla yanımda duran elimi bulmuş ve sıkıca tutmuştu.

"Kızım gitmemiz gerekiyor, iyi misin?"

Dağhan onaylamam gerektiği söyleyen işaretler yaptığından bağırdım.

"İyiyim."

"Her şeyi anlatacağım, o zaman sende bana inanacaksın abi. Ama şimdi çaktırmadan buradan çıkmamız lazım."

Başını hızla iki yana salladı.

"Bu defa Hira'yı orada bırakamam."

Küçük parmağını hala dolu gözleriyle Doğan'a uzattı.

"Kurşun asker sözü, ona zarar gelmesine asla müsaade etmeyeceğim."

Doğan bir cevap arar gibi bana döndüğünde onaylar gibi başımı salladım. Elleri yanaklarımın iki yanını bulurken alnıma uzun, kalbimi kalbinde bırakarak uzun bir öpücük kondurdu.

"En yakın zamanda gelip seni alacağım, tamam mı? Sadece iyi ol."

Gözlerimi kırpıştırdım.

"Benim iyi olmamı istiyorsan sen kendine dikkat et yeter."

Kolları sırtımı sararken derin bir iç çekti.

"Yanında değilken iyi olmamı bekleme benden, insan canı olmadan nasıl yaşar ki?"

Kapı tekrardan açılmaya çalışırken yavaşça geriledi. Arkasına döndüğünde öylece bekleyen Dağhan'ı yakasından tuttuğu gibi kendine çekerken sertçe kolları sırtına doladı.

Başını tavana kaldırıp derin derin nefesler alıyordu ağlamamak için ve bu benim olduğum yere çöküp bütün gün ağlamak istememe, saçlarını severek her şeyin geçtiğini söylemek istememe sebep oluyordu.

Bakışlarım yüzünde gezinirken ayrıldıklarında Dağhan'ın işaretiyle dışarı çıkmak zorunda kaldım. Babam duvara yaslanmış şekilde beni beklerken kapıyı açtığım gibi yanıma adımladı.

"Kızım, iyi misin?"

Cevap vermeden koridora doğru adımladığım sırada duymayacağına emin olarak fısıldadım.

"Yanımda değilken iyi olmamı beklemeyin benden, insan canı olmadan nasıl yaşar ki?"

🖱🖱🖱

Bakışlarım tavanda geziniyordu. İçimde tarif edemeyeceğim bir sıkıntı vardı ve bunun nedeni fazlasıyla belliydi. İkisinden de saatlerdir hiçbir haber yoktu.

Babam yemeğe kalamayacağını söyleyerek beni özgür kılarken tepsiyle masama bırakılan yemeği alıp balkona çıktım.

Havada hafif bir esinti vardı.

Çorbamdan bir kaç kaşık alıp arkama yaslandığımda telefonuma bildirim gelmiş ve ben hızla olduğum yerden doğrulmuştum.

"Lütfen, lütfen sen ol."

Odaya geri girdiğim gibi yatağın üzerinde duran telefonumu aldım. Numara bilinmeyen olsa da ben kim olduğunu biliyordum.

0536**: Odadan çıkmasaydın iyiydi, en azından dokunamasam da görüyordum.

Bakışlarım hızla etrafı ararken bir mesaj daha geldi.

0536**: Gözlerin beni arasa da, maalesef ekrandan görüyorum güzelim, orada değilim.

Siz: Ne ekranı?

0536**: Berfin'in getirdiği o ekran, sana hediye ettiğimin bir başka versiyonu.

Siz: O yüzden bana burada değil odada giyinin dedi!

Siz: Sen günlerdir beni mi dikizledin?

0536**: Yaptığım hatalar beni senden edince aklıma başka bir çare gelmedi.

0536**: Zaten senden haber alamadığım için deliriyordum.

0536**: Benimde aklıma bir tek bu geldi.

Siz: Ses geçiriyor mu bu?

0536**: Hayır geçirmiyor.

Derin bir nefes alıp arkama yaslandım.

"Bu ne, özel hayata saygı sıfır, belki ben gece konuşup kendi kendime dertleşiyorum. Ayıp yani. Seviyoruz dedik diye başımıza çıktı iyice."

Telefonu tekrardan yatağa bırakacağım sırada mesaj geldi.

0536**: Ekran olmasa da telefonun sesi geçiriyor be güzelim...

0536**: Ayrıca hazırlan, yarın güneş doğmadan kaçırıyorum seni.

🖱🖱🖱

Ay bunlar eski hallerine mi dönüyor ne?

Nasıldı bölüm, beğendiniz mi?

Oy ve yorumlarınızı, kitabın gidişatı hakkındaki düşüncelerinizi buraya bekliyorum.

Kocaman öpücükler, bir sonraki bölümde görüşmek üzere. Hoşça kalııııın 💕🖱