"Sen bunu biliyormuydun gerçekten ? "
Diye sordum. Ağlamak istemiyordum ama gözyaşlarım durmuyordu. Ben babam olacak bu adama fazlasıyla alışmışken bu biraz ağır olmuştu.
"Biliyorrdum tabikide " konuşurken sarhoş olduğu için kelimeleri tam toplayamasa da dediklerini anlayabiliyordum. Biraz güldü sonra kafasını dizlerimin üzerinden kaldırıp sağ elimi tuttu avuç içimi açıp ay şeklindeki doğum lekemin üzerinde yavaşça gezdirdi parmağını. Yüzüne baktığımda gözünden bir damla yaş düşmüştü. "Nasıl tanıdım seni biliyormusun ? "Dedi ve gözlerime bakarak devam etti " 2 sene önce elimi tuttuğunda bu doğum lekesinden anladım " dedi ben ise daha çok ağlamaya başlamıştım.
"Peki neden hiç yanıma gelmedin ? "Diye sordum. Bunu yüreğim kaldırmıyordu diğer çocuklarıyla mutlu mesut yaşarken hatta bir de üvey evlat edinmişlerken bir ben mi fazlalık gelmiştim.
"Öyle olması gerekiyordu " dedi ve tekrar küçük bir çocuk gibi dizlerime yattı.
O zaman istenmemişken şimdi neden benimle yaşamak istiyorlardı? Hiç bir sebep bulamazken sadece aklımdan geçen şey buradan gitmekti.
Buradan gitmem herkes için iyi olacaktı .
