Hayattan, gözlerinden bahsetmem gerek sevgilim.

Gözlerinde ki ışığı görmemek mümkün değil.

Ruhuna dokunan insanlardan bahsetmem gerek.

Bedeninde ki sıcaklığı tatmamaları mümkün değil.

Hayat dersen sevgilim, bizim için susması gerek!

Ne yaş, ne dil, ne ırk tanır bu hayat.

Öyle ki, onlar değil mi bizi, ikimizi imkansız kılan.

Bizde ki bu gücü görmeden, bizi imtihana sürüklüyor.

Bizim bile cesaret edemediğimiz şeye o yelteniyor.

İçimizde ki kıvılcımı, söndürmeye cürret ediyor.

Eyy karanlık gökte ki parlak yıldızlı ay.

Sen şahidimiz ol ki, nikahımız gökyüzünde kıyılsın.

Ayşe Öztürk