Gece , her zaman olduğu gibi karanlıkla sarhoştu. Ay , gökyüzünde silik bir iz bırakmıştı , yıldızlar ise sanki birer hüzün bulutu gibi kaybolmuştu. Karaca , gölgelerin içinde bir hayalet gibi ilerlerken , karanlık ona sahip olmuş gibiydi.. Tüm kasaba , adını bile duymadan , korku ve efsanelerle çevrilmişti ; ama karaca korkunun ta kendisiydi. Onun adı , geceyi andıran bir gizemle yankılanıyordu. " İçindeki karanlık seni korkutmasın ; çünkü en büyük gücün , ona hükümettiğin anda doğar. "