Kardelen'in Anlatımıyla,

Bugün hastaneden çıkacaktık. Doktorlar her türlü testi yapmışlardı. Ama sonuç bir hiçti.

Söylediklerine göre kafamı sert çarpmam sonucunda hem hafızam hem de görme yetimi geçici bir süreliğine kaybetmiştim. Bu süreç bir günde olabilir, bir ay veya sonsuza kadar da.

Bu süreçte Barkın olduğunu öğrendiğim adam ve Ömer Ali adında ki o çocuk yanımdan hiç ayrılmamıştı. Boynumdaki boyunluk çıkmış, kafamdaki dikişler alınmıştı. Bir haftadır hastanede küçücük odada kalıyordum. Barkın oğlunu ne kadar eve göndermek istese de Ömer Ali gitmek istemediği için çoğu zaman burada benim yanımda kalıyordu.

Bu süreçte ikisini birazda olsun tanımaya çalıştım.
Sonuçta hiçbir şey hatırlamayan bir insana, evli olduğunu söyleyen biri var ve sen ne yapacağını bilmiyorsun üstelik yalan söyleyip söylemediğini bile anlayamayacak durumdasın. Bu yüzden bu süre zarfında onu iyice tanımak istedim. Hakkında pek fazla bir şey bildiğimi söyleyemem. Genelde kendi hakkında konuşmak değil de benim iyi olup olmadığımı kontrol edip durdu.

Barkın Yıldıray nerdeyse 7 yıldır evli olduğum adam. Ömer Ali evliliğimizden olan çocuğumuz. Barkın'ın inşaat sektöründe birçok şirketleri varmış. Ben 24 yaşındaymışım bir işte çalışmıyormuşum nedenini sorduğumda ise liseden sonra okumak istemediğimi bu yüzden direkt evlendiğimiz söylemişti. Onunla ben çocukluk arkadaşıymışız. Ailem ilk başta karşı çıkmış ancak bir şekilde evlenmişiz.

Ancak hala aklımda çok fazla soru vardı.

Düşüncelerimden kapımın tıklatılmasıyla ayrıldım. “ Gel!”

Ömer Ali koşarak “ Anne ben geldim” dedi onu göremiyor olabilirim ancak sesinden mutlu olduğunu anlayabiliyordum.

Gülümsedim “ Hoş geldin Ömer” dedim

Huysuzca “ Hani Ali diyecektin söz vermiştin!” dedi.

Gülmemeye çalışarak “ Tamam Ali diyeceğim oldu mu Ali?” dedim

Ömer Ali “ Oldu!” diyerek sevecenlikle bağırdı.

Tam o anda Barkının sesini duydum “ Oğlum, bağırmasana anneni rahatsız etme” dedi

Ömer Ali bir cevap vermemişti.

“ Sorun değil Barkın rahatsız olmadım” dedim

Yanıma geldiğini ayak seslerinden anlamıştım ayrıca gelirken konuşmaya da başlamıştı “ olsun sevgilim yinede hızlıca iyileşmen için en ufak bir rahatsız olmanı kaldıramam.” dedi şevkatle.

Derin bir nefes vererek yerimden rahatsızlar kıpırdandım evli olduğuma hala inanamıyordum. Gerçi adımın Kardelen olduğuna da inanmamıştım başta.

Omzuma dokunan elle kendime gelerek, gülümsedim.

Barkın “ Hadi sevgilim eve gidelim artık orası hem sana hem de bize iyi gelecek.” dedi

Emin değildim sonuçta onu tam olarak tanımıyordum. Ancak polisler bile ifade almak için geldiklerinde kocam olduğunu söylemişlerdi.

Bir insan en azından kocasına güvenmeliydi.

Onu başımla onayladım. “ Tamam, gidelim” dedim gülümsemeye çalışarak.

Gülümsediğini hissettim sesinden de mutlu olduğu belliydi zaten “ Tamam, o halde ben eşyalar arabaya koyacağım sonrada seni alırım tamam mı? Ömer annenin yanından ayrılma bir şeye ihtiyacı olabilir” dedi

Onu onayladım “ tamam bir yere ayrılmayacağım. Ali de benimle olacak” dedim

Barkın’ın bana doğru eğildiğini hissetim. Vücudum anında gerilirken kalbim hızla atmaya başlamıştı.

Anlımdan öperek “ o zaman hemen geliyorum sevgilim” diyerek odadan çıktı.

Ömer Ali’nin fazla sesiz kaldığını fark ettim genelde bu bir haftada resmen susmamıştı. Ama şimdi ağzını bıçak açmıyordu.

“ Ali?” dedim ses gelmeyince tekrar ettim “ Ali iyi misin” dedim endişeyle.

Bir burun çekme sesi geldiğinde Ömer Ali’nin ağladığını anladım. Yerimden kalkarak ona doğru gitmeye çalıştım. Ancak göremediğim için sadece seslerden bulmaya çalışıyordum.

Ses daha yakından geldiğinde, doğru yolda olduğumu anladım “ Neyin var Ali? Anlat bana” dedim sakince.

Ömer Ali “ beni hatırlamıyorsun! Hiç hatırlamayacaksın! Hiçbir zaman sevgiyle baktığın gibi bakmayacaksın! Bana Ali’m de demeyeceksin!” diyerek koşarak odadan çıktı.

O an neyime güvendim bilmiyorum ama hızla odadan çıkarak peşinden gitmeye çalıştım ancak daha bir kaç adımda sert bir şeye tosladım.

Kafamı kaldırdım sanki baksam çarptığım şeyi görecektim.

Çarptığım şey bir adammış “ Hanımefendi iyi misiniz?” dedi telaş ve şaşkınlık dolu sesiyle.

Tam cevap verecekken, adamın ne zaman tutuğunu bilmediğim kolumu biri anında sertçe çekerek kurtardı. “ sevgilim sana odada beklemeni söylemiştim bir şey olabilirdi” dedi sert sesiyle.

Kaşlarım çatıldı ve sağ tarafa çevirdim kafamı. İlk defa bu kadar sert konuşmuştu. Sanırım onu gerçektende endişelendirmiştim.

Barkın sakinleşmek adına derin bir nefes aldı “ iyi misin? Ömer Ali nerde yanında olmalıydı.” dedi.

“ bilmiyorum, aniden odadan çıktı. Barkın onu bulmalıyız başına bir şey gelebilir” dedim telaşla.

Barkın beni aniden kucağına aldığında “ Eminin iyidir onu getireceğim oğlumuz çok akılı bir çocuk sevgilim. Önce seni arabaya bırakalım sonra oğlumuz getireceğim” diyerek saçlarımdan öptü.

Telaşlıydım daha küçük bir çocuk sonuçta başına bir şey gelmesinden korkuyordum. Ancak Barkın onu tanıyordu ve şu an sadece ayak bağı olurdum.

Onu başımla onaylayıp çarptığım adama döndüm başından beri sessizdi. Ancak bakışlarının üstümde hissediyordum. “ Kusura bakmayın lütfen sizi göremedim.” dedim mahcupça o ise “ Önemli değil yardıma ihtiyacınız varsa” sertçe yutkunarak devam etti “ oğlunuzu bulmakta yardım edebilirim” dedi sanki kelimeler zor çıkıyordu dudaklarından.

Barkın hızla beni diğer tarafa çevirdiğinde düşmemek için kollarımı boynuna sardım.

Barkın “ hiç gerek yok oğlumuzu biz bulabiliriz! Eşim adına bende özür dilerim sizi fark edemedi” dedi sert bir üslupla kelimeleri bastırarak.

Adam bir şey söylemedi ancak Barkın yürümeye başladı. Beni arabaya doğru götürürken” o iyidir değil mi?” diye sordum

Sanki az önce sinirlenen o değilmiş gibi sakin bir şekilde “ eminim hastanenin arka bahçesindedir. Hemen alıp geleceğim sevgilim ama sende bu sefer sözümü dinleyerek arabada bekleyeceksin. Anlaştık mı?” dedi

Gülümsedim “ tamam ama ona kızma” dedim

Barkın beni arabanın koltuğuna bırakırken “ merak etme sevgilim sadece uyaracağım ki bir daha seni yalnız bırakmasın” dedi

O çok iyi bir babaydı. Aynı zaman da iyi bir eş. Bu bir hafta içinde bunu fark etmiştim. Ailesi için elinden gelen her şeyi yapıyordu.

Gülümsedim ve başımı salladım.

Beni bırakıp gitmesi üzerinden dakikalar geçmişti ki sonunda gelmişlerdi.

Ömer Ali hızla kapıyı açtı ve yanıma bindi.

Suçlu bir çocuk gibi “ özür dilerim anne bir daha seni üzmeyeceğim” dedi ağlarken.

Barkın " Ve?” dedi ön koltuğa çoktan oturmuş arabayı çalıştırırken.

Ömer Ali “ Ve seni yalnız bırakmayacağım” dedi

Sol elimi uzatarak onu bulmaya çalıştım. “ Hadi gel” dedim sarılmak istediğimi belli ederek.

O da sanki bu anı bekliyormuş gibi hızla sarıldı.

Ani sarılmasıyla vücudumdaki kemikler acımıştı. Ancak belli etmedim. Normalde iyileşmiş sayılırdım ancak yinede vücudum düşmemin etkisiyle hala acıyordu.

Barkın “yavaş!” dedi sertçe.

Barkının tarafına bakarak “ sorun yok” dedim ve sıkıca Ömer Ali’ye sarıldım.

Barkın “ kıskanıyorum ama sevgilim kesinlikle bende istiyorum” dedi

yanaklarımın yandığını hissettiğimde yüzümü Ömer Ali’nin saçlarına gömdüm. Bunu yapmamla Barkının kahkahası arabayı doldurdu ve bende daha çok utandım.

Aradan 15 dakika geçmişti ki Ömer Ali hala bana sarılırken çoktan uykuya dalmıştı. Bende pek farklı sayılmazdım. Uyudu uyuyacak durumdaydım.

Barkın arabayı durdurduğunda, hızla indi ve benim tarafıma geldi kapıyı açtı.

“ sevgilim uyu hadi ben seni taşırım odamıza kadar” dedi

Ona başımı sallayarak reddettim “ gerek yok ben yürürüm sen Ali’yi al yeter” dedi sessizce Ömer Ali’nin uyanmasından korkarak. Barkın “ tamam oğlumuzu odasına götürüp, geliyorum sonrasında seni ben götüreceğim bekle tamam mı?” dedi

Başımı salladım.

Oda dikkatli şekilde Ömer Ali’yi aldı ve eve doğru gitmeye başladı.

Yazar Anlatımıyla,

Barkın oğlunu dikkat bir şekilde odasındaki yatağına yatırdı, üstünü örtü. Gece lambasının ışığının kapalı olduğunu görünce açtı, kapısını kapatarak, odadan çıktı.

Hızla merdivenleri inerek sevdiği kadının yanına geldi ancak Kardelen çoktan kendini uykunun Kollarına bırakmıştı.

Arabanın koltuğuna yasladığı kafasını rahatsız olduğu çok belliydi. Ancak Barkın’ın dikkatini çeken şey ise yüzüne dökülmüş olan saçlar güzelliğini saklayamamıştı.

O çok güzeldi ve sadece onundu. Çok şanslı bir adam olduğunun farkındaydı. Ve bu şansını berbat etmeyecekti.

Sakince uyanmamasına dikkat ederek kucağına aldığında, eve doğru yürümeye başladı. Evin etrafında bulunan korumalardan birine işaret vererek arabayı halletmelerini söyledi.

Temkinli adımlarla üst kata çıkarak, odalarına girdiğinde sevdiği kadını yataklarına yatırdı.

Üstündeki kıyafetlerle rahat edemeyeceğini bildiği için odalarında bulunan diğer kapıdan girerek, hemen onun tarafındaki kıyafetlerden geceliklerinden birini alarak dikkatlice üstünü değiştirdi.

Kardelen huysuzlansa da Barkın çoktan üstünü değiştirmişti. Şimdi ise sıra kendisindeydi. Lavaboya giderek kendisi için aldığı kıyafetleri giydi aynı zamanda işlerini halledecek tüm kirli kıyafetleri kirli sepetine attı.

Koyu sarı saçlarını aynada bakarak dağıldığını gördü. Duşta alması gerekiyordu ancak sevdiği kadınla uyumak ona daha cazip geldiği için ilk defa bu kadar kirliyken uyumak için odasına geri döndü.

Hızla yatağa gelerek yorganı kaldırdı sevdiği kadını kendisine çekerek sarıldığında uykuya dalmadan önceki son sözleri “ her şey eskisinden de güzel olacak sevgilim” demek oldu.

Bölüm sonu.

Bölüm nasıldı?

Barkın?

Kardelen?

Ömer Ali?