--- Kitap Özeti – “Kırık Yemin” (Geçici İsim)” Tür: Dram, Romantik, Aile, Gelenek Ana Tema: Nefretten doğan aşk, zoraki kaderler, köklü ailelerin çatışması Konu: Baran ve Neva, birbirlerini yıllar öncesinden tanıyan ama zamanla yolları ayrılmış iki gençtir. Baran, güçlü ve sert mizacıyla ailesinin yükünü sırtlamış, geçmişin hayal kırıklıklarıyla duvarlar örmüş biridir. Neva ise cesur, içine kapanık ama tutkulu bir genç kadındır; ailesinin gölgesinde sıkışmış, kendi sesini bulmaya çalışan biridir. İkisi de istemedikleri bir evliliğe sürüklenirler: berdel. Baran’ın ailesi ile Neva’nın ailesi arasında yapılan bu geleneksel takas evliliği, iki genç için de bir zorunluluk halini alır. Ancak kaderin garip cilvesi, bu evlilik onları bir zamanlar çocukça hoşlandıkları kişiye geri getirir. Neva bir dönem Baran’dan hoşlanmıştır; Baran da onu ilk gençliğinde unutamamıştır. İlk başta birbirlerinden nefret ederler; çünkü ikisi de özgürlüğünün elinden alındığını düşünür. Ancak zamanla, birlikte geçirilen zorunlu zamanlar, geçmişin izleri ve karşılıklı bakışlar bastırılan duyguları su yüzüne çıkarır. Baran`ın eski sevgilisi Naz, Neva`nın ise eski aşkı Eymen tekrar ortaya çıkınca, işler iyice karmaşıklaşır. Aileler arasındaki çatışmalar, geleneklerin baskısı, söz günleri, düğün hazırlıkları derken Baran ve Neva`nın ilişkisi nefretle başlayıp, yavaş yavaş tutkulu bir aşka dönüşmeye başlar. Ama aşkın bedeli vardır. Hem ailelerinin hem geçmişlerinin hem de kendi inatlarının karşısında durmaları gerekecektir. --- Ana Karakterler: Baran: 27 yaşında. Karizmatik, sessiz, duygularını saklayan ama sevdi mi yüreğiyle seven biri. Ailenin yükünü omuzlamış, geleneklere bağlı ama içten içe isyan eden biri. Neva: 22 yaşında. Cesur, gizemli, utangaç ama içinde fırtınalar kopan bir kadın. Ailesinin ondan beklentileriyle, kalbinin arzuları arasında sıkışmış. Demir: Baran’ın ikiz kardeşi. Daha özgür ruhlu ve uyumlu. Ailenin dengeleyici gücü. Lara: Kardeşleri Baran ve Demir’in küçük kız kardeşi. Genç, asi ve dobra. Olayları dış gözle değerlendiriyor. Aras: Kuzen. Dışarıdan soğuk ama sadık ve koruyucu. Eymen: Neva`nın geçmişindeki gizemli ve güçlü adam. Yarım kalan bir aşkın gölgesi. Naz: Baran’ın eski sevgilisi. Yüzeyde kırılgan, ama derinlerde hesapçı. Aşkı kolay bırakmıyor. --- Temalar: Nefretten aşka geçiş Gelenekler ve bireysel özgürlük çatışması Bastırılmış duygular Zoraki birliktelik ve kabul süreci Aile, aidiyet, geçmişle yüzleşme ---

Bazen insan kendinden kaçarken, en çok kendine yakalanır... Nisyan, genç bir kızın kendi geçmişiyle yüzleşme, unutuşla savaşma ve kendi iç sesine kulak verme hikayesi. Bu roman, hafızanın karanlık dehlizlerinde saklanan acılarla yüzleşmenin, suskunlukla yazılmış bir hayatın izlerini sürmenin anlatısı . Leya`nın gözlerinden akan sessiz bir çığlık bu; unutmakla hatırlamanın arasında sıkışmış bir ruhun fısıltısı. Her cümlesiyle kendinize biraz daha yaklaşacaksınız...

Elindeki kripteksi açabilmek için bir kasabaya gönderilen istihbarat ajanı,onu açabilecek tek kişinin Yüzbaşı olduğunu öğrendiğinde,zamanın karanlık dehlizlerine gömülmüş sırların geri sayımı başlar. Geçmişten gelen büyük oyunlar, zamanın kördüğüm kıldığı hakikatler... Gül, kripteksin sırrını çözmek için Yüzbaşı`ya ulaşmak zorundadır. Ancak bu yolculuk, sandığından çok daha tehlikeli, çok daha derindir. Çünkü bazı sırlar, gün ışığına çıktığında yalnızca geçmişi değil, bugünü de kanla mühürler. "Bilmezsen ölürsün, bilmezsen ölürler." dedi. Ve ben bilmedim, öldüm. Bilmedim, öldüler... *** Onlar sadece canlarını değil tüm hayatlarını ortaya koyanlardı aldıkları nefes yedikleri lokma ayak bastıkları toprak bile meslekleri içindi, ölüm ve yaşam arasında yürürken ölümle barışmış yaşamla küsmüştü çünkü yaşam ona zorla sunulmuştu... Attığı her adımda cesareti, disiplini, korkusuzluğu ve kahramanlığı konuşulan adamın etrafına ördüğü duvarlar yalnızca düşman için değil aynı zamanda kendi içindeki kimsesiz büyüyen çocuğa,zaaflarına karşı şekillenmiş büyük bir kalkan.En derinlerinde bir çocuğun kaybolmuş ruhu hiç tatmadığı sevgi ve korkuları vardı. Gözlerini bazen ölümün soğukluğu bazende vatana olan bitmeyen borcunun kutsallığını taşırken şimdi o gözlere yıllar sonra bu gün korku tohumu ekilmişti aslında bu en derinlerine gömdüğü çocuğun fısıltılarıydı . Biliyordu onu bulduğunda kimsenin el uzatmadığı çocuğa o kadının tekrar dokunacağını ... "Ben deniz meltemi bile tatmamış bir toprak sen ise yalnızca ada ülkesinde bir çiçek ..."

Düşmandan aşka , ilk erkek karakter aşık olur , takıntılı ve kıza biri dokununca ödeten 2.13 boyu siyah saçları ve kehribar gözleri... Mükemmel erkek karakter

Ruhunuz üşüdüğünde, kalbinizi ısıtan o tatlı sözcüklere sıkı sıkıya sarılın. Bir daha asla onlara sahip olamayabilirsiniz. Tıpkı benim gibi. Bir hata yapmıştım. Derinlerde uyuyan kabuslarımı uyandırmış, kendi cehennemimden kaçamaz olmuştum. Fakat unuttuğum bir şey vardı. O da korkunun yalnızca bir illüzyon olduğuydu.

Mahalle kurusu

Akay 26 yaşındadir . Kocası Kutay Seymenden 4 aylık ikizlere sahiptir . Ama akay`ın ailem sandığı kişi ailesi değilse... Akay`ın hikayessiii

Beste`nin babasının mafyaya yüklü miktarda borcu vardır. Babasında para kalmadığı için son çare olarak kızını mafyaya satar annesi buna karşı çıkmıştır, ama babası annesini tersler bu yüzden karşı çıkamamıştır. Mafya ile Beste güzel, kötü, garip anılar biriktirmeye başlar, hikaye ilerledikçe nefes kesen olaylar bile olabilir...

Akay ve ailesinin hikayelerini öğreneceğiz

Ölüm uşaklarını peşime salmıştı. Soluğum korkunun soluğuna karışmıştı. Koşuyordum. Sivri dalların berelediği bacaklarım hiç durmadan hareket ediyordu. Göğsüm inip kalkıyor, kalp atışlarım boğazımda hissediliyordu. Karanlığın bağrında yalpalayan adımlarım kör bir noktaya takıldığında, bedenim tek seferde yere serildi. Dizlerime saplanan dikenler dilime canhıraş bir çığlık yuvarladı. Daha fenası yaklaşan adım seslerinin içime boca ettiği keskin ürpertiydi. "Yardım edin! Biri bana yardım etsin." Avuçlarımı kurumuş yapraklara bastırdığımda, yükselen çıtırtıları kulaklarımı tırmaladı. Kalkmak istedim, karnımda yine aynı kıpırtıyı hissettim. İçimde nereden geldiği, nasıl benimle olduğunu bilmediğim bir şey vardı. Tıpkı benim gibi çaresizce kıpırdanıyordu. Titreyen parmaklarımla karnıma dokundum. Islak yüzümü köhne ormanın derinliklerine çevirip daha güçlü bağırdım. "Yardım edin! Biri bize yardım etsin!" Yeniden koşmaya başladım. Dizlerimden akan kanların çıplak ayaklarıma süzüldüğünü hissedebiliyordum. Güçlükle ayakta tuttuğum bedenim bu kez bir ağaca çarptı. Kendimi sırt üstü yerde bulduğum an gözlerim korkuyla açıldı. Çaptığım şey ağaç değil bir yabancının sert gövdesiydi. Ancak o, bir çınar ağacı kadar uzun ve yapılıydı. Karanlık tüm ayrıntılarını ustaca gizlerken, üzerimde tepkisizce gezdirdiği bakışlarını ve silüetini ele veriyordu. Dirseklerimin üzerinde kalkmaya çalıştım. Buraya kadardı, gücüm tükenmişti. "S-sen..." Bir adım attı. Büyük ve yara izlerinin barındığı parmakları önüme uzandı. "Yardım istiyordun, değil mi?" Sesinin bir rengi olsaydı, bu kesinlikle siyah olurdu. Sesi, şavkı kırık bir siyahtan ibaretti. Şeytanın adaletsiz oyununda bana sunulan başka bir seçenek yoktu. Çaresizdim. Titreyen elimi soğuk avuçlarına bırakırken, üzerime eğilen çehresi bir an için karanlıktan sıyrıldı. Gözlerini gördüm. Kısık bakan safir gözlerini müthiş bir tehlike ele geçirmişti. O, kaçtığım gözlerden çok daha acımasız bakıyordu. O, peşimdeki yangın değil, ateşin ta kendisiydi.