Adımdan mıydı kaderime sükut düşmesi... Adımdan mıydı her söze lâl olmak... Adımdan mıydı cevabım olduğu halde her soruya susmak... Hz. Meryem hürmetine koynuştu babam adımı. Ben Meryem, Allah`tan korkmamakla, kirlenmekle suçlanan ben anamın doğurduğu günkü kadar tertemizim... kimse bana inanmayı tercih etmesede ben susarak veriyorum savaşımı. Sabır ile sebata çıkacağım Hz. Meryem gibi...

Aşk neydi? İşte bu kitapta onun cevabı var.

Galip`in kopardığı düğme Eylül`ün ayaklarının dibine düşerken Galip gözlerini Eylül`ün gözlerinden ayırmadan, "Evet çok kalın kafalıyımdır! " diyerek bir düğmesini daha kopardı. "Laftan da anlamıyorum! " demesiyle bir tane daha kopardı. "Sözden de anlamıyorum! " ve bir tane daha. "Oldukça kabayım! " bir düğme daha yeri boyladı. "Zorbayımda aynı zamanda! " son düğmede yerle buluşurken, Galip yüzünde yaptığından gayet memnun bir ifadeyle Eylül`ün gömleğini kollarından sıyırdı. Eylül çattığı kaşları ve sıktığı dişleriyle bakarken burnundan soluyordu. "Başın göğe erdi mi?! " diye sordu sinirle. "Daha değil. " diyen Galip`in elinden Eylül`ün kurtuluşu yoktu artık. Bazen ne yaparsanız yapın hayat size dönüp tebessüm bile etmez. Hele ki bir sonbahar Eylül-seniz.

Bazı çığlıkları duymak için kulaklarınızın olması yetmez. Duyabilmek için delirmeniz gerekir. Yada öyle olduğuna inanır herkes. Ya deli olan ben değilsem? Kimsenin görmediği birinin bana işkence etmesi benim deli olduğum anlamına gelir mi? Ama ben onun varlığını ve gerçekliğini biliyorum. Kimseyi inandıramazsam bile gördüklerimin halüsinasyon olmadığını benim bilmem yeterli benim için. Bunun bir hayal olduğunu söyleyen doktorlar şimdi gelip anlatsınlar o havalı cümleleriyle bunun nasıl bir hayal olduğunu. Hiçbir doktor, hiçbir söz, hiçbir ilaç beni bunun gerçek olmadığına ikna edmez. Ben ne gördüğümü biliyorum. Çünkü BEN DELİ DEĞİLİM!