eÅŸikten atlayarak geldi gece;
karanlığı gözleri çizdi.

yarasa uçuyor
düşünü yarım bırakmak için.

bir bilse hiç gece olmadı,
ipek entarisinin altına hiç saklamadı bizi
utangaçlığından yağmur yağacak.
ah bir bilse hiç gece olmadı
gizlemeyecek portakallaşan yüzünü.

biri söylese gözlerini açmasını
ay ışığını inkar edecek.

ama o yarım bırakamıyor düşünü
ütopyalaşan gündüzüne uçuyor.

o hala uçuyor
-gidilecek en tutkulu yer gidilemeyendir-
güneşe arzuluyor kanatlarını.