çift kişilikli gece;
tavşan ve baykuş....*

iç odada ay korkusu saklı;...

-neye ağlıyorsun kurtadam
gece benliğine yaklaştırmıyor mu herkesi.
kalbin için değil bedenin,
o keskin tırnaklar değil senin.

ama kurtadam duydukça sesimizi
hıçkırıklara boğuyor aylı odayı.
dışarı çıksa; bahçede görecek ki ay yok
korkusu onun duvarda asılı duran ay saati.

-neden hala ağlıyorsun;
odaya ezgisel kaderini anımsatmak için mi.
gece kimliğini çalmadı senin,
ay'a hesap sorma; o gecenin imi.

-beyazın fırsat olduğuna inanma
ağladıkça şeker gibi eriyorsun.
ay sana gümüşten bir utkuydu,
ama sen başkalaştı-k-ça yenildin(k).

siz farkında değil miydiniz. iç odada
bir kurtadam öyle çok ağladı ki boğuldu
kendi ıslaklığıyla.
şimdi çürümeye başlayan cesedini
o masum bildiğimiz (aslında ne şeytan)
tavşan gece yiyor.

kurtadam'a ağlamasını kim öğretti...

-kurtadam sen ölüyorken baykuş gece tavşanlaştı,
tavşanlar ise siyaha çaldı tüylerinin akını.

dikiş makinesinin sesi her şeyden habersiz
akıyor karanlığa, o ki şarkısı oldu gece ölenlerin.

*AY KADIN DİKİŞ DİKİYOR/SOLUĞAN-CEM UZUNGÜNEŞ