zeki demirkubuz'a

biz çok musalar boğduk, çok nietzcheler ağlattık
bize dokunmaz artık ne deniz, ne gözyaşı
 
şimdi gecenin en soğuk karanlığında duran ben
içimde bir ölü fil yavrusu varmış gibi bakıyorum hayata
tüm sevimliliği çamurlu ağzında
çirkin bir ölüm gülümsemesinde kalmış gibi
ağır bulantılı
 
keşke sanmasaydım cenneti ucuz ve cehennemi bu kadar uzak
daha az kırılarak yaşayacaktım
 
şimdi gecenin en soğuk alınganlığında duran ben
boyuma kadar çamurlara götürsem de
içimdeki ölü yavru filin susuzluğunu dindiremiyorum
tüm güzelliklerden iğrendiğimin itirafıdır
şu rahleyi ters çevir o kitabı kapat
 
içimde  bir ölü fil yavrusu
yasını tutacak bir şehir bulmaya gidiyorum
pasaportum yok
musa boğuldu
nietzche ağlıyor
bekir kendini vurdu
 
her şey tepetaklak