Gülcan Kaya için

ufala kırıla kum tanelerine dönüştürüyorsun,
kum taneleri suda erir biliyorsun
beni gözyaşlarında mı eritiyorsun

ne çok ağlardı kadınlarımız

gidince tornavida yemiş gibi kalakaldım
yıllarca kalp diye bir yanardağ taşımışım
patlayınca anladım

yok başka felaket kendimizden başka

gidince veresiye defterini kaybetmiş
bir bakkala dönüşüverdim
hesaplardan uzak çok dost müşterisi olan.

matematiği kır bedene sarıl

hayat tercihlerden ibarettir,
şimdi sen bana aşk diye
iki ucu boklu bir yalnızlığı mı uzatıyorsun.

her şeyi kaçırma endişesi değil midir yaşam.

gidince cilet yemiş kanlandım
nasıl oldu anlayamadım
kesiği bulamadım kinlendim

aşk bir saplantıdır nereye saplandın

bir su parçası
aşkla başladı beşer, ihanetle biter dedin,
ben de o zaman uzun uzun çiçeklere baktım, şaşırdım

gidince anladım gittiğini nihayet.