Bütün düşlem bahçede geçer
Elime kıymık batınca
Bir kuş seke seke ölürdü
Sonra rüzgâr çıkardı ansızın
Gölgeler bana kalırdı
Kırmızı soluk soluk
Kâğıda sığmayan
Yorgun bir izdir hayat
Karala da karala